اختصاصی طرفداری - شب گذشته در دور برگشت مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا دو تیمی با هم پیکار داشتند که در نگاه اول همگان این بازی را کم اهمیت ترین انگاشته و بیشتر تماشاچیان و بینندگان به دنبال دیدن بازی های دیگر بودند.
دو تیمی که شاید در قیاس با بزرگان این مرحله کوچکتر و ضعیف تر به نظر می رسدند. دو تیمی که از ستارگان و توجهات رسانه ای دیگر تیم ها و البته در آمدهای هنگفتی مانند آنها بی بهره اند. اما دیشب فوتبالی که به نمایش گذاشتند شگفت انگیز بود و فوق العاده. فراتر از حد تصورت جذاب و دیدنی. شطرنجی میان مربیان که بخوبی در مقابل همدیگر ایستادند و یکی یکی تاکتیک رو کردند. از آن بازی های نفسگیر. از همان هایی که دوست نداریم به انتها برسد. از آن بازی های کلاسیک با پایانی دراماتیک.
مسلما هنگام قرعه و رویارویی این دوتیم شانس دورتمند بیشتر به نظر می رسید و البته در آخر هم همینگونه شد. مخصوصا با آن بازی های فوق العاده دور گروهی. اما به چه شکل صعود کردند؟ مالاگا لقمه ای بزرگ برای زنبور ها بود مخصوصا وقتی بازی رفت به تساوی بدون گل در زمین اسپانیایی ها رسیدند.
یورگن کلوپ و مانوئل پلگرینی پیش از این بارها نشان داده بودند که مربیان بسیار خوش فکری هستند و البته مربی آلمانی بخاطر بازی های دو سه فصل اخیر تیمش بسیار ستایش شده است و نشان داده از چه غنای تاکتیکی برخوردار است اما شب گذشته این مرد شیلیایی بود که بسیار با برنامه تر و با تاکتیکی برتر ظاهر شد و دورتمندی ها را بسیار آزار داد. اگرچه کلوپ در دقایق پایانی برگ برنده را رو کرد اما هیچ چیز از بازی درخشان مالاگا و شایستگی شان کم نمی کند.
پلگرینی با تغییری تاکتیکی فوق العاده و با کم کردن مهاجمی نوک و افزودن هافبکی درگیرانه و البته با چینشی کاملا عالی در خط حمله بازی دورتمندی ها را عالی بسته و تاکتیک هایشان را خنثی کرده بود. خواکین باپتیستا و البته ایسکو عالی بودند و سه نفره خط دفاع دورتمندی ها را حسابی اذیت کردند. جابجایی هایشان بی نقص بود.
کلوپ و دورتمند تا دقایق پایانی در مقابل تاکتیک مالاگایی ها بازنده بودند و این پلگرینی بود که توانایی تاکتیکیش را نه تنها به رخ کلوپ بلکه دیگر تیم های بزرگ مرحله کشیده بود که با کمترین داشته این چنین عالی بازی کردند. اما دورتمندی ها انگیزه داشتند و می خواستند. آنها در پی راهیابی به نیمه نهایی بودند و لحظه ای پا پس نکشیدند.
اما کلوپ بود که در دقایق پایانی بازی و با آوردن هوملز برگ برنده و تیر آخرش را رو کرد. هوملزی که تازه از بند مصدومیت رهایی یافته بود و آماده بازی نبود هرچند که سانتانا جایش را خیلی خوب در این چند بازی پر کرده بود. هوملز در هیچ کدام از گل ها تاثیرگذار نبود اما با ورودش و عقب ماندنش دو مدافع تنومند و سرزن دیگر تیمش سوبوتیچ و سانتانا را کلوپ آزاد کرد و همین دو بودند که کاملا در هر دو گل نقش داشتند و بازی را به سود زنبور ها برگرداندند.
بار دیگر صحنه دو گل آخر را نگاه کنید. آنها با توانایی سرزنی و فیزیک قدرتمندشان خط دفاع خوب مالاگا را تنها در چهار پنج دقیقه کاملا به هم ریختند تا سوبوتیچ در یکی از گل ها کاملا نقش داشته باشد و سانتانا نامش را در میان گلزنان ببیند.
کلوپ و شاگردانش مالاگا را حذف کردند و شایسته صعود هم بودند اما در سوی دیگر پلگرینی و مردان پرتلاشش شایسته حذف نبودند. آنها با بازی فوق العاده و نشان دادن چشمه های تاکتیکی شایسته حضور در دور بعد بودند. ای کاش هردو این تیم ها به نیمه نهایی راه می یافتند هرچند که حذف چنین تیم هایی همیشه از جذابیت ها و همچنین روی سختگیر فوتبال بوده است.
البته در بازی دیشب دوئل دو ستاره آینده دنیای فوتبال نیز بود. ماریو گوتزه از یک سو و ایسکو از سویی دیگر. دو بازیکنی با پستی مشابه و حتی نوع بازی نزدیک بهم. هر دو دارای مشتریان زیاد و هواخواه متعدد و البته قیمتی بسیار بالا. اما شاید بتوان برنده این دوئل را ایسکو نامید. گوتزه شب گذشته خوب بازی کرد اما او کار را برای تیمش سخت کرد. گوتزه در حالی دو موقعیت عالی را از دست داد که بی شک اگر آن توپ ها را به گل تبدیل می کرد کار برای تیمش اینچنین گره نمی خورد در حالیکه در سوی مقابل ایسکو پاس گل اول بازی را به خواکین داد تا او هم با تکنیک و تجربه اش گلی بسیار ارزشمند را برای تیمش بزند. اما ایسکو در صحنه گل دوم تیمش هم حاضر بود. او بود که پاسی در عمق دفاع برای باپتیستا ارسال کرد تا تک به تک شود و نهایتا الیسئو گل دوم را بزند.
حالا دیگر بازی تمام شده و این دورتمندی ها هستند که می توانند پس از سال ها در نیمه نهایی با تیم خوب و دوست داشتنیشان حاضر شوند اما مالاگایی ها هم شایسته صعود بودند و در صورت برد با بازی مانند دیشب هیچکس از صعود آنها شگفت زده نمی شد. بازی دیشب برای مدت ها در خاطر خواهد ماند. بازی جذاب و دیدنی. سراسر هیجان. فوق العاده. حماسی. معجزه وار. دراماتیک. ای کاش این بازی تمام نمی شد. اما دورتمند با یکی از خارق العاده ترین و فراموش نشدنی ترین بازگشت ها کار را تمام کرد.
