دانیال روشنیمالدینی توی ۳۳ سالگی اگر اشتباه نکنم از دنیای فوتبال ملی خداحافظی کرد. بعد از اون تاریخ، سه بار توی تیم سال اروپا قرار گرفت و سه فینال چمپیونز رفت و مهمتر از اون دو چمپیونز گرفت.این یعنی حرفه ای گری. در حالی رفت که هنوز توی اوج بود و همه موافق موندنش بودن. ایتالیا سال ۲۰۰۶ قهرمان جهان شد. این رفتار یک حرفه ایه. یک اسطوره.
مصاحبش و دلایلش موجوده.
مگر نمیگیم مدیریت ایتالیایی ها باعث این وضعیت آتزوری شده؟ آیا بازی دادن به بوفون حتی در بازی های دوستانه کار اشتباهی نیست؟ دروازبان بعدی ایتالیا باید کی کسب تجربه کنه؟
این رفتار تناقض زیادی با رفتار حرفه ای یک اسطوره داره
