در کشور ما سوال کردن آزاد است؛ ولی کسی وجود ندارد که جواب بدهد.
من به عنوان یک ایرانی آرزوی موفقیت تیم ملی را دارم. ولی الان میخواهیم صحبت کنیم، میگویند که 3 ماه دیگر جام جهانی است و 6 ماه بعد از آن جام ملتها و بلافاصله بعد از آن تیم ملی در بازی های مقدماتی جام جهانی قرار میگیرد. خب این بازیها پشت سر هم هستند. پس اگر بخواهیم انتقاد کنیم، کی این کار را انجام دهیم؟
مسئولی که با من در برنامه مناظره حاضر شد با جوابهایی که داد برای مردم روشن ساخت که به دنبال گمراه کردن طرفداران فوتبال است و جواب مستندی که مردم را راضی کند، نداشتند.
وقتی ایشان از بالاترین سطح فوتبال اروپا به ایران آمدند، مسئولین میتوانستد از تجربیات ایشان استفاده کنند و با برنامه تر شوند؛ ولی برعکس شده و تنه مسئولین به کیروش خورده و جای آن ها عوض شده و متاسفانه این اتفاق رخ نداده است.
ایشان برای سه هزار دلار پاداش بازی با نیجریه در جام جهانی که پرداخت نشده بود مدام خودشان را در اتاق حبس میکردند و فقط سر تمرین میآمدند.
پرسپولیس سکوی پرتاب نه تنها من، بلکه بقیه بازیکنان چه در قدیم و حال حاضر بوده است.
اگر خانمها وارد استادیوم بشوند آن کسی که بر اساس عصبانیت یک حرفی میزند دیگر چیزی نمیگوید
کیروش توجه کند که من مثل فدراسیونیها نیستم و اگر صحبت خلاف واقعی انجام دهد به ضرر خودش و تیم ملی میشود.