مطلب ارسالی کاربران
جام جهانی 1986
کلمبیا به میزبانی سیزدهمین دوره جام جهانی انتخاب شده بود. مکزیک میزبان شد تا جام جهانی در نیمکره غربی برگزار شود. متاسفانه هشت ماه قبل از جام جهانی زمین لرزه مکزیکو سیتی که از جمله زلزله های شدید بود و بیست هزار نفر را به کام مرگ کشید رخ داد تا برگزاری جام جهانی به خطر بیفتد. خوشبختانه ورزشگاهها آسیب ندیده بودند. با وجود تمام موانع، مکزیک تلاش خود را برای برگزاری هر چه بهتر مسابقات انجام داد تا نخستین کشوری باشد که دو بار جام جهانی را برگزار می نماید. ایتالیا، فرانسه، آلمان و برزیل دیگر تیمهایی هستند که دوبارمیزبان رقابتها شده اند. دور دوم گروهی با مرحله حذفی جایگزین شد. در آلمان 74 و آرژانتین 78 تیمهای برتر گروه به فینال می رفتند. ولی اگر روز آخر میزبان 6 گل به تیمی بزند که دروازه بان آن اصالتا اهل آن کشور باشد، تیم شایسته تر ممکن است بناحق حذف شود. در ورژن اسپانیای 82 تیم برتر از گروه صعود می کرد ولی باید در نیمه نهایی در یک دیدار رو در رو حاضر می شد و تیمی در عین شایستگی راهی رده بندی نمی شد. ولی در گروههای سه تیمه ایراد بزرگتری وجود داشت. تیمهایی که دو بازی نخست را انجام داده بودند، در بازی سوم سرنوشتشان در دست خودشان نبود. از طرفی فاصله بازی تیمها یکسان نبود. تیمی که بیشتر استراحت می کرد، شرایط بهتری داشت. به همین دلایل بلافاصله پس از مرحله گروهی، مراحل حذفی شروع می شد و دیگر در صورت تساوی نه خبری از بازی تکراری بود و نه پرتاب سکه. بلکه تیمها با ضربات پنالتی تیم صعود کننده را مشخص می کردند. اگر چه بعد ها ضربات پنالتی مورد انتقادات بسیاری قرار گرفت و ادعا می شد، قدرت تیمها با ضربات پنالتی مشخص نمی شود، ولی انصافا ضربات پنالتی، فوتبالی تر از پرتاب سکه است. زمانبندی مسابقات و عدالت در استراحت تیمها و در تعداد بازیها دیگر موردی است که برتری ضربات پنالتی را نشان می دهد و تا به امروز کسی جایگزین مناسبی برای این ضربات پیدا نکرده است. البته 24 تیم در 6 گروه 4 تیمی چندان مناسب مراحل حذفی نیست. تعداد تیمها در مراحل حذفی باید 2، 4، 8، 16، 32 و نظایر آنها باشد. بنابراین چهار تا از بهترین تیمهای سوم هم صعود می کردند. بدلیل پخش تلویزیونی و مخاطبان پر نفوذ اروپایی بازیها در ظهر و در ساعت 4 بعد از ظهر انجام می شد که برای بازیکنان بسیار مشکل بود.
میزبان با هوگو سانچز، ستاره این تیم که در رئال مادرید توپ می زد، اشتیاق زیادی برای موفقیت داشت. آنها از دور گروهی و جدال با تیمهای پاراگوئه، بلژیک و عراق سرگروه شدند. در دیدار یکهشتم، بلغارستان را از پیش رو برداشتند ولی در دیدار یکچهارم مقابل آلمان غربی، در ضربات پنالتی شکست خوردند. در هر دو باری مکزیک میزبان بود، در یکچهارم به تیمی اروپایی باخت که به فینال رسید و در فینال مقهور تیمی از امریکای جنوبی شد. آلمان غربی مشابه فرانسه و برزیل به فوق ستاره های پا به سن گذاشته دل بسته بودند. ستارگانی که در 78 آرژانتین هم بازی کرده بودند و اکنون 30 را رد کرده بودند. فوق ستاره هایی چون رومینیگه و پلاتینی 31 ساله و زیکوی 33 ساله. تنها پلاتینی بود که مطابق استاندارد سابق بازی کرد. بخصوص که رومینیگه و زیکو با مصدومیت مختصر زانو روبرو بودند. فرانسه در یکهشتم ایتالیای انزو بیرزوت را که با کمترین تغییر تیم قهرمان چهار سال قبل را به مسابقات آورده بود با گلهای میشل پلاتینی و یانیک استوپیرا شکست داد. هر دو باید ممنون پاس دومنیک روشته آئو باشند. برزیل 4-0 لهستان را که سایه ای از تیم چهار سال قبلش نبود را در هم کوبید تا برای سایر تیمها خط و نشان بکشد. در مرحله یکچهارم نهایی برزیل و فرانسه در نبرد مرگ و زندگی در گوادالاخارا یکی از بهترین بازیهای ادوار جام جهانی را برگزار کردند. بازیکنان سی به بالا که با اشک و عرق و خون دو ساعت در زمین جنگیدند تا در نهایت کار به ضربات پنالتی برسد. زیکو در وقت عادی پنالتی از دست داد. اما پلاتینی در سالگرد تولدش در 31 سالگی پنالتی تعیین کننده ای را از دست داد تا فرانسویها نگران شوند. با این حال این فرانسه بود که بدنبال پنالتی از دست دادن سوکراتز وخولیو سزار به نیمه نهایی صعود کرد. نیمه نهایی چهار سال قبل تکرار می شد و فرانسه فرصت داشت انتقام بگیرد. ولی این آلمان غربی بود که با دو گل که در دقایق ابتدایی و انتهایی صعود کرد.
شوروی، دانمارک و بلژیک دیگر تیمهایی بودند که تنور مسابقات را داغ نمودند. حتی در ابتدای مسابقات متقاضی جام نشان میدادند. شوروی با اسکلت دیناموکیف (معمولا هشت بازیکن) بعلاوه رنات داسایف، دروازه بان اسپارتاک مسکو با یک بازی مدرن و با سرعت توجه همه را به خود جلب کرد. ایگور بلانوف در خط حمله فوق العاده بود و علاوه به ثمر رساندن چهار گل، چهار پاس گل را نیز به هم تیمی های خود تقدیم کرد. آنهم فقط در چهار بازی که شوروی در جام سیزدهم به میدان رفت. در دیدار یکهشتم مقابل بلژیک دیگر تیم آماده جام که بازی در 90 دقیقه 2-2 شد، بلانوف هت تریک کرد ولی نتوانست مانع شکست 4-3 تیمش شود. دانمارک در گروهی که دو تیم آلمان غربی و اوروگوئه، دارندگان دو جام جهانی و اسکاتلند، نماینده بریتانیا حضور داشتند با درخشش برادران لادروپ و الکیائر با سه برد صعود کرد. با این حال در مرحله یکهشتم ضعفهای دفاعی این تیم برابر اسپانیا آشکار شد و امیلینو بوتراگوئنو چهار بار دروازه این تیم را گشود تا با شکست خرد کننده 5-1 این تیم خیلی زود به خانه برگردد. بر خلاف سه جام جهانی قبلی لهستان نا امید کننده ظاهر شد. آنها اگر چه به عنوان تیم سوم صعود کردند، اما با چهار گل در برابر برزیل ناکام شدند. پرتغال که نخستین کشور در تاریخ انتخابی جام جهانی توانسته بود آلمان غربی را آنهم در خانه شکست دهد، پس از پیروزی در نخستین بازی در برابر انگلیس با دو شکست مقابل لهستان و مراکش تنها تیم حذف شده گروه لقب گرفت.
عراق و کانادا برای نخستین بار به این مسابقات راه یافته بودند. ولی توفیقی نداشتند. کره جنوبی در گروه قهرمان دوره گذشته و قهرمان این دوره در قعر گروه قرار گرفت. ولی بازیهای خوبی انجام داد و روی شوتهای راه دور خطر ساز ظاهر شد. اما این آفریقاییها بودند که تاریخ ساز شدند و توانستند برای نخستین بار از دور گروهی صعود کنند. در بین کشورهای آفریقایی و آسیایی مراکش که در گروه مشکلی با انگلیس، پرتغال و لهستان همگروه شد. این تیم توانست لهستان و انگلیس را بدون گل متوقف کند تا با پیروزی 3-1 مقابل پرتغال در کمال شگفتی به عنوان سرگروه صعود کند. پرتغالی که روز نخست انگلیس را مغلوب کرده بود!!! انگلیس که دو دیدار نخست تنها یک امتیاز کسب کرده بود، روز سوم با هت تریک گری لینه کر مقابل لهستان صعود کرد. بدون اینکه گلی به ثمر برساند، کاپیتان برایان رابسون با مصدومیت شانه به خانه فرستاده شد. "رای ویلکینز" در بازی دوم مقابل مراکش اخراج شد. به هر حال انگلیس صعود چندان راحتی از دور گروهی نداشت. اما در دیدار مقابل پاراگوئه باز با درخشش و دبل لینه کر انگلیس، 3-0 برنده شد و به مصاف آرژانتین رفت. لینه کر با 6 گل به عنوان نخستین انگلیسی و نخستین بریتانیایی، آقای گل رقابتها شد تا تسلی باشد بر حذف انگلیس در بازی جنجالی مقابل آرژانتین. شانس با انگلیس یار نبود وقتی مارادونا، بهترین بازیکن جام جهانی، با دست توپ را وارد دروازه کرد و داور این گل هندبالی را پذیرفت. البته هیچگاه بازیکنی مانند مارادونای 86 در یک تورنمنت آقایی نکرد. کارلوس بیلاردو تیمش را حول محور این بازیکن تکنیکی، کوتاه قامت و ذاتا رهبر قرار داده بود. گل انفرادی وی به انگلیس که با گذر از تمام مدافعان انگلیسی همراه بود، عیار واقعی بازیکنی بود که یک تنه تیم را قهرمان جهان کرد. آنها در یک فینال کلاسیک آلمان غربی را شکست دادند. مارادونا پنج گل زد و پنج پاس گل داد. دیگر نفرات کلیدی آرژانتین برای این قهرمانی، بوروچاگا، والدانو و روگری بودند. در 1986 اما همه چیز به مارادونا تعلق داشت.
آلمان در جام جهانی سیزدهم
دقیقه 4 پاس بلند ژرمنها به خط دفاعی نصیب آلزامندی مهاجم فرصت طلب اوروگوئه ای شد تا او با گذر از مدافع آخر ژرمنها و دریبل زدن شوماخر توپ را پس از برخورد به تیرک افقی دروازه به درون دروازه شوماخر روانه کند. ژرمنها پس از آن اختیار بازی را در دست گرفتند. اوروگوئه اما خشونت بیش از حد نشان میداد و فرانتس بکن بائر ملقب به قیصر را در نخستین تجربه نشستن روی نیمکت مانشافت در جام جهانی آزار می دادند. نیمه دوم حملات آلمان زهر دار تر شد و اگر واکنشهای دروازه بان اوروگوئه نبود به گل تساوی می رسیدند. در دقیقه 85 هجوم همه جانبه ژرمنها که بصورت متوالی بطور ناقص دفع می شدند، نتیجه داد. در یکی از این رفت و برگشتها ضربه سر اوگن تالر که از حدود 20 متری زده شده بود، در محوطه جریمه مقابل پای کلاوس آلوفس قرار گرفت تا با یک ضربه پای چپ توپ را به کنج دروازه اوروگوئه بفرستد. در دیدار مقابل اسکاتلند هم تیم قیصر با وجود اینکه بیشتر حمله می کرد و روی کرنر ارسالی با ضربه سد تیرک عمودی درواره اسکاتلند را به لرزه در آورد، از حریف عقب افتاد. دقیقه 18 پاس عمقی به گوردون استراکان هافبک 168 سانتیمتری اسکاتلند رسید تا از زاویه بسته دروازه شوماخر را باز کند. چهار دقیقه بعد پاس عرضی کلاوس آلوفس را رودی فولر از دو قدمی درون دروازه اسکاتلند قرار داد تا بازی به تساوی کشانده شود. ژرمنها به مساوی راضی نبودند. اما اگر واکنشهای شوماخر نبود امکان داشت دو سه گل دیگر دریافت کنند. فولر که با دروازه بان تک به تک شده بود نتوانست از فرصت استفاده کند تا نیمه اول بازی مساوی شود. دقیقه 50 فولر قصد داشت از مدافع مستقیمش عبور کند که ناکام بود. اما در کمال خوش شانسی توپ مقابل کلاوس آلوفس قرار گرفت تا آلوفس تا اینجای کار روی تمام گلهای مانشافت نقش داشته باشد. ادامه نیمه دوم خودش دو نیمه بود. ابتدا ژرمنها بودند که برای تثبیت پیروزی مدام حمله می کردند، اما با درخشش دروازه بان اسکاتلند نا کام ماندند. در ادامه اسکاتلند که بازی اول را هم باخته بود و چیزی برای از دست دادن نداشت، سراپا حمله شد. ژرمنها خوش شانس بودند که مهاجمان اسکاتلند بی دقت بودند.
بازی سوم مقابل دانمارک بازی خاصی برای آلمانها بود. زپ پیونتک، سر مربی دانمارک، آلمانی بود. وی از 1979 تا 1990 سرمربی دانمارک بود. وی در رساندن دانمارک به جام ملتهای اروپا 1980 و جام جهانی 1982 ناکام بود. اما در 1984 دانمارک را به نیمه نهایی جام ملتهای اروپا رسانده بود. در جام جهانی 1986 با سه برد سر گروه شد، هر چند دور بعد مقابل اسپانیا ناکام ماند. در جام ملتهای 1988 هم دانمارک را به جام ملتها که در خانه او برگزار می شد، رساند. او متولد برسلاو بود. جاییکه بعد از جنگ جهانی دوم از آلمان جدا شد و به لهستان منضم شد. اما او در آلمان بزرگ شد و در وردربرمن و تیم ملی آلمان بازی کرد. او ژرمنها را خوب می شناخت. شاگردان قیصر کار راحتی نداشتند. بازی با برتری خیره کننده دانمارک آغاز شد. ولی سر انجام ژرمنها بازی را در دست گرفتند. شوت برمه که از 25 متری شلیک شده بود و تیرک دروازه دانمارک را لرزاند در کنار تک به تک هایی که دروازه بانان از حریف گرفتند، حساس ترین صحنه های نیمه اول بازی نبودند. دقیقه 43 مهاجم دانمارک در محوطه جریمه سر نگون شد وداور پنالتی گرفت. پنالتی گل شد و ژرمنها بازنده به رختکن رفتند. نیمه دوم ژرمنها به آب و آتش زدند تا آب رفته را به جوی باز گردانند. تلاشهای آنان یکی پس از دیگری ناکام می ماند تا در دقیقه 63 پاس عرضی فرانک آرنسن را یان اریکسن از درون محوطه شش قدم به گل دوم دانمارک تبدیل کند. آیا ممکن است ژرمنهای حسابگر دانمارک را به کام مرگ فرستاده باشند تا خودشان با مراکش دیدار کنند. دیدارهای این گروه بعد از آگاهی از نتایج سایر دیدارها بود. اوروگوئه که بازی اول با آلمان مساوی کرده بود، با شکست 6-1 مقابل دانمارک حتی در صورت پیروزی مقابل اسکاتلند در روز آخر شانسی نداشت. اسکاتلند هم که بدون امتیاز بود. پس منطق می گوید یک باخت مصلحتی و مسیر هموار تر. اما اگر کسانی فکر می کنند آلمانها باختند تا مسیر ساده تری داشته باشند به حملات ژرمنها و افسوس آنها در از دست دادن موقعیتها توجه کنند. هر چند تصور نمی کنم کسانیکه ژرمنها را به باخت عمدی متهم می کردند، بازی را دیده باشند. نسل امروز هم از هر یک میلیون نفر بعید است یکنفر هم تکرار آن بازی را دیده باشد. شاید از هر هزار نفر، یکنفر هم هایلایت بازی را ندیده باشد. به هر حال ساده ترین راه این است که بگوییم بفرما. تبانی کردند تا با مراکش بازی کنند. غافل از اینکه مراکش سرگروه گروه پرتغال و انگلیس شده و اصلا تیم کمی نیست. ضمن اینکه انقدری که ژرمنها مقابل آفریقاییها مشکل داشتند، مقابل تیمهای امریکای جنوبی چون برزیل و آرژانتین مشکل نداشتند. تازه در حالیکه یک مساوی هم برای دوم شدن آلمان کفایت می کرد، چه نیازی به باخت 2-0 مقابل دانمارک؟؟؟!!!!
بازی یکهشتم مطابق پیش بینی بازی مشکلی بود. مراکش بدون باخت به این مرحله رسیده بود و آلمان با یک باخت. ژرمنها البته تیم برتر میدان بودند ولی در گلزنی توفیقی نداشتند. زکی، کاپیتان و دروازه بان مراکش یکبار ضربه رومینیگه را که از دو قدمی زده شده بود به شکل عجیبی مهار کرد. نیمه دوم هم موفق شد یک تک به تک دیگر را از مهاجمان آلمان مهار کند. بازی به سمت وقتهای اضافه می رفت که دقیقه 88 در حدود 30 متری دروازه مراکش خطایی به سود مانشافت اعلام شد. کسی فکر نمی کرد ماتئوس بجای پاس و سانتر اقدام به شوتزنی زمینی از آن فاصله نماید. اما خوشحالی بعد از گل ماتئوس که توپ را سمت چپ دروازه بان و گوشه دروازه فرستاده بود نشان میداد هیچکس گل شدن این توپ را باور نمی کرد حتی خود لوتار ماتئوس بزرگ! دیدار با مکزیک میزبان شرایط خاصی داشت. ابتدا پابلو لاریوس، دروازه بان مکزیک بود که شوت وحشتناک کلاوس آلوفس را مشت کرد. دقیقه 84 یک ضد حمله برای ژرمنها بوجود آمد که مدافع مکزیک روی توماس برتولد خطا کرد. واکنش برتولد اخراج و ده نفره شدن مانشافت را بهمراه داشت. در ادامه یک کرنر و شوت وحشتناکی که از فاصله کمتر از ده متر شلیک شده بود را مدافع آلمان با سر از روی خط برگرداند. میزبان فشار را بیشتر می کرد تا کار میهمان را در 90 دقیقه تمام کند. ضربه فوق العاده دیگری مشابه شلیک قبلی از همان فواصل صورت گرفته بود که این بار به شکل تماشایی، شوماخر آن را مشت کرد. در وقت اضافه و در دقیقه 100 خاویر آگیره روی خطایی که برای جلوگیری از حمله ماتئوس انجام داد کارت زرد دوم را گرفت تا اخراج شود و توازن عددی برقرار شود. از هوشمندی ماتئوس هم در متقاعد کردن داور نمیشد گذشت. در ضربات پنالتی ژرمنها همه پنالتیهای خود را گل کردند ولی شوماخر ضربات دوم و سوم مکزیک را مهار کرد تا ژرمنها 4-1 در ضربات پنالتی برنده باشند.
نیمه نهایی مقابل فرانسه اثری از انتقام نبود. فرانسه که در ضربات پنالتی مقابل برزیل برنده شده بود شاید خسته تر بود. البته آنها در همین شهر با برزیل مسابقه داده بودند، و ژرمنها 800 کیلومتر را پیموده بودند تا از مونتری خود را به گوادالاخارا برسانند. 30 دقیقه در برابر 800 کیلومتر. لذا این نمی تواند علت باخت فرانسه باشد. دقیقه نهم خطایی پشت محوطه جریمه رخ داد. پاس فیلیکس ماگات را اندریاس برمه با یک شوت زمینی محکم راهی دروازه کرد. ژول باتس در مهار توپ ناکام ماند و توپ آرام آرام از خط دروازه گذشت. ستاره های فرانسه که قهرمان جام ملتهای 1984 بودند، این موضوع را بر نتافتند. ستاره هایی که عمدتا در بازی جنجالی چهار سال قبل نیز حضور داشتند. تقابل باتیستون با شوماخر، می توانست جالب باشد. انگیزه بوسیس که پنالتی نهایی فرانسه را از دست داده بود نیز از تقابلهای جذاب این دیدار بود. پلاتینی بزرگ آخرین جام جهانی اش و بلکه آخرین تورنمنت ملی اش بود و پس از حذف برزیل، همه از تقابل مارادونا-پلاتینی در فینال صحبت می کردند. تقابلی که البته رخ نداد. پس از گل آلمان، هر دو تیم موقعیتهای پرشماری داشتند که توسط دروازه بانهای دو تیم مهار شد. دقیقه 90 بوسیس می توانست اشتباه چهار سال قبلش را جبران کند. اما توپ به پای او نگرفت و شوماخر براحتی آنرا مهار کرد. سپس با یک دید عالی و یک پرتاب دست فوق العاده توپ را نزدیکی خط نیمه برای کلاوس آلوفس فرستاد. او هم با یک پاس استادانه رودی فولر را با دروازه بان جلو آمده تک به تک کرد. ژول باتس سعی کرد فولر را مهار کند. اما این فولر بود که توپ را از روی سر او عبور داد و با یک بغل پای ساده، دروازه را باز کرد.
بازی فینال تقابل مارادونا بود و رکورددار فینال، آلمان غربی. تیمی که با ستاره و بی ستاره راه رسیدن به مراحل پایانی تورنمنتها را بلد بود و با فرانتس بکن بائر جوان که 40 سال و 9 ماه از سنش میگذشت آمده بود تاریخ سازی کند. در مقابل مارادونای مهار ناپذیر قرار داشت و اندیشه های تاکتیکی بیلاردو. از قیصر پرسیده بودند برای مهار مارادونا چه راهی وجود دارد و او به طنز گفته بود باید او را در اتاقی حبس کرد تا در فینال حضور نداشته باشد!!! هلموت کهل، صدر اعظم آلمان عرض اقیانوس اطلس را پیموده بود تا آلمان برنده فینال شود. فینالی که چه به دلیل حذف میزبان به دست آلمان چه به واسطه حضور مارادونا در آرژانتین همه طرف آرژانتین بودند. در دقیقه 22 بدنبال خطای ماتئوس ضربه آزادی توسط بوروچاگا روی دروازه فرستاده شد که خروج اشتباه شوماخر باعث شد توپ روی سر خوزه لوئیز براون بیفتد و او دروازه بدون دروازه را باز کند. در نیمه دوم آلمان سعی می کرد گل مساوی را وارد دروازه آرژانتین نماید. در ضد حمله مارادونا با دید عالی هکتور انریکه را صاحب توپ کرد. پاس عمقی وی به خورخه والدانو و ضربه زمینی او توپ را به گوشه دروازه شوماخر فرستاد تا کار فینال یکسره شود. اما صبر کنید. انگار نمیدانید طرف مقابل کدام تیم است؟ استاد کامبک زدن، زمانیکه کامبک زدن مد نبود. حملات همه جانبه ژرمنها ادامه یافت. دقیقه 74 کرنر ارسالی برمه را فولر با سر به درون محوطه شش قدم فرستاد تا از درون محوطه جریمه رومینیگه توپ را وارد دروازه کند. دقیقه 81 کرنر مجدد و ارسال برمه را توماس برتولد با سر به درون محوطه شش قدم فرستاد تا این بار رودی فولر با ضربه سر بازی را به تساوی بکشاند. سه دقیقه بعد مارادونا که در نیمه زمین خودی بین چند بازیکن آلمانی اسیر بود با دید فوق العاده و پاس کم نظیر، بوروچاگا را با شوماخر تک به تک کرد. هرچند هانس پیتر بریگل او را تعقیب می کرد اما ضربه زمینی وی به گوشه دروازه شوماخر حکم به قهرمانی آرژانتین مارادونا می داد. جمله معروف آلمانها را که یادتان هست. ژرمنها همیشه بر می گردند. قویتر از همیشه. آنها از الان انتظار چهار سال بعد در ایتالیا را می کشند تا خاطرات تلخ مکزیک را بدست فراموشی بسپارند.
جام در یک نگاه
میزبان : مکزیک
قهرمان : آرژانتین
نایب قهرمان : آلمان غربی
بهترین خط حمله : آرژانتین با 14 گل
آقای گل : گری لینه کر از انگلیس با 6 گل
توپ طلا : دیگو مارادونا از آرژانتین
بهترین بازیکن جوان : انزو شیفو از بلژیک
برنده بازی جوانمردانه : برزیل
بهترین دروازه بان : - (در آن زمان بهترین دروازه بان انتخاب نمیشد.)
کارت زرد : 138
کارت قرمز : 8 (اوروگوئه 2 و انگلیس، کانادا، عراق، آلمان غربی، مکزیک و دانمارک هر کدام یک کارت قرمز)
گل بخودی : 1
تعداد تیمها : 24
تعداد بازی : 52
تعداد گل : 132
میانگین گل زده : 2.54
تعداد تماشاگر : 2407431
میانگین تماشاگر : 46297
بیشترین تماشاگر : گروهی مکزیک – پاراگوئه و فینال آلمان غربی - آرژانتین 114600 نفر
میانگین بازی ملی تیم قهرمان : 21
میانگین سن تیم قهرمان : 26.8 سال
میانگین قد تیم قهرمان : 1786 میلیمتر
میانگین بازی ملی آلمان : 43
میانگین سن آلمان : 28.9 سال
میانگین قد آلمان : 1791 میلیمتر
