مساله با یک سوال آغاز می‌‌شود. آیا موفقیت یک باشگاه ورزشی( در اینجا فوتبال) در عرصه قاره ای، سبب ایجاد یک غرور ملی در سطح جامعه خواهد بود یا خیر؟ در این چند روز که بازار شعار‌های ملی برای بسیج عمومی در راه قهرمانی تیم استقلال تهران در جام باشگاه‌های آسیا گرم است، پرسش این سوال ضروری است.
آیا آنطور که گزارشگران صدا سیما ملی اعلام می‌‌کنند، هواداران تیم رقیب هم از موفقیت‌های آسیایی یک باشگاه، خوشحال خواهند بود؟
همواره شنیده ایم که پیروزی هر باشگاهی از ایران در رقابت‌های آسیایی، حتی در میان هواداران تیم‌های رقیب هم سبب خوشحالی است. قضیه‌ای که ابدا در میان هواداران متعصب تیم‌های ایرانی جایی ندارد. رسانه ملی قصد دارد با بیان نکردن حقیقت( چیزی که در آن تبحر خاصی دارد)، حقیقت را وارونه نشان دهد تا سرپوشی باشد برای تصمیمات غلط فدراسیون در این چند سال اخیر. آیا باید باور کنیم که هیچکدام از هواداران تیفوسی استقلالی، از تحقیر پرسپولیس در خاک قطر، خوشحال نشده است؟ آیا قرار گرفتن استقلال در آخر جدول گروهی لیگ قهرمانان آسیا، خواب و خوراک را از هواداران قرمز ربوده است؟
حقیقت این است که هواداران فوتبال در ایران، به خصوص در پایتخت، هیچ تمایلی به دیدن موفقیت‌های رقیب سنتی خود در آسیا ندارد. جرات بیان این قضیه در رسانه‌‌های تصویری ما، وجود ندارد و به همین دلیل، کارشناسان فوتبال هم، به همراه گزارشگران سعی در ترغیب هواداران ، برای تشویق تیم رقیب دارند؟ چیزی که تا حدی هم در آن موفق بوده اند ولی حقیقتی که در کف اجتماعی وجود دارد این است که اکثر طرفداران استقلال و پرسپولیس آنچنان هم از شکست‌های تیم رقیب، ناراحت نخواهند شد.
همانطور که بندر نشینان لیورپول، هیچ تمایلی به موفقیت منچستریونایتد در اروپا ندارند، هواداران استقلال هم چندان از پیروزی‌های رقیب قرمز خود، خوشحال نخواهند بود. حتی در اسپانیا که تقریبا ۹۰% از ترکیب تیم ملی را بازیکنان بارسلونا و رئال مادرید تشکیل می‌‌دهند، موفقیت بارسلونا در اروپا هیچ موج شادی را در مادرید به راه نخواهد انداخت. رقابت و سطح کری میان آبی و قرمز‌های پایتخت را می‌‌توان با رقابت سنتی لیورپول و یونایتد و همچنین بارسلونا و رئال مادرید مقایسه کرد.
البته این قضیه به هیچ عنوان به این معنی نیست که سازمان لیگ باید بازی‌های تیم‌های حاضر در آسیا را بدون تغییر برگزار کند. در دنیای حرفه ای، باشگاه‌های حاضر در رقابت‌های بین المللی تا حد امکان باید بازی‌های لیگ خود را به شرط به هم نخوردن برنامه بازی ها، با یک یا دو روز تاخیر برگزار کنند. با توجه به قضیه، می‌‌توان اعتراض باشگاه استقلال به عوض نشدن تاریخ بازی آنها با راه آهن سورینت را به جا دانست زیرا بازی این تیم در روز دوشنبه هیچ لطمه‌ای به برنامه بازی‌ها نخواهد زد.
اما مانور بر روی این قضیه که تمام ایران از موفقیت‌های استقلال در آسیا، خوشحال خواهند بود چیزی جز وارونه نشان دادن حقیقت نیست. انتظار حمایت امیر قلعه نویی از آن تیپ خبرنگارانی که" قلم به دست" می‌خواند، انتظاری غلط است که تنها دروغ را رواج می‌‌دهد. خواستن از یک هوادار تیفوسی استقلال برای خوشحالی از موفقیت پرسپولیس در آسیا زمانی که تیم محبوبش در مرحله گروهی حذف شده است، همان اندازه بی جا است که خواسته ژنرال از خبرنگاران. بگذارید آن قلم به دستان به اصطلاح وطن فروش، یک تیفوسی واقعی بمانند تا یک وطن پرست تقلبی!
