آنها که ز پیش رفته اند ای ساقی
در خاک غرور خفته اند ای ساقی
رو باده خور و حقیت از من بشنو
باد است هر آن چه که گفته اند ای ساقی
هنگام سپیده دم خروس سحری
دانی که چرا همی کند نوحه گری
یعنی که نمودند در آینه‌ی صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بیخبری
افسوس که نامه جوانی طی شد
و آن تازه بهار زندگانی دی شد
آن مرغ طرب که نام او بود شباب
افسوس ندانم که کی آمد کی شد
با روح آدم بازی میکنه اشعارش
