اختصاصی طرفداری - حالا در 2016 بیش از ده سال از قهرمانی پردردسر ایتالیا در جام جهانی 2006 سپری شده است. زمانی که لیپی پس از تجربه تلخ یورو 2004 جای جیووانی تراپاتونی در تیم ملی ایتالیا را گرفت. جام جهانی 2006 زمانی از راه رسید که فوتبال ایتالیا در آتش کالچوپولی می سوخت. یوونتوس راهی سری بی می شد و مجازات گریبان میلان، لاتزیو و فیورنتینا را می چسبید. لیپی در فضایی نومیدکننده آتزروی ها را سامان بخشید بی آن که بداند با ستاره های پرشمار خود چه کند. ولی او ایتالیا را از دل مصیبت ها قهرمان جام جهانی کرد.
نخستین دیدار با غنا برگزار شد. با ترکیب 2-1-3-4 و دل بستن مارچلو به ترکیب آلبرتو جیلاردینو و لوکا تونی در خط حمله و قرار دادن فرانچسکو توتی پشت سر آنها. ولی مثلث تهاجمی لیپی برابر میشل اسین، استفن اپیا و ساموئل کوفور به دست انداز افتاد و این آندره آ پیرلو بود که در اواخر نیمه اول دروازه غنا را گشود. به همین دلیل لیپی در نیمه دوم هم توتی را عوض کرد (با مائورو کامورانزی)، هم جیلاردینو را (با یاکوئینتا ) و هم تونی را (با دل پیرو). گل دوم ناشی از همین تغییرات بود. یاکوئینتا در هشت دقیقه به پایان گل دوم را زد.
تکرار همان ترکیب برابر ایالات متحده. تیم این بار با دردسر بیشتری روبرو شد. جیلاردینو دروازه کیسی کلر را گشود، ولی کریسیتن زاکاردو دفاع راست ایتالیا پنج دقیقه بعد دروازه خودی را گشود. آن چه از بازی بعد او را تا آخر جام نیمکت نشین می کرد. توتی که در آغاز بازی کارت زرد گرفته بود و عصبی نشان می داد در همان نیمه نخست جایش را به جنارو گتوزو داد. دو تعویض لیپی در نیمه دوم، ورود دل پیرو و یاکوئینتا، گره را نگشود. تساوی با آمریکا. لیپی برای بازی سوم برابر جمهوری چک سرانجام به تغییر اساسی روی آورد. سیستمش را به 2-4-4 تغییر داد. کامورانزی به عنوان هافبک راست و گتوزو به عنوان هافبک چپ. لوکا تونی روی نیمکت نشست و توتی و جیلاردینو در خط حمله قرار گرفتند. فابیو گروسو در دفاع چپ جای زاکاردو را گرفت و بدل به ستاره شد.
دیدار با استرالیا به رهبری گاس هیدینگ باتجربه در مرحله یک چهارم نهایی پر تب و تاب بود. جایی که لیپی به سیستمی دیگری، این بار 3-3-4 روی آورد. با قرار دادن جیلاردینو، توتی و دل پیرو در خط حمله. نمایش خوب کانگوروها. فلج شدن خط میانی ایتالیا، گتوزو و پیرلو و پروتا، برابر پنج هافبک استرالیا. سیستم 2-5-3 هیدینگ کارسازتر بود. قضاوت جنجالی لوئیز مدینا کانتالیو داور اسپانیایی. اخراج مارکو ماتراتزی برای خطا روی مارکو برشیانو. کارت قرمز مستقیم. ده نفره شدن ایتالیا. ضربه پنالتی مشکوک. دقیقه 95. کورس گروسو و لوکاس نیل. به زمین غلطیدن گروسو. سوت داور. اعتراض استرالیایی ها. هیدینگ گفت "هیچ کس ندید خطایی رخ داده باشد". لیپی چیز دیگری گفت " روی گروسو نه یک خطا که دو خطا رخ داد". توتی و گشودن دروازه مارک شوارتزر. پیروزی با حداقل فاصله به لطف داور.
مرحله یک چهارم نهایی. اوکراین با مربیگری اولگ بلوخین. برابر آندره ی شوچنکو. بازیکنی که پیشترها در فینال لیگ قهرمانان با ضربه پنالتی اش برای میلان، لیپی و یووه را مغبون کرده بود. تکرار سیستم 2-4-4 بازی قبل با این تفاوت که توتی عقب تر نزدیک به پیرلو و گتوزو در خط میانی حرکت می کرد و تونی جلوتر از او. گل زود هنگام زامبروتا و دو گل تونی در نیمه دوم. بهترین نتیجه لیپی در جام جهانی.
نیمه نهایی برابر آلمان میزبان. مقابل پسران باطراوت یورگن کلینزمن. سیستم 2-4-4 هر دو تیم. بهترین بازی جام. صفر-صفر طی نود دقیقه. دو گل در وقت اضافی. هر دو برای ایتالیا. اول با ضربه زیبای فابیو گروسو و دوم با ضربه تماشایی دل پیرو. دل پیرو که در وقت اضافی اول جای سیمونه پروتا، هافبک چپ، پا به میدان گذاشته بود. بهترین تعویض لیپی در جام. درخشش یووه ای ناب در زمانی که باید می درخشید. تغییر سیستم از 2-4-4 به 3-3-4. به زانو در آوردن ینس لمان. مغلوب کردن ژرمن های امیدوار شده. ژرمن های سمج. مغبون شدن میلیون ها آلمانی. راهیابی ایتالیا به دیدار نهایی.
ایتالیا - فرانسه. اولین فینال اروپایی جام جهانی پس از 1982. یک فینال دیگر برای لیپی. برابر فرانسه. سایه گسترده یوونتوس در میدان. پنج بازیکن یووه با پیراهن ایتالیا: بوفون، جانلوکا زامبروتا، فابیو کاناوارو، مائورو کامورانزی و سیمونه پروتا. چهار فرانسوی با نشان یووه ای: تیری آنری، لیلیان تورام، دیوید ترزگه و زین الدین زیدان. انزو بیرزوت هم جام جهانی 1982 را با هشت بازیکن بانوی پیر فتح کرده بود. 1-1-4-4 ایتالیا برابر 1-3-2-4 فرانسه. تونی در نوک خط حمله و توتی پشت سر او. گتوزو هافبک تخریبی و پیرلو هافبک بازیساز. کامورانزی در جناح راست و پروتا در چپ. کلود ماکه له له هافبک تخریبی فرانسه بود و پاتریک ویرا وظیفه رساندن توپ از دفاع به حمله را داشت. تیری آنری نوک پیکان حمله فرانسوی ها. با زیدان و فرانک ریبری و مالودا در میانه میدان فرانسه. نبردی شطرنج وار. مارچلو لیپی و ریموند دومنک. محافظه کاری دو طرفه.
ضربه پنالتی زیدان در دقیقه 7 پس از خطای ماتراتزی روی فلورنت مالودا. جلو افتادن زود هنگام فرانسه. گل تساوی بخش ماتراتزی در همان نیمه اول با سر پس از ارسال ضربه کرنر. بازیکنی که به دلیل مصدومیت الساندرو نستا در ترکیب اصلی جای گرفته بود سرنوشت ساز می شد. دو تعویض همزمان لیپی در دقیقه 61 - ده روسی و یاکوئینتا جای کامورانزی و پروتا - روند بازی را تغییر نداد. در حالی که دومنک طی نود دقیقه فقط الو دیارا را جای ویرا روانه میدان کرده بود. او در وقت اضافی اول دیوید ترزگه و سیلوین ویلتورد را جای فرانک ریبری و تیری آنری روانه زمین کرد تا تعادل در میدان حفظ شود. تا نتیجه تغییر نکند.
تساوی تا پایان وقت اضافی. اخراج زیدان به دلیل کوبیدن سر به سینه ماتراتزی ده دقیقه به سوت پایان حواس همه را پرت کرده بود. برتری نسبی فرانسوی ها با نواختن شش ضربه در قاب دروازه بوفون جلب نظر می کرد. در حالی که لاجوردی پوش ها چهار شوت به قاب دروازه فابین بارتز شلیک کرده بودند. حالا همه چیز با نواختن ضربه های پنالتی روشن می شد. ایتالیا در سه دوره قبلی طی ضربه های پنالتی در جام جهانی سقوط کرده بود. جام جهانی 1994 با از دست دادن ضربه های پنالتی از کف رفته بود. لیپی هم تاکنون طی ضربه های پنالتی برنده نشده بود. خاطره های تلخ مرور می شدند، خاطرات سیاه. دیدارهای نهایی، ضربه های پنالتی.
ولی این بار همه ایتالیایی ها ضربه های شان را به گل بدل کردند: پیرلو، ماتراتزی، ده روسی، دل پیرو و گروسو. ترزگه دومین ضربه فرانسوی ها را از دست داد. یک یووه ای. شاگرد سابق لیپی. همان بازیکنی که در فینال یورو 2000 با گل طلایی دل ایتالیایی ها را سوزانده بود. با درخشش بوفون. همان سنگربان یووه. همان شاگرد سابق مارچلو. او پس از گلی که زاکاردو (مدافع خودی) وارد دروازه اش کرد تا ضربه پنالتی زیدان در 460 دقیقه گلی دریافت نکرد. بوفون در سراسر جام طی جریان بازی فقط یک گل خورد، آن هم از بازیکن خودی. همه اینها چهارمین قهرمانی ایتالیا در جام جهانی را رقم زد و لقب شوالیه را برای مارچلو به ارمغان آورد. لیپی کنار ویتوریو پوتزو و انزو بیرزوت قرار گرفت. او طالع نحس ایتالیا را به هیچ گرفته بود.
