هرچند این داستان همیشگی نیست. در واقع هر دوی آنها در حال حاضر به طور منظم در سیستم 3-3-4 مورد علاقه آنچلوتی به کار گرفته نمی شوند. ایسکو که روی نیمکت قرار می گیرد و ایارامندی پشت سر ژابی آلونسو و لوکا مودریچ و آنخل دی ماریا به عنوان هافبک به کار گرفته می شود.
در مورد وضعیت بیل می توان بحث کرد، علی رغم شوت فوق العاده ای که روز شنبه شلیک کرد، او در خطر از دست دادن جایگاه خود در قبال بازیکن آکادمی باشگاه، خسه رودریگز است، کسی که سال جدید را بسیار منظم آغاز کرده است.
بعد از اینکه به آنچلوتی گفته شد که او بعد از بازگشت کریستیانو رونالدو، به دلیل قیمت بالای بیل، او را به خسه ترجیح خواهد داد، وی به ESPN گفت: "من یک مربی هستم نه مدیر."
این نشان می دهد که خسه چقدر خود را نشان داده است. او حالا بازیکنی را تحت فشار قرار می دهد که اخیراً 100 میلیون یورو برایش هزینه شده است — در حالی که ایسکوی 30 میلیون یورویی به دلیل فرصت کمی که در اختیارش گذاشته می شود، به زحمت افتاده است.
وضعیت او به طور قابل ملاحظه ای نسبت به ابتدای فصل تغییر کرده است. وقتی او از مالاگا به رئال مادرید پیوست، به نظر می رسید که با فلسفه رئال مادرید هماهنگ است. او جوان، اسپانیایی، دارای تکنیک بالا و آینده ای درخشان بود و اگر اینها کافی نبود، او شروعی خیره کننده در برنابئو داشت.
او در 6 مسابقه ابتدایی خود 5 گل به ثمر رساند، که شامل گل پیروزی بخش در هفته اول رقابت ها مقابل رئال بتیس هم می شود؛ (دیداری که در آن یک گل هم ساخته بود).
شاید سپری کردن یک فصل طولانی به همراه مالاگا و به دنبال آن حضور در رقابت های یورو زیر 21 سال به همراه اسپانیا باعث افت او در دراز مدت شده بود، اما او با یک نوامبر با شکوه دیگر بازگشت. در طول 5 مسابقه او 3 گل دیگر به ثمر رساند و 3 گل دیگر را ساخت — به نظر می رسد تصمیم آنچلوتی برای خارج کردن او از توجه عموم برای مدتی کوتاه توجیه شده است.
با این حال، از کریسمس تا کنون، پیدا کردن جایگاه در سیستمی که نقشی برای شماره 10 [که احتمالاً بهترین نقش برای ایسکو است] تعریف نشده، برای این بازیکن 21 ساله سخت شده است.
با به زحمت افتادن یک بازیکن، بازیکنی دیگر صاحب فرصت شده است: خسه رودریگز.
مسلماً وقتی فصل در ماه آگوست شروع شد، این بازیکن 20 ساله — که 10 ماه جوان تر از ایسکو است — نشان داد که مادرید، بازیکن جوان، اسپانیایی، خوش تکنیک و دارای آینده ای روشن را خود یک جا دارد.
باید روی تفاوت این دو بازیکن تأکید شود، چرا که این دو استعداد فوتبالی لزوماً در ترکیب آنچلوتی برای یک پست نمی جنگند.
در حالی که خسه به مانند کریستیانو رونالدو دارای سرعت بالا، شم گلزنی و رگه هایی از غرور دارد، ایسکو دارای ظرافت، چشمی باز برای پاس دادن و آگاهی از آنچه که در اطرافش جریان دارد است که بی شباهت به آندرس اینیستا نیست.
اما کدامیک آینده ای روشن تر در مادرید دارند؟
بدون شک، به نظر می رسد آن بازیکن خسه باشد. اگر قرار بود آنچلوتی فردا ترکیب خود برای فینال چمپیونزلیگ را انتخاب کند، مطمئناً خسه نقشی در تیم خواهد داشت — حتی اگر به عنوان یار ذخیره رونالدو و بیل باشد.
مورد ایسکو نادر تر است. آنچلوتی در گفتگو با Marca اشاره کرده بود که او می تواند به عنوان شماره 9 کاذب بازی کند، در صورتی که مربی ایتالیایی معمولاً در تاکتیک های خود از چنین نقشی استفاده نمی کند و به نظر هم نمی رسد که از لحاظ دفاعی اعتماد چندانی به ایسکو داشته باشد تا از او در بین 3 هافبک ابتدایی خود استفاده کند.
بنابراین در حالی که خسه همچنان در پست ذاتی خود به رشدش ادامه می دهد، دقایق بیشتری برای بازی به دست می آورد، و با گل هایی که هر هفته به ثمر می رساند، ایسکو برای حضور در ترکیب اصلی تیم با علامت سؤال هایی مواجه شده است.
شاید تنها راه این باشد که او بازی خود را با سیستم تطبیق دهد، تا بتواند مثل مودریچ یک بازیساز عمیق تر باشد و یا مثل دی ماریا انرژی بیشتری به کار گیرد. یا شاید بتواند ثابت کند که می تواند یک جایگزین برای کریم بنزما باشد — تقریباً مثل لیونل مسی.
در شرایط ایده آل و به احتمال قوی، ایسکو و خسه هر دو در دهه آینده از حضور در مادرید لذت خواهند برد اما در حالی که ایسکو این سؤالات را از خود می پرسد، تنها یک نام وجود دارد که هواداران برنابئو فریادش می زنند. و او یکی از آنها خواهد بود.
