طرفداری- فصل 2014-2013 برای لیورپول بدون کسب قهرمانی برای این تیم در لیگ جزیره به دست آمد؛ البته این اتفاق باعث نشد درخشش خیره کننده سوارز از نظرها دور بماند و این بازیکن فصلی فوق العاده را پشت سر گذاشت.
برای اینکه به خوبی متوجه فصل درخشان او پی ببریم می توانیم به سه عنوانی که در پایان فصل به دست آورده، رجوع کنیم؛ برترین بازیکن فصل لیگ جزیره، برترین بازیکن از نگاه نویسندگان و برترین بازیکن از نگاه هواداران، عناوینی بود که در کارنامه او به چشم می خورد.
این درحالیست که او 4 دیدار ابتدایی این فصل را در پی محرومیتی که بر اثر گاز گرفتن برانیسلاو ایوانوویچ، مدافع تیم چلسی داشت، از دست داده بود؛ در پی این محرومیت طولانی مدت و 10 جلسه ای، خیلی ها او را رو به افول دانسته و فکر نمی کردند حتی بتواند یک بار برای تیمش گلزنی کند، اما در پایان فصل، در جلوی نام لوییز سوارز، عدد 31 به چشم می خورد!
سوارز پس از محرومیت حاصل شده از خطای غیر ورزشی اش، در آن سال گفت: "از حضور در لیورپول خوشحال هستم و این اتفاق، به خاطر هواداران تیمم است؛ من اشتباهم را قبول دارم، ولی من یک انسان هستم و به نظرم، رفتار رسانه ها با من، فراتر از چیزی بود که سزاوار آن بودم؛ دختر و همسر من از این اتفاقات حسابی آزرده خاطر شده بودند و خانواده من که مهم ترین جز زندگی من است، آسیب دیده بود؛ رفتار رسانه های انگلیسی، واقعا برایم غیرقابل تحمل شده بود."
سوارز در ادامه می گوید:"من عاشق لیورپول بودم، ولی رفتار رسانه ها رنج آور بود؛ آنها عملکرد من را مورد تمجید قرار نمی دادند، بلکه به طرزی غیرعادلانه، رفتار من را قضاوت می کردند."
جدایی قریب الوقوع
پس از این اتفاقات، جدایی این بازیکن محتمل به نظر می رسید؛ رئال مادرید سخت به دنبال جذب این بازیکن بود و البته پیشنهاد چهار میلیون و یک پوندی! آرسنال نیز روی میز قرار داشت، اما لیورپول در نهایت موفق شد ستاره اروگوئه ای خود را در آنفیلد نگه دارد و در روز 29 سپتامبر، در دیدار برابر منچستریونایتد، در چارچوب رقابت های لیگ کاپ، در ورزشگاه اولدترافورد، یک بار دیگر لباس لیورپول را بر تن کرد.
لیورپول با شکست در این دیدار به یک توفیق اجباری دست یافت و تمام تمرکزش را در سه ماه پیش رو، بر روی لیگ جزیره گذاشت؛ سوارز در 12 بازی بعدی تیمش، پیش از کریسمس، تنها در سه بازی موفق به گلزنی نشد. عملکرد چشمگیر او باعث شد در 12 بازی بعدی برای آنفیلدی ها، 19 مرتبه گلزنی کند تا لیورپولی ها قدرتمندانه صدرنشین جزیره شوند.
تعداد گل های او در بازی با نوریچ سیتی، به طرز قابل توجهی افزایش پیدا کرد؛ زدن چهار گل فوق العاده زیبا در برد 5 - 1 برابر این تیم سبب شد تا او علاوه بر درخشش در این دیدار و جدول برترین گلزنان، به سمت جایزه برترین گل ماه نیز، یورش برده باشد؛ یک چیپ از فاصله 40 یاردی به جان رودی، یک حرکت انفرادی زیبا و ضربه ای زیبا به گوشه پایینی دروازه، یک ضربه آزاد فوق العاده و البته یک ضربه والی، روی کرنر ارسالیِ کاپیتان جرارد، چهار گل دیدنی او در این بازی بودند.
بزرگترین تغییر اما در بازی او ایجاد شده بود؛ سوارزی که کمتر در جریان بازی به هم تیمی هایش پاس می داد و سعی می کرد بیشتر خودش در نقش گلزن ظاهر شود، در آن فصل عدد خیره کننده 12 را به نام خود ثبت کرد؛ 12 پاس گل، یعنی یک پاس گل بیشتر از دو و نیم فصل اول حضورش در مرسی ساید؛ زوج سازی او با دنیل استوریج، خط حمله لیورپول را به یک خط آتش ویران کننده تبدیل کرده بود.
تیم هر چه جلوتر می رفت در خط حمله هماهنگ تر شده و بازیکنان جلویی با همدیگر جفت و جور تر می شدند، تا اینکه دو شکست برابر منچسترسیتی و چلسی، کار را برای این تیم خراب کرد و البته شاهد درخشش خاصی از سوارز در این دو مسابقه نبودیم.
پس از کریسمس اما با افت آمار این مهاجم اروگوئه ای رو به رو بودیم؛ به ثمر رساندن تنها 4 گل در 12 مسابقه بعدی، تا انتهای ماه فوریه، کاملا نشانگر این بود که دچار افتی نسبی شده است.
در زمان افت سوارز، راجرز خوش شانس بود که دیگر بازیکنان تیمش، با افت رو به رو نبودند و در همین میان در یک بازی سخت و حساس، با پنج گل آرسنال را در هم کوبیدند تا باز هم خودشان را در قامت یک مدعی مطرح کنند.
بردهای ناپلئونی برابر فولام و سوانزی، آغازگر پنج بازی بدون گل برای سوارز بود، تا اینکه در برد سه بر صفر برابر ساوتهمپتون، سرانجام پایش به گلزنی باز شده و روی پاس خوب کوتینیو، بعد از مدت ها برای تیمش گلزنی کند.
بازگشت به اوج
سوارز رفته رفته به فرم ایده آل خود بازگشت؛ گل سوم تیمش را در برابر منچستریونایتد به ثمر رساند و هفته بعد در کاردیف سومین هت تریک فصلش را ثبت کرد؛ خط حمله لک لک ها بی وقفه کار می کرد و آنها جدا از اینکه برای قهرمانی تلاش می کردند، این سعی را داشتند که با انجام بازی های زیبا و زدن گل های زیاد، هر بازی را با برد پشت سر بگذارند.
در ادامه سوارز در برد چهار گله تیمش برابر تاتنهام و برد سخت سه بر دو برابر نوریچ گلزنی کرد تا لیورپولی ها به قهرمانی نزدیک شوند؛ نزدیک تر از همیشه، در آن مقطع، لیورپول تنها به 7 امتیاز از 3 بازی پیش رو نیاز داشت تا بدون اما و اگر، بعد از سال ها قهرمان جزیره شود.
همه ادامه ماجرا و لغزش استیون جرارد را که منجر به از دست رفتن جام شد می دانیم؛ ولی فارغ از موفقیت های تیمی، بدون شک آن فصل برای سوارز، فصلی به یادماندنی و البته احیای دوباره برای او به شمار می آید.
به ثمر رساندن 31 گل در 33 مسابقه، باعث شد تا او پس از جیمی گریوز، بازیکن سابق چلسی که در فصل 1962-1961، در 40 مسابقه، 41 گل به ثمر رسانده بود؛ برترین عملکرد را از حیث گلزنی داشته باشد.
این را هم نباید فراموش کرد که او 5 بازی را به دلیل محرومیت از دست داد و البته تبدیل به هفتمین بازیکنی شد که در تاریخ لیگ برتر انگلیس از مرز 30 گل زده برای تیمش عبور می کند؛ این عملکرد سوارز باعث شد نام او تا ابد در تاریخ باشگاه بدرخشد و محبوبیت زیادی در این تیم کسب کند.
به قلم James Maw
