پادشاه سن سیروچنتا نکته میگم درباره بخش های مختلف این نقد:
مورد اول: میلان وینگر چپ تخصصی خودش رو در این بازی نداشت و همونطور که گل های اول و دوم به ثمر رسید، سوسو در متن حرکت قرار داشت و یه گل و یه پاس منجر به گل داد. نبود هاکان باعث شد قدرت تهاجمی میلان برای شروع ضد حمله روی توپ های دریافتی از دفاع پایین بیاد. درمورد اینکه ناپولی با مالکیت تقریبا برابر موقعیت بیشتر ایجاد کرد هم علتش همینه، به وضوح خط هافبک خلاق تر و وینگرای بهتری نسبت به میلان داشتن که بازی رو کنترل میکردن، گتوزو پلن اولش خوب جواب داده بود تا قبل اینکه موساکیو اشتباه مرگبار رو انجام بده و تیم از هم بپاشه بعد از اون گل.
مورد دوم
مقصر اصلی باخت دیشب گتوزو بود، حتی با وجود اینکه موساکیو اون اشتباه رو انجام داد، این گتوزوئه که باید با تغییر تاکتیک به موقع پلن بی رو اجرا میکرد، اما ظاهرا پلن دومی در کار نبود و این ضعف و کم تجربگی گتوزو رو میرسونه، بیش از داشتن یک رهبر در زمین، این تفکرات مربیه که باید تیمو تو بازی نگه داره. میلان تا قبل از خوردن گل اول موقعیت مسلم گلزنی به ناپولی نداد، ناپولی که بنظر از سال قبل هم بهتر شده، این ینی پتانسیل تیم بالاست، اما به یک پلن دوم حداقل تیم نیاز داره در چنین مواقعی که چیزی ندیدیم. همونطور که سال قبل جلوی آرسنال و یووه که مربیای بزرگی داشتن به محض دریافت گل تیم گتوزو پاشید و راه برگشتی نداشت.
مورد سوم
میلان ترکیب خوبی داره و تازه شروع فصل هست، بنظرم امسال با توجه به رقابت نزدیک تیم ها، با ۷۵ امتیاز هم سهمیه لیگ قهرمانان در دسترسه و این یعنی ۲۵ برد از ۳۸ بازی. میلان تواناییش رو داره، مخصوصا با وجود ایگوایین
حتی با وجود گتوزو میلان جلوی تیم های میانه و پایین جدولی میتونه نتیجه بگیره، اما چیزی که مشخصه اگه گتوزو یه روزی قراره مربی بزرگی بشه، هنوز با اون روز فاصله داره و باید آزمون و خطاهای زیادی رو پشت سر بگذاره و مسلما ترجیح من اینه این آزمون و خطا هارو تو یه تیم متوسط پشت سر بگذاره نه میلان.
میلان چه امسال به لیگ قهرمانان برسه چه نه، به یه مربی بزرگ نیاز داره، هرچند تو شرایط فعلی بودن گتوزو بهترین گزینه موجود بود چون مربی بزرگی در دسترس قرار نداشت، اما خب تیم بزرگ مربی بزرگ میخواد و گتوزو هنوز مربی بزرگی نیست، با این وجود برای کسب سهمیه میتونه کافی باشه
