2هفته اول حضور رونالدو در تورین چگونه گذشت؟
علیرغم تلاش و جنب و جوش فراوان، رونالدو هنوز موفق به گلزنی با لباس یوونتوس نشده است.
به گزارش "ورزش سه"، پرطرفدارترین نظریه بین کارشناسان پس از انتقال رونالدو به یوونتوس حکایت از "درخشش آقای شماره هفت در تفکرات آلگری" داشت. این نظریه می گفت با توجه به اینکه آلگری در یووه از روش بازی "ده سرویس دهنده - یک سرویس گیرنده" استفاده می کند و با توجه به اینکه رونالدو اساسا دوست دارد صاحب حملات تیمش باشد و همه بازیکنان در یک سوم هجومی از کارهای اضافی پرهیز کرده و ساده ترین روش را انتخاب کنند و به وی پاس بدهند تا کار را تمام کند پس یک "همگرایی تاکتیک - ابزار" بسیار عالی شکل خواهد گرفت. درک متقابل از یکدیگر و گل و گل و گل و برد و برد و برد.
اکنون بازی ها شروع شده و یوونتوس دو دیدار را با حضور کریستیانو انجام داده است. دو دیدار، دو پیروزی و پنج گل زده. گل هایی که رونالدو در تمام کنندگی آنها نقشی نداشته ولی این به معنی کیفیت ضعیف وی نیست، بازی که کریستیانو برای یوونتوس در دو هفته ابتدایی به نمایش گذاشته با پالس های مثبتی همراه بوده، پالس هایی که احتمال وقوع نظریه مطرح شده را دو چندان کرده است. کدام نمایش و چه پالس هایی؟
همیشه اصل اول "وفاداری" است. رونالدو باید همانگونه که در رئال مادرید بازیکنان را آنچنان به خود وفادار کرده بود که سرویس دادن به وی را فراتر از مسائل تاکتیکی، به عنوان یک احساس عاطفی می دیدند، در یوونتوس نیز این "اشتیاق به فرمانبرداری" را به هم تیمی ها دیکته کند. چیزی شبیه فرستادن بوسه های مداوم برای رهبری محبوب و جنتلمن. شاید کریس در تورین به اندازه مادرید زمان برای بسط و چند قفله کردن این وفاداری نداشته باشد، اما هرچه هست در دو بازی ابتدایی رگه هایی از این میل در بازیکنان دیده شد. در برابر کیه وو رونالدو 21 بار هدف پاس های نهایی هم تیمی ها قرار گرفت، آماری فوق العاده از اجرای "بازی مهاجم هدف" برای اولین دیدار. بازیکنان یووه در برابر لاتزیو نیز 17 مرتبه این کار را انجام دادند، اینجا هم آمار سرویس دادن فوق العاده است چون برخلاف بازی اول که کریستیانو در آن حدود هفتاد دقیقه در ایستگاه مهاجم مرکزی چینش 4-2-3-1 به بازی گرفته شد، در بازی دوم مانزوکیج این نقش را ایفا کرد و رونالدو در سوییچ تیم به 4-3-3 در ایستگاه گوش چپ به کار گرفته شد و خوب اینکه گوش چپ تیم از مهاجم هدف (مانزوکیج) پاس نهایی بیشتری دریافت کند نشانه این می باشد که در همین فرصت اندک شروع همکاری، بازیکنان به خوبی پی به "اعتبار کیفی تولید شده توسط رونالدو" برده اند و آرام آرام رابطه های علت و معلولی ختم شده به آقای شماره هفت بر اساس قاعده وفاداری در حال شکل گرفتن است. آنچه که مطمئنا همزمان با شروع گلزنی های کریس بیشتر و بیشتر هم می شود. گل و گل و گل و برد و برد و برد.
پالس مثبت بعدی رونالدو به میانگین شوت های وی برمی گردد. 7 شوت برابر کیه وو و 4 شوت مقابل لاتزیو. آماری که 3 شوت دیگر رونالدو که توسط مدافعان بلاک شده نیز از آن کسر گردیده و با نرخ 5.5 شوت در هر بازی برای وی ثبت شده است. میانگینی بالاتر از نرخ 5.2 شوت برای رئال مادرید در لالیگای فصل پیش. آنچه که نشان می دهد این تغییر با رشد نیز برای کریس همراه بوده و وی در دفاعی ترین لیگ بالقوه جهان هم توانسته در بحث های جایگیری، سرعت عمل و نواختن ضربه موثر رفتار کند. رفتار موثری که در چند مورد از شوت ها خاطرات بازی رونالدو زیر نظر فرگوسن را یادآوری می کرد. توپگیری در نزدیک خط طولی جناحین، استارت مورب و ضربه به چهارچوب. سریع، هوشمندانه و تمیز.
