سرمربیان دهه هاست که فوتبال را سر و شکل داده اند، مهندسی کرده اند و جلو برده اند. FFT هم به احترام آنها لیستی از صد سرمربی برتر تاریخ فوتبال را منتشر کرده است که آنرا مرور می‌کنیم.
60- تومیسلاو ایویچ
ایویچ همواره درباره ” روحیه “ صحبت می کرد. ایویچ اعتقاد راسخی به سیستم داشت. او هرگز نافی توانایی ذاتی بازیکنان نبود، اما این توانایی ذاتی از نظر او صرفا یک ماده خام بود و معنایی نداشت مگر اینکه پرورش داده می شد و در خدمت کل تیم قرار می گرفت. ایویچ الهام بخش ژوزه مورینیو بوده. او توانست 3 جام قهرمانی در لیگ یوگوسلاوی و 4 قهرمانی در یوگوسلاو کاپ را بدست آورد. موفقیت های او تا جایی ادامه داشت که توانست در 4 کشور دیگر قهرمان لیگ شود. او آژاکس، اندرلخت، مارسی و پورتو در لیگ کشور هایشان به مقام اول رساند. یک کوپا دل ری با اتلتیکو مادرید کسب کرد. به همراه پورتو قهرمان جام حذفی پرتغال، سوپر کاپ اروپا و جام بین قاره ای شد. تومیسلاو ایویچ سری هم به ایران زد. پس از صعود ایران به جام جهانی 98 جانشین والدیر ویرا شد. در حالی که همه چیز خوب پیش می رفت پس از باخت 7بر یک تیم ملی در یک بازی دوستانه مقابل رم در اقدامی نا به هنگام ایویچ از سمتش برکنار شد.
59- ویتوریو پوتزو
پوتسو خالق روش سیستم و چینش بازیکنان در فوتبال است؛ او را یکی از برجسته‌ترین مربیان تاریخ فوتبال به شمار می‌آورند. او با کسب دو عنوان قهرمانی جام جهانی، پر افتخارترین مربی این رقابت‌ها است. او همچنین ایتالیا را به مدال طلای رشتۀ فوتبال در المپیک ۱۹۳۶ رساند؛ وی همچنین تیم ملی ایتالیا را به دو مقام قهرمانی جام بین‌المللی اروپای مرکزی رساند. او تنها کسی است که از عنوان قهرمانی تیمش در جام جهانی دفاع کرد. پوتزو خود در رشته دومیدانی، در ماده 400 متر فعالیت می‌کرد و در انگلستان تحصیل کرده بود. او را استاد قدیمی دفاع منظم می‌دانند.
58- لوییز کارنیلیا
او یکی دیگر از مربیان موفق باشگاه رئال مادرید به شمار می آید. کارنیلیا 81 بار روی نیمکت رئال مادرید نشست که حاصل آن 56 پیروزی، 12 تساوی و 13 شکست بود. او توانست یک بار رئال مادرید را در رقابت های لیگا و دو بار در جام باشگاه های اروپا قهرمان کند تا یکی از موفق ترین سرمربیان تاریخ رئال مادرید باشد. یک آرژانتینی که روحیه تیمی را از شاگردانش انتظار داشت.
57- فرانک رایکارد
او در سال 2006 به‌عنوان مربی بارسلونا لیگ قهرمانان را فتح کرد. در آن هنگام تنها میگل مونیوس، جیووانی تراپاتونی، یوهان کرویف و کارلو آنچلوتی به این دستاورد رسیده بودند که هم به‌عنوان بازیکن و هم به‌عنوان مربی قهرمان اروپا شوند. آندرس اینیستا یک بار درباره او گفته بود:
او همیشه می گفت که می خواهد از طریق فوتبال شادی کند.
در ذهن بسیاری از افراد، رایکارد مربی است که نتوانست بهترین عملکرد را از آندرس اینیستا، رونالدینیو، لیونل مسی و ژاوی بگیرد تا اینکه گواردیولا آمد و بارسلونا را متحول کرد اما این نیمی از ماجرا است.
56- دان ریوی
در جریان دشمنی طولانیش با برایان کلاف، معمولا ریوی به عنوان طرف شر ماجرا شناخته می‌شد. اما ریوی یک مربی با اخلاق، باهوش و دقیق بود که لیدز را به بهترین تیم انگلیس تبدیل کرد. او در سال 1964، لیدز را قهرمان دسته دوم کرد و 5 سال بعد، این تیم را به قهرمانی لیگ انگلیس رساند. عنوانی که درسال 1974 هم آنرا تکرار کرد. یک قهرمانی جام حذفی، دو قهرمانی اینترسیتیزفیرز کاپ، یک قهرمانی لیگ کاپ و یک قهرمانی جام خیریه دیگر افتخارات ریوی است.
55- کارلوس آلبرتو
وی با تیم ملی برزیل در سال 1994 به مقام قهرمانی جام جهانی رسید. مربى سرشناس برزیلى با 2 عنوان قهرمانى جام ملت‌های آسیا در سال‌های 1980 با کویت و 1988 با عربستان پرافتخارترین مربى غیر آسیایی در تاریخ این مسابقات است. پریرا در سال ۲۰۰۵ توانست تیم ملی برزیل را قهرمان جام کنفدراسیون کند اما در جام جهانی ۲۰۰۶ تنها توانست تیم ملی برزیل را تا مرحله یک چهارم نهایی به جلو ببرد و در این مرحله متوقف شد. پریرا ژوئیه ۲۰۰۶ از سمت مربیگری تیم ملی برزیل برکنار شد و کارلوس دونگا جانشین او شد.
54- ویلیام مالی
اسطوره بی بدیل باشگاه سلتیک، مالی طی دو قرن، از سال 1897 تا سال 1940 سرمربی سلتیک بود. او 16 بار با سلتیک قهرمان لیگ اسکاتلند شد. بله درست شنیدید. او بیشتر از فرگوسن در انگلیس قهرمان لیگ شده است. مالی، استعدادهای محلی زیادی را شکوفا کرد. بجز 16 لیگ، او سلتیک را 14 بار هم قهرمان جام حذفی کرده بود. مالی بجز سلتیک در هیچ تیم دیگری مربیگری نکرد.
51- فرانتس بکن باوئر
او این افتخار را داشته که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی جام جهانی فوتبال را بالای سر ببرد. دوران مربیگری قیصر نیز مانند دوران بازیگری اش، فوق العاده بود. در سال ۱۹۸۴، او به عنوان سرمربی تیم فوتبال المان غربی برگزیده شد و دو سال بعد تیم را به فینال جام جهانی رساند، اما در خاک مکزیک بازی را واگذار کرد و به مقام نایب قهرمانی رسید. اما چهار سال بعد، با سرمربی گری تیم فوتبال المان تازه متحد شده با نتیجه ۱-۰ آرژانتین را در فینال جام جهانی شکست داد. او پس از قهرمانی در جام جهانی با آلمان به مربیگری تیم بایرن مونیخ پرداخت و توانست این تیم را ۱ بار قهرمان بوندس لیگا در سال۱۹۹۴ و۱ بار هم نایب قهرمان باشگاه‌های آلمان در سال۱۹۹۶ بکند. پس از سال ۱۹۹۶ او از مربیگری هم کناره گیری کرد.
52- اسون گوران اریکسون
در طول سه سال حضور خود در گوتبرک اریکسون موفق شد این تیم را هم قهرمان لیگ سوئد و هم قهرمان جام حذفی این کشور کند ودر آخرین سال حضور خود در گوتبرک لیگ اروپا را برای این تیم به ارمغان آورد. دو سال در بنفیکا ماند و این تیم را دوبار قهرمان لیگ و یکبار قهرمانی جام حذفی پرتغال کرد، او همچنین موفق شد این تیم را در سال 1983 به فینال لیگ اروپا ببرد ولی در فینال مغلوب اندرلخت بلژیک شد. در سال 1984 به ایتالیا رفت و هدایت رم را بر عهده گرفت و این تیم را در سال 1986 قهرمان جام حذفی ایتالیا کرد. در سال 1989 مجددا به بنفیکا رفت و در همان سال آن ها را قهرمان سوپر کاپ این کشور کرد. در سال 1994 هم جام حذفی ایتالیا را با سمپدوریا گرفت. در سال 1997 سرمربیگری لاتزیو را قبول کرد،در طول 4 سال حضور در این این موفق به کسب هفت جام شد. یک قهرمانی در سری آ، دو قهرمانی در جام حذفی،دو قهرمانی در سوپر جام ایتالیا، قهرمانی در آخرین دوره جام در جام اروپا،وقهرمانی در سوپر جام اروپا با پیروزی برابر یونایتد.
51- جیمی هوگان
این مربی انگلیسی، کشور به کشور، به دنبال ماجراجویی بود. از تیم ملی هلند و لیگ اتریش تا لیگ آلمان و سوئیس و مجارستان. هوگان یکی از پیشگامان فوتبال در این کشورها بود. او 5 بار تیم MTK را قهرمان لیگ مجارستان کرد و یک بار هم یانگ بویز را قهرمان لیگ سوئیس. تنها عنوان هوگان در کشور خودش، قهرمانی در لیگ دسته دوم با استون ویلا بود. زمانی او بیشترین اعتبار را در کل اروپا در بین مربیان داشت.
50- جورج گراهام
او حدود ٩ فصل به روی نیمکت آرسنال نشست. از سال ۱٩۸۲ به مربیگری رو آورد و در سال ۱٩۸٦ دقیقا در صمین سالگرد تاسیس باشگاه آرسنال مربیگری توپچی های لندن را به عهده گرفت. گراهام در اولین فصل حضورش به فینال جام اتحادیه رسید و آرسنال توانست لیورپول را ببرد و قهرمان شود. مهم ترین خاطره حضور گراهام مربوط به فصل ۱۹۸۸_۸۹ می شود که آرسنال رقابت جذابی با لیورپول برای قهرمانی در لیگ انگلیس تشکیل داده بوده اند که در بازی آخر آرسنال در آنفیلد لیورپول را شکست داد و قهرمان شد. گاهام دوبار آرسنال را قهرمان لیگ، یک بار قهرمان جام حذفی، یک بار قهرمان جام خیریه و یک بار قهرمان جام برندگان یوفا کرد.
49- امه ژاکه
در زندگینامه او که در سال 1998 منتشر شد در مورد دوران موفقیت‌آمیز فوتبالش این‌گونه اظهار‌نظر کرده است: ” من یک هافبک کاملا خوب بودم، نه بیشتر”. در فوریه سال 1976 امه ژاکه از مستطیل سبز به نیمکت مربیگری باشگاهی لیونی رفت. با تیم بوردو سه بار در سال‌های 1984، 1985 و 1987 قهرمان لیگ فرانسه و دو بار در سال‌های 1986 و 1987 قهرمانی جام حذفی این کشور را کسب کرد. او در سال‌های 1981 و 1984 به عنوان مربی سال فرانسه انتخاب شد. ژاکه در رده ملی هم مربی برتر فرانسه بود. در سال 98، در رقابت‌های جام جهانی در کشور خود، تیم ملی فوتبال فرانسه با قاطعیت به قهرمانی رسید.
48- لوئیز آراگونس
شاید همه امروزه پپ گواردیولا را مروج سبک تیکی‌تاکا بدانند، ولی این آراگونس فقید بود که پیش از گواردیولا با اتکا به این سبک تیم ملی اسپانیا را متحول و قهرمان اروپا کرد. مربی که پس از 44 سال اسپانیا را در سال 2008 به قهرمانی اروپا رساند و رویا اسپانیایی‌ها را تحقق بخشید. بی‌شک نسل طلایی فوتبال اسپانیا همگی مدیون او هستند. آراگونس را باید طلایه‌دار باشگاه اتلیتکو مادرید دانست چرا که او هم آقای گل این باشگاه است و هم در زمان بازیگری و هم مربیگری با این تیم قهرمان جام حذفی و لیگ اسپانیا شده است.
47- اتو ریهاگل
در سال ۲۰۰۱ فدراسیون فوتبال کشور یونان اتو ریهاگل را به خدمت گرفت و او توانست تیم ملی یونان را در مسابقات جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ به مقام قهرمانی برساند و شگفتی‌ساز شود. او نخستین و تنها مربی خارجی و غیر وطنی است که توانسته تیمی را قهرمان مسابقات جام ملت‌های اروپا کند. ریهاگل همچنین توانست تیم ملی یونان را به مسابقات جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی برساند تا این تیم برای دومین بار و پس از ۱۶ سال در این جام حضور داشته باشد. وی در جام جهانی ٬۲۰۱۰ با ۷۱ سال و ۳۱۷ روز سن (۷۱ سال و ۱۰ ماه و ۱۳ روز)٬ به رکورد مسن‌ترین مربی تاریخ مسابقات جام جهانی نیز رسید.
46- بابی رابسون
رابسون مسئولیت هدایت ایپسوئیچ تاون را در سال 1969 پذیرفت و موفقیت آمیزترین دوران را در تاریخ این باشگاه رقم زد. ایپسوئیچ تاون با مربی گری رابسون تبدیل به یکی از قدرت های فوتبال انگلستان شد و اف ای کاپ را در سال 1978 فتح کرد. این پایان ماجرای رابسون در ایپسوئیچ تون نبود. فینال جام یوفای سال 1981 در راه بود. سر بابی انگلستان را به نیمه نهایی جام جهانی 1990 ایتالیا رساند. پس از ترک نیمکت تیم ملی، رابسون هدایت پی اس وی آیندهوون را بر عهده گرفت و دو فصل متوالی قهرمانی هلند را تجربه کرد. وی پس از آن در ژوئیه 1992 مسئولیت نیمکت اسپورتینگ لیسبون را پذیرفت اما در ژانویه 1994 به رقیب سنتی آن ها یعنی پورتو پیوست. رابسون دو فصل متوالی با پورتو (1994/1995 و 1995/1996) قهرمانی پرتغال را به کلکسیون افتخارات باشگاه اضافه کرد. مقصد بعدی وی بارسلونا بود، رابسون به همراه آبی اناری ها کوپا دل ری (جام حذفی اسپانیا) را در فصل 1996/1997 به دست آورد، بارسلونا را به قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا (1996) رساند و جام برندگان یوفا را در سال 1997 بالای سر برد.
45- بیل استراچ
فاتح 18 دوره لیگ اسکاتلند. استراچ 34 سال سرمربی رنجرز بود و تقریبا یک سال در میان این تیم را قهرمان لیگ می‌کرد. حتی الکس فرگوسن هم نتوانست به عدد قهرمانی های استراچ برسد. جانی هابارد، وینگر سابق رنجرز درباره او گفت:
او چیزهای زیادی در مورد فوتبال نمی دانست، اما او یک مربی عالی بود.
در دوره ای که توپ فوتبال چند تکه چرم و پارچه بود و بازیکنان با رانندگی و کارگری امرار معاش می‌کردند، این مربی به تغذیه و تناسب اندام و رژیم غذایی حرفه ای بازیکنانش اهمیت می‌داد. استراچ 10 قهرمان جام حذفی اسکاتلند هم در کارنامه اش دارد. این مربی با پرستیژ به نظم و انضباط به شدت اهمیت می‌داد به طوری که بازیکنان تیمش ملزم به پوشیدن کت و شلوار و کراوات و استفاده از کلاه بولر در خارج از زمین بودند.
44- تله سانتانا
تیمهای تحت مربیگری او به فوتبال زیبا و دیدنی مشهور بودند. که برزیل جام‌های جهانی 1982و 1986 از جمله این تیم‌ها بودند. تله سانتانا داسیلوا در تاریخ ۶ ژوئیه سال ۱۹۳۱ در ایتابیریتو در برزیل به دنیا آمد. تله سانتانا فوتبال را در باشگاه ایتابیرنزه فوتبال کلوب در نزدیکی محل تولدش آغاز کرد. سپس به باشگاه فلومیننزه ریو دو ژانیرو پیوست و در همین‌جا بود که اولین بار به عنوان مربی، از سال ۱۹۶۷هدایت تیم جوانان فلومیننزه را به دست گرفت. سانتانا در تیم ملی برزیل و نیز تیمهای مختلف این کشور نیز مربیگری کرده‌است. وی در سال ۱۹۹۶ پس از این که تیم سائوپائولو را در نیمه اول دهه ۱۹۹۰ به اوج دورانش رساند، از فوتبال کناره‌گیری کرد. تله سانتانا در تاریخ ۲۱ آوریل سال ۲۰۰۶ در پی عفونت روده و نیز مشکلات روزافزون کلیوی و تنفسی در بیمارستان فلیسیو روکو در بلو هوریزونته برزیل درگذشت. قهرمانی جام لیبرتادورس با سائوپائولو مهمترین دستاورد او بود.
43- دیگو سیمئونه
دیگو سیمئونه میخواهد به هر قیمتی برنده باشد. سیمونه، اتلتیکو را در شرایطی تحویل گرفت که در رده دهم جدول قرار داشتند و ظرف چندسال آنهارا به قطب سوم فوتبال اسپانیا تبدیل کرد. برونو آماسینو، معلم موسیقی او در دوره دبستان و راهنمایی میگوید: “سیمئونه همیشه رهبر بود. یک بار که خودم پیانو میزدم مسئولیت گروه موسیقی را به او سپردم. او باید بقیه هنرجویانی که سازهای کوبهای میزدند را هدایت می‌کرد. با این که ارکستری در کار نبود دوست داشت وانمود کند رهبر ارکستر است. دیگو در رهبری گروه استثنایی بود.” بسیاری از بزرگترین تیمهای اروپا پایه موفقیتشان را روی مالکیت توپ بنا کردهاند اما نگاه سیمئونه به سوی دیگریست. او در اولین کتاب خود به نام “تأثیر سیمئونه” که در اسپانیا چاپ شد، نوشت: “فوتبال مثل شکار است. اتلتیکو در دو فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶ از رئال شکست خورد اما این تیم پیش از سیمئونه حتی به فکرش هم نمی‌رسید که پایش به رقابت در این سطح از فوتبال دنیا باز شود. 2 قهرمانی لیگ آرژانتین با تیمهای استودیانتس و ریورپلاته و 2 قهرمانی لیگ اروپا و سوپرکاپ اروپا و قهرمانی در لالیگا و کوپا دل ری و سوپرکاپ اسپانیا، افتخارات او تا سال 2019 است.
42- آلبرت باتوکس
شاید بتوان باتوکس را موفق ترین مربی تاریخ لیگ 1 فرانسه دانست. او ریمس را در عصر طلاییش، 5 بار قهرمان لیگ کرد و دوبار به فینال جام باشگاه های اروپا رساند. قهرمانی لاتین کاپ در سال 1953 و قهرمانی جام حذفی فرانسه در سال 1958، دیگر عناوینی است که او با ریمس کسب کرد. بوتاکس در جام جهانی 1958، سرمربی تیم ملی فرانسه بود و این تیم را به مقام سوم رساند. بوتاکس سپس سرمربی سنت اتین شد و 3 قهرمانی دیگر هم با این تیم در لیگ فرانسه کسب کرد و تعداد قهرمانی هایش را به عدد 8 رساند. او دوبار هم با سبزپوشان قهرمان جام حذفی شد.
41- رافائل بنیتس
رافا بنیتز عاشق مبارزه کردن است. طرفداران تیم هایی که بنیتز هدایت آن ها را قبول داشته با روحیات او کاملا آشنا هستند. حال می خواهد آن ها طرفداران تیم هایی به مانند والنسیا و چلسی باشد که با وجود سابقه کم سرمربی گری آن ها، به افتخارات داخلی و اروپایی دست یافته و یا طرفداران لیورپول که او را از پوست و گوشت باشگاه خود می دانند. هرچند که وی دوران ناموفقی نیز با تیمی بزرگ چون رئال مادرید را نیز در کارنامه خود داشته است.
| این یادداشت در: خرداد 26, 1399 در فوتبال پارادیزو منتشر شد |
