امین نعمتیمنصف باشید دوستان. من عاشق این سه گانه بودم و هستم. تو این قسمت به آل پاچینو کلی احترام گذاشتن. جرج کلونی و برد پیت و مت دیمون و بقیه یه طرفن و آل پاچینوی بزرگ طرف دیگه. لحظات شاد و مفرحی برای من ایجاد کردن. شما یه نگاه به مت دیمون بکنین. لاینوس دست و پا چلفتی این فیلم اصلا با جیسون بورن شکست ناپذیر قابل مقایسه نیستن ولی دو تا شخصیت کاملا متفاوت و هر دو جذابن. من که خیلی حال کردم. مخصوصا جرج کلونی و برد پیت که مدام سرکار میذاشتنش. اون جوک آخر فیلم با برنامه اپرا وینفری هم عالی بود. شما این فیلمو با فیلمهای عالی قبلی این بازیگرها مقایسه میکنید. اگه یکم توقعتونو کم کنید حتما لذت میبرید. گرچه درسته که این قسمت از دوتای دیگه ضعیفتره ولی خصلت فیلمهای دنباله ای همینه. کلی زور میزنن تا همون لحظات شاد و خوب قسمت قبلو تکرار کنن و اگر تونستن یکم بهترش کنن. همین