مقاله ای که میخوانید نوشته ی فرشاد رضایی است که برای سایت یونایتدفنز ارسال کرده است.
مقدمه: بررسی وضعیت آنتونی مارسیال؛ از ورود به التدرافورد تا آینده شماره 11 فعلی تیم.
اولین بازی و اولین گل برابر لیورپول؛ گلی که با گزارش مارتین تیلر و گفتن Welcome to Manchester United به یک خاطره شیرین تبدیل شد. بله آنتونی مارسیال در اولین حضورش در الدترافورد توانست خود را در دل هواداران منچستریونایتد جا کند. در سال 2015 که پدرو توسط چلسی هایجک شد و دست یونایتد در پوست گردو ماند، چاره‌ای جز پرداخت رقم غیر واقعی نبود. پرداختی یونایتد رکورد انتقال بازیکنان زیر 20 سال را شکسته بود اما این بازیکن نشان داد که ارزشش را دارد. مارسیال نه تنها در اولین بازی خود، بلکه در اولین فصل حضورش در پیراهن یونایتد درخشید و به یک مهره تبدیل شد. در روزهای بی‌مهاجمی یونایتد و در روزهایی که وین رونی با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کرد، آنتونی مارسیال بود که با گل‌هایش هواداران را شاد می‌کرد. شماره 9 جدید منچستر با زدن 11 گل در لیگ و 17 گل در کل مسابقات، عنوان بهترین گلزن منچستر را از آن خود کرد.(در فصلی که تنها یونایتد 49 گل به ثمر رساند.)
تا اینجا همه چیز به خوبی پیش رفته بود. اما در شروع فصل جدید، اوضاع برای مارسیال عوض شد. با ورود ژوزه مورینیو، اعطای پیراهن شماره 9 به زلاتان و استفاده رشفورد در پست وینگر چپ نشان از این بود که او مانند قبل، یک ستون محسوب نمی‌شود. در مجموع، فصل 17-2016 برای مارسیال خوب پیش نرفت. گفته می‌شد که یکی از دلایل افت او، شرایط خانوادگی و جدایی از همسرش است. از طرف دیگر تاکتیک مورینیو وابستگی زیادی به زلاتان داشت. به علت نبود یک مهاجم تمام‌کننده، حتی در بازی‌های نه چندان حساس، باز هم زلاتان گزینه اول بود. به همین دلیل سرمربی مجبور به استفاده از رشفورد در پست مارسیال و تقسیم دقایق بازی بین این دو بود.
اما حتی این فصل نیز اختلاف نظری بین مارسیال و مورینیو وجود نداشت. مشکل از فصل 18-2017 و در زمانی آغاز شد که مورینیو از مارسیال و شاو انتقاد کرد و اظهار داشت که این دو تلاش کافی در تمرینات ندارند. در نیم‌فصل اول فرصت زیادی به مارسیال نرسید و او در این فرصت‌ها نیز نتوانست عملکردی با ثبات ارائه دهد. دلیل خرید الکسیس سانچز نیز همین عملکرد نوسانی رشفورد و مارسیال بود. درست است که الکسیس یک بازیکن 29 ساله و هزینه‌بر است اما در عوض بسیار پرتلاش و از دید مالکان درآمدزا است. مارسیال نیمکت‌نشین بود و البته چند باری هم که در ترکیب قرار گرفت نتوانست بازی قابل قبولی ارائه دهد. در اواخر فصل بود که سرمربی باز هم به طور ضمنی از بازیکنان خود انتقاد کرد و گفت: «حالا می‌دانید که چرا لوکاکو و الکسیس باید هر هفته بازی کنند».
کمی از روابط مورینیو و مارسیال دور شویم. به عنوان مالک یا مدیر باشگاه، مارسیال یک خرید پر سر و صدا بوده و این بازیکن پتانسیل بالایی دارد. اگر او یک فصل درخشیده است، پس باز هم می‌تواند آن را تکرار کند. فروش او به معنی از دست دادن یک استعداد، خرید یک جایگزین (احتمالاً) گران‌تر و ایجاد یک تغییر غیرضروری در ترکیب تیم است. در تابستانی که گذشت مشخص شد که مدیران، کنترل ورودی‌ها و خروجی‌ها را به طور صددرصد در اختیار سرمربی نگذاشته‌اند. دلیل آن هم احتمالاً جلوگیری از تکرار دوره لوییس فن‌خال است. چرا که سرمربی در آن زمان خریدهای پرهزینه اما ناموفق زیادی داشت. شاید و شاید آنها از موفقیت مورینیو مطمئن نیستند و این یکی دیگر از دلایل موضوع ذکر شده است. کسی نمی‌داند در آینده، تصمیمات مدیران به نفع یا به ضرر باشگاه تمام خواهد شد اما بهرحال باشگاه در صدد تمدید قرارداد با مارسیال است.
صحبت از تمایل به جدایی یا تمدید قرارداد این بازیکن از فصل قبل، تیتر روزنامه‌ها بود. با وجود این‌ها مارسیال به دنبال شروعی جدید در فصل جدید بود. تصویر زیر لحظه ورود مارسیال به کرینگتون، بعد از تعطیلات تابستانی است. پست‌های اینستاگرامی، خنده‌های کمتر دیده شده او در تمرینات و... همه نشان از فراموشی کینه‌ها بود. با این حال این شرایط دوام زیادی نداشت.
مارسیال در شرایط بد پیش‌فصل برای به دنیا آمدن فرزندش تمرینات را ترک کرد و بدون مطلع کردن باشگاه، در کنار خانواده‌اش ماند. این بار واکنش نه از طرف مورینیو، بلکه از طرف باشگاه با یک جریمه مالی همراه شد. بنظر می‌رسید مارسیال بر اثر تمایل سایر باشگاه‌ها، تمرکز کافی ندارد و از طرفی مورینیو (طبق شایعات) برای جذب بازیکنان مد نظرش حاظر به فروش مارسیال شده است. روابط این دو اکنون در تیره‌ترین حالت خود رسیده است. رسانه‌های مختلفی دلیل تمدید قرارداد مارسیال را احتمال برکنار کردن مورینیو می‌دانند؛ هر چند که این رسانه‌ها تنها به دنبال جذب مخاطب هستند.
با همه این‌ها تمدید قرارداد می‌تواند کلید حل این ماجرا باشد. مارسیال می‌داند که مدیران باشگاه در حال حاضر مورینیو را قضاوت نمی‌کنند و او تا زمانی نامعلوم سرمربی تیم است. او می‌داند باید تلاشش را بیشتر و سرمربی را راضی کند. از طرفی مورینیو هم می‌داند که تمدید با مارسیال به معنای منتفی شدن خرید یک بازیکن در پست وینگر چپ است. او خواه ناخواه باید از مارسیال استفاده کند؛ مارسیالی که در فصل 18-2017 تنها با 1600 دقیقه بازی توانسته است آمار 9 گل و 5 پاس گل ثبت کند. به هر حال این شرایط می‌تواند بارقه‌های امید را در روابط مثبت این دو پدید می‌آورد.
تنها سوال باقیمانده این است که جایگاه مارسیال در ترکیب تیم کجاست؟ یونایتد اکنون با ترکیب 4-3-3 وارد میدان می‌شود. شاید روی کاغذ بتوان حالت‌های مختلفی ایجاد کرد و همزمان لوکاکو، الکسیس و مارسیال را کنار هم قرار داد اما واقعیت چیز دیگری است. سرمربی در فصل قبل از رشفورد، مارسیال و الکسیس در وینگ راست استفاده کرد اما نتایج مطلوب نبودند. از طرفی می‌دانیم که با انتظارات مورینیو از مهاجم نوک (مانند سرزنی) تنها لوکاکو است که می‌تواند آن را اجرا کند. اینکه الکسیس، پردرآمدترین بازیکن لیگ جزیره کنار گذاشته شود و مارسیال فیکس شود نیز سناریویی غیرمنطقی است.
با تمامی این اوصاف اکنون دو مرحله در پروسه روابط خوب مارسیال و مورینیو وجود دارد. مرحله اول تلاش مارسیال و اثبات کردن خودش به سرمربی است. مرحله دوم این است که مورینیو بدون خراب کردن جایگاه دیگران، موقعیتی برای مارسیال در ترکیب تیم فراهم کند. مورد اول چندان دور از ذهن نیست اما مورد دوم را نمی‌توان پیش‌بینی کرد. البته احتمال مصدومیت دیگر بازیکنان وجود دارد اما بعید است که این موضوع درمان این درد باشد. تغییر سیستم از 3-3-4 به سایر حالات نیز درست نیست. چرا که یونایتد به تازگی به چیدمانی دست یافته که از پتانسیل بازیکنان استفاده بیشتری می‌شود.
با همه این‌ها، اوضاع چندان هم تیره نیست. با تمدید قرارداد، شرایط و روابط بین مورینیو و مارسیال مانند یک صفحه سفید از نو آغاز شده و خود آنها شروع به نقاشی روی این صفحه می‌کنند. از طرفی با شناختی که از مورینیو سراغ داریم و استفاده او از سیستم‌های خاص و عجیب، می‌توان به این موضوع امیدوار بود که مارسیال نیز در پایان فصل از شرایطش راضی باشد و این یعنی یک بازی برد برد.
