شاهین ممسنیپیام مهرداد مسعودی راجع به شادی عجیب مربی تیم ملی
با سلام،
من در بازی فینال چیزی دیدم که از ناکامی پرسپولیس در رسیدن به عنوان قهرمانی دردناکتر بود.
من به همراه یک هیئت بلند پایه قطری برای فینال تهران بودم.
من در جایگاه VVIP پشت شیشه ای که پشت صندلیهای ردیف سوم می‌باشد بازی را دنبال میکردم.
در کنارم مربی برزیلی پرتغالی دروازه بانان تیم ملی ایستاده بود که به محض به صدا در آمدن سوت پایان بازی، ایشان مشتهای گره کرده خود را به هوا برد.
من از این حرکت او مات و مبهوت شدم.
بلافاصله به او گفتم به چه حقی در حالی که در استخدام فوتبال ایران هست و مردم ایران حقوق او را می‌دهند، از ناکامی نماینده ایران اینچنین خوشحال شد؟
چیزهای دیگری هم به او گفتم که جوابی برای آن نداشت.
تنها توضیحش آن بود که همشهری زیکو هست و به او تبریک میگفت!
در جوابش گفتم:
“اولا زیکو که پشتش به شما بود و چگونه میتوانست شما را از پشت آن شیشه ضخیم بشنود یا از پشت ببیند و دوما هیچ جا مشت گره کرده را به آسمان فرستادن، نشانه ای از ابراز تبریک به دیگری قلمداد نمیکنند و بلکه نشانه ابراز شادمانی شخصی می‌باشد.
او که قافیه را تنگ دید، به جای جواب دادن، صحنه را ترک کرد و بلافاصله از آنجا به بیرون رفت.
این حرکت یکی از به اصطلاح اعضای کادر فنی تیم ملی کشورمان، از ناکامی پرسپولیس برای من دردناکتر بود.
همچون کاردی بود که به قلبم فرو رفت.
مسلما این حرکت نشأت گرفته از تفکری هست که کیروش بر کادر فنی خود حاکم کرده
.شرم بر این طرز تفکر عقده مأبانه
شرم بر کسانی که عقل و شعور خودشان را به پشیزی فروختند و طوطی وار چرت و پرت های حامیان دلال موزامبیکی را تکرار می کنن
زنده باد شعور و آگاهی و قدرت تشخیص
زنده باد آن کس که می اندیشد و تردید می کند و در برابر واقعیت های تلخ مقاومت نمی کند!
زنده باد آزادی اندیشه و مستقل بودن شخصیت
