درود
طرفداری_ با مطالعه در شعر و ادب پارسی بارها و بارها با واژه ترکان زیبارو مواجه می شویم البته بطور دقیق نمی توان مشخص کرد منظور واژه ترک این شاعران ، ترکان کدام نواحی بوده اند چرا که واژه ترک بسیار واژه گسترده ایست و بسیاری از این مناطق در مرز بندی های سیاسی امروزی متاسفانه از ایران بزرگ جدا شده اند. در این فرسته به اختصار به بررسی اشعار پارسی با محتوا زیبا رویی ترکان می پردازیم.
۱_ سنایی غزنوی (۴۷۳-۵۴۵ قمری) ملقب به حکیم بزرگ وی از بزرگ‌ترین صوفیان و شاعران زبان پارسی است می فرماید:
- از عزیزی گر نخواهی تا به خواری اوفتی
- روی نیکو را عزیز و مال نعمت خوار دار
- ماه ترکستان بسی از ماه گردون خوبتر!!
- مه ز ترکستان گزین و ز ماه گردون عار دان
۲_ انوری (علی بن محمد انوری) معروف به انوری ابیوردی و «حجّةالحق» از جملهٔ شاعران ایرانی سده ۶ قمری می فرماید:
- تُرکِ من ای من سگِ هندوی تو
- دورم از رویِ تو، دور از روی توی
- بر دم چشمت نهادم دین و دل
- هر دو بر طاقِ خمِ ابروی تو
۳_جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی شاعر قرن ششم و هفتم (۱۵ مهر ۵۸۶ – ۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی) از شاعران پارسی‌گوی شعر و ادب پارسی می فرمایند:
- بدو گفتا که خندانم که یار اندر کنار آمد
- صنوبر گفت راه سخت آسان شد به فضل حق
- که هر برگی به ره بری چو تیغ آبدار آمد
- ز ترکستان آن دنیا بنه ترکان زیبا رو
۴_ سعدی شیرازی (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) شاعر ونویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی ملقب به پادشاه سخن که در قرن هفتم (۶۰۶_۶۹۰ هجری قمری )می زیسته است فرموده:
- تو مپندار کزین در به ملامت بروم
- که گرم تیغ زنی بنده بازوی توام
- سعدی از پرده عشاق چه خوش می گوید
- تُرک من پرده بر انداز که هندوی توام
۵_ خاقانی شروانی (۵۲۰ قمری در شَروان - ۵۹۵ قمری در تبریز) ملقب به حسان العجم از جملهٔ نامدارترین شاعران ایرانی و ازجمله بزرگ‌ترین قصیده سرایان تاریخ شعر و ادب پارسی می فرماید:
- ای ترکِ دلستان ز شبستان کیستی؟
- خوش دلبری، ندانم جانان کیستی؟
- بس نادره نگاری، بس ابوالعجایب بتی
- ما را بگو که لعبت خندان کیستی؟
۶_امیر خسرو دهلوی (زادهٔ ۶۵۱ در پتیالی، هند – درگذشتهٔ ۷۲۵ هجری قمری در دهلی) شاعر پارسی‌گوی هندوستان ملقب به سعدی هند می فرماید:
- ای ترک کمان ابرو من کشته ابرویت
- ملک همه چین و هند ندهم به یک مویت
- وقتی به طفیل گوی بنواز سرم آخر
- تا چند به هر زخمی حسرت خورم از کویت
۷_فردوسی بزرگ شاعر پرآوازه ایرانی نیز که محتوای اشعارش نه عرفانی و نه عاشقانه، بلکه افسانه های جنگی می باشد نیز آورده است:
- که ترکان بدیدن پری چهره اند
- بجنگ اندرون پاک بی بهره اند
در نهایت به یکی از زیبا ترین مشاجره های تاریخ شعر و ادب پارسی میان سه شاعر بزرگ ایرانی و مواخر عرصه شعر و ادب میرسیم:
۱_ حافظ شیرازی آغاز کننده این مشاجره در قرن هشتم هجری قمری می فرماید:
- اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
- به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
۲_ صائب تبریزی اما به شکل رندانه ای در قرن یازدهم هجری در پاسخ حافظ درمورد آن ترک زیبا رو می فرماید:
- اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
- به خال هندویش بخشم سر و دست تن و پارا
- هر آن کس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
- نه چون حافظ ک می بخشد سمرقند و بخارا را !!!😅
در نهایت اما بهجت تبریزی، شهریار شعر و ادب پارسی به زیبا ترین و رندانه ترین شکل ممکن در ادامه شعر حافظ و در پاسخ به صائب تبریزی می فرماید:
- اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
- به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
- هر آن کس چیز می بخشد، به سان مرد می بخشد
- نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
- سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
- نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل هارا !!!!👏
پیش از این از این جانب خواندید:
- قدمت نام ایران در شعر و ادب پارسی
- زبان پارسی لهجه سی و سوم عربی نیست، پاسخ به دروغ پردازی بزرگ
خرد و اندیشه نگهدارتان 🌹🌹🌹🌹
