طرفداری - فوتبال در ویتنام، مسیر توسعه خود را توام با شیبی صعودی اما آهسته طی می‌کند. در سال ۲۰۰۷ بود که آن‌ها یکی از میزبانان مشترک جام ملت‌های آسیا بودند و به لطف این میزبانی در مرحله گروهی امارات را بردند و با قطر مساوی کردند و به مرحله حذفی رسیدند گرچه با شکست برابر عراق با جام خداحافظی کردند.
درست یک سال پس از میزبانی از جام ملت‌ها و حضور در یک چهارم نهایی، ویتنام توانست برای نخستین بار قهرمان جام آسه آن شود. ویتنامی‌ها برای تکرار قهرمانی جام آسه آن و سربلندی در بین کشورهای جنوب شرق آسیا ۱۰ سال صبر کردند و دوباره این عنوان را امسال از آن خود کردند.
قهرمانی در جام آسه آن نشان می‌دهد ویتنام تیمی آماده و باکیفیت است. آن‌ها که دست به جوانگرایی در تیم ملی خود زده‌اند قصد دارند نسل جدیدی از ملی پوشان خود را به نمایش بگذارند اما در مورد این که آیا ویتنام در امارات حرفی برای گفتن دارد تردید وجود دارد.
به نظر می‌رسد برای ویتنام، حضور در مرحله نهایی جام ملت‌ها به خودی خود یک موفقیت بزرگ است و نقش ۲۴ تیمی شدن جام ملت‌ها در حضور آن‌ها در امارات قابل انکار نیست. پیش از این در سال ۲۰۰۷، ویتنام به لطف میزبانی در مرحله نهایی جام ملت‌ها حضور داشت.
حضور اول و دوم آن‌ها نیز به اولین و دومین دوره جام ملت‌های آسیا باز می‌گردد که این تورنمنت در سطح قاره گسترش نیافته بود. ویتنام در دوره اول جام ملت‌ها در ۱۹۵۶ هنگ کنگ و در دوره دوم در ۱۹۶۰ کره جنوبی در بین تنها ۴ تیم شرکت کننده چهارم شد و در ۲ تورنمنت ۶ بازی برگزار کرد که یک بازی را مساوی کرد و ۵ بازی دیگر را باخت.
در مقایسه با تایلند به عنوان پرچمدار آسیای جنوب شرقی، ویتنام هرگز تیم اول منطقه نبوده است اما پارک هانگ سئو مربی نه چندان شناخته شده کره‌ای تیم ملی ویتنام مأمور سازندگی در تیم ملی ویتنام است. مربی‌ای که به واسطه قهرمانی در جام آسه آن در ویتنام محبوب است و موفقیت در امارات می‌تواند جایگاه او در ویتنام را برای مدت طولانی تثبیت کند.
