علی یووهیادش بخیر حدود سال 78 بود که با فامیل اونجا بودیم و ما هم بچه
حاشیه رود یه فضای سبز چمنی شیب دار بود و مدام به ما تذکر میدادن لیز نخوریم و بیفتیم تو زاینده رود و غرق شیم
تو این سالها سی و سه پل تنها خاصیتش مکان شدن اونجا واسه یه مشت هرزه و کثافت کاری ها تو سوراخ سمبه هاش بود
نه جاذبه تفریحی
