ریل جاجقدیمیا میگن وقتی به بن بست رسیدی یا مهاجرت کن یا نیاز به انقلاب درونی داری. وقتشه قبول کنیم همه این سالهای درخشش بارسلونا مدیون ژاوی و اینیستا و دنی آلوز و لیونل مسی جوان بودیم در کنار پپ گواردیولا و کاپیتان کاپیتانان کارلس پویول. ما باید این خاطرات رو بگذاریم کنار. دیگه نه ژاوی هست نه اینیستا نه دنی آلوز و نه مسی جوونه. مربی های بارسا هم یکی پس از دیگری بی دانش تر و بدون اسم و رسم و شخصیت کاریزماتیک . ما نیاز داریم به مربی هجومی، شجاع، قلدر و اروپا دیده. والورده و تاتا مارتینو و انریکه با دیدن سرود چمپیونزلیگ نیاز به پوشک و مای بیبی دارن. حتی سال 2015 که قهرمان شدیم فقط به خاطر گل های فوق بشری لیونل مسی به بایرن مونیخ و ... رفتیم بالا.
من خودم منتقد پپ و سبک باختن هاش هستم. اما حاضرم مثل تیم های پپ هجومی و شجاعانه و زیبا بازی کنیم و حذف بشیم نه به این صورت سبک و خار بشیم و از گردونه رقابت ها بریم کنار. تیمی مثل رئال ساراگوسا و بتیس و ایبار و خیخون اصلا در حدی نیستن که بیان رو دروازه بارسلونا خیمه بزنن. به لطف این مربیان و این بازیکنان نا مناسب به این وضع افتادیم
