مطلب ارسالی کاربران
در هفته پایانی لیگ برتر انگلیس همه جا غوغا شد، غیر از آنجایی که قبلا بیش‌تر اوقات خانه قهرمان بود.
در هفته پایانی لیگ برتر انگلیس همه جا غوغا بود غیر از آنجایی که قبلا بیش‌تر اوقات خانه قهرمان بود. این بار هواداران منچستریونایتد علاوه بر تیم، خودشان را هم در انفعالی منزجرکننده می‌دیدند. نه تنها تیم قهرمان نمی‌شد بلکه رقابت قهرمانی هم بین 2 دشمن بزرگ بود؛ لیورپول و منچسترسیتی. هواداران واقعا دوست نداشتند یکی را بر دیگری ترجیح دهند و به همین دلیل بی‌خیال جریان قهرمانی فقط تیم خودشان را تشویق کردند؛ تشویقی که البته تا پایان یکپارچه نماند و برخی هواداران پس از سوت پایان آخرین بازی فصل، عده‌ای از بازیکنان از جمله پوگبا را به باد انتقاد گرفتند. شاید هم حق داشتند چون در فصل کابوس‌وار شیاطین سرخ، تنها یک نفر مقصر نبود و عمده مشکل به ناکارآمدی بازیکنان گرانقیمت مربوط می‌شد؛ آن‌هایی که با کلی ادعا یکی از بدترین فصول تاریخ شیاطین سرخ را رقم زدند. سولسشائر در 12 بازی اول شکستی را به عنوان سرمربی منچستریونایتد به چشم ندید اما از پایان ماه دسامبر ماه عسل او تمام شد و در 9 بازی بعدی تنها 2 برد داشت و تیمش را دور از فصل آینده لیگ قهرمانان اروپا در رده ششم لیگ دید. تیم او 4 امتیاز از جایگاه آخرین سهمیه انگلیس در لیگ برتر و 32 امتیاز با منچسترسیتی قهرمان فاصله داشت. جالب است بدانید فاصله منچستریونایتد با تیم قهرمان بیش از فاصله آن‌ها با قهرمان فصلی بود که در پایانش سقوط کردند! انگار تبدیل او از مربی موقت به سرمربی دائم برایش خوش‌یمن نبود. در هیبت مربی موقت 14 برد در 19 بازی به دست آورد و 244 شوت و 40 گل از سوی بازیکنانش دید. درست وقتی امضای قرارداد دائمی او روی برگه ثبت شد، نتایج ضعیف از راه رسید. میانگین پیروزی تیم از 73.7 به 20 رسید و از 134 شوت فقط 7 گل ساخته شد. حتی میانگین شوتزنی هم 16.4 به 5.2 تقلیل یافت. تیمی که تا قبل از دائمی شدن قرارداد مرد نروژی در19 بازی 17 گل خورده بود در ادامه در10 بازی 18 گل خورد و سنگربان اسپانیایی با واژه بسته نگه داشتن دروازه بیگانه شد. افت 5 درصدی در زمینه مالکیت توپ را به فضاحت تیم سولسشائر بیفزایید.
مارتین تیلور
