در دنیای پر زرق و برق فوتبال، که گاهی با شعارهای کلیشهای و پاسخهای دیپلماتیک همراه است، روی کین همیشه یک استثنا بوده است. او نه تنها با تکلهای خشن و رهبری بی باکانه اش در میانه میدان شناخته میشد، بلکه در مواجهه با خبرنگاران نیز همانقدر بی پروا و رک بود. کنفرانسهای مطبوعاتی کین، نه صرفاً اطلاع رسانی، که به میدان نبرد جدیدی برای او تبدیل میشدند؛ نبردی که غالباً با طنزی تلخ و خندههای زیرلبی حاضران همراه بود.
یکی از به یاد ماندنیترین لحظات "کمدی کین" به دوران مربیگریاش در ایپسویچ تاون برمیگردد. تصور کنید، کنفرانس مطبوعاتی در حال برگزاری است و کین مشغول سخنرانی درباره تاکتیکهای تیم یا وضعیت مصدومیت بازیکنان. ناگهان، صدای زنگ موبایلی سکوت را میشکند. کین با نگاهی برنده، پرسید:
"این گوشی کیه؟ این دومین باره که زنگ میزنه."
خبرنگار خاطی، که احتمالاً از ترس به خود میلرزید، با لکنت پاسخ داد که "الان خاموشش میکنم." اما کین، که به این راحتی دستبردار نبود، ادامه داد:
"چرا خاموشش نمیکنی؟ چرا سایلنتش نمیکنی؟" او سپس با لحنی کنایهآمیز اضافه کرد: "قراره بذاری همینطور زنگ بخوره؟ اوه، چه ادب و نزاکتی!"
این صحنه آنقدر تاریخی شد که روی کین سالها بعد در یک تبلیغ تلویزیونی، خودش نقش آن خبرنگار را بازی کرد و به نوعی به طنز تلخ خودش ادای احترام کرد.
کین حتی زمانی که به عنوان کارشناس تلویزیونی در استودیو حضور پیدا میکرد، از زبان تند و تیزش دست برنمیداشت. وقتی جیمی کاراگر، مدافع سابق لیورپول، در مورد نزدیک شدن تیمش به قهرمانی لیگ برتر صحبت میکرد، کین با همان صراحت همیشگی به او تاخت:
"جیمی، تو گفتی نزدیک بودی قهرمان بشی. شما قهرمان نشدید!"
او نیازی به تایید دیگران نداشت، حتی اگر این دیگران، مجری برنامه یا همکارانش بودند.
حتی ستایشهای کوچک هم از زیر زبان کین در امان نمیماندند. در یکی از کنفرانسهای مطبوعاتیاش به عنوان دستیار مربی تیم ملی ایرلند، وقتی یک خبرنگار از او بابت اینکه همیشه سر وقت در تمرینات و جلسات حاضر میشود، تمجید کرد، کین بلافاصله پاسخ داد:
"برای سر وقت حاضر شدن در محل کارم، از من تشکر نکنید."
گویا برای او، وقتشناسی وظیفه بدیهی هر انسانی بود و جای هیچگونه مدال و تمجیدی نداشت.
و یا وقتی شایعاتی مبنی بر اینکه او معتقد است بازیکنان فعلی از خودش بهترند به گوشش رسید، با حالتی حق به جانب و طنزآمیز، پاسخ داد:
"فکر نمیکنم این حرف را زده باشم. یادم نمیآید گفته باشم. شاید ری (هاتون) چند پاینت آبجو خورده بوده."
کین در مورد دینامیک کاریاش با مارتین اونیل، سرمربی وقت ایرلند، نیز طنزی خاص خود داشت. وقتی از او پرسیدند که آیا او نقش "پلیس بد" را بازی خواهد کرد و اونیل "پلیس خوب" خواهد بود، کین گفت:
"فکر میکنم من پلیس خوب خواهم بود. شما واضحاً مارتین را آنقدر که فکر میکنید نمیشناسید. او باعث میشود من شبیه مادر ترزا به نظر برسم!"
خلاصه اینکه، روی کین هیچگاه در مقابل دوربینها ماسک به صورت نمیگذاشت. او همان بود که در زمین فوتبال نشان میداد: سرسخت، بیپروا و عمیقاً واقعبین، اما با چاشنی طنزی که از بطنِ همین واقعبینی خشک و خشن سرچشمه میگرفت. برای او، یک کنفرانس مطبوعاتی فرصتی برای پنهان کردن افکارش نبود، بلکه سکویی بود برای بیان بیواسطه هر آنچه در ذهنش میگذشت، حتی اگر نتیجهاش خلق جنجالهای خندهدار و فراموشنشدنی میشد.
🔴 چشمهای آنتونلا تو سال ۲۰۱۸ و ۲۰۲۳: انگار داره VAR رو چک میکنه ببینه اون همه عشقی که به مسی داره، آفساید نیست
🔴 لیست کامل آقای گلی UCL از ۱۹۹۲ تا ۲۰۲۵: رونالدو در صدر، هالند در تعقیب
🔴 ۲۵ بازیکن برتر تاریخ لیورپول: کنی دالی گلیش رتبه اول، جرارد دوم، صلاح سوم
🔴 نبرد گلزنی قرن | رونالدو یا مسی؟ آمار رسمی تمام گلهای تاریخ فوتبال
🔴 مسی بد است؛ جمله باورنکردنی کریستیانو رونالدو به یک کودک
🔴 چرا برای بازیکنی که حتی شما را نمیشناسد، حرمت و اخلاق را زیر پا میگذارید؟ آیا ارزشش را دارد؟
