★ بارسلونایتد ★در مورد فوتبال بعد رونالدو و مسی...
راستش این دوتا خیلی فرق میکنن با سایر بازیکنای فعلی، یکی از دلایلش اینه که یه مدت با یه نسل فوق‌العاده هم‌بازی بودن. در حال حاضر، این دوتا تنها بازیکنایی هستن که هم از لحاظ فنی تو سطح فوق‌العاده‌ای هستن و هم شخصیت و کاریزمای بالایی دارن. یه‌جورایی خیلی پُر هستن. انصافاً از بین بازیکنای فعلی نمی‌تونم کسی رو پیدا کنم که بتونه به‌اندازه‌ی اینا پُر باشه و همینه که تصور فوتبال بعد از رونالدو و مسی رو دردناک میکنه.
ببینین، تغییر یه چیزیه که هم می‌تونه مثبت باشه و هم منفی. وقتی بازیکنای دهه نود بازنشسته شدن، دهه دوهزاریا جاشون رو کاملاً پُر کردن. این یه تغییر مثبته. امّا به‌نظرم بازیکنایی که از ۲۰۱۰ وارد فوتبال شدن و جای دوهزاریا رو گرفتن، اصلاً نتونستن جاشون رو پُر کنن. این یه تغییر منفیه. فوتبال تو چند سال اخیر هم تغییر مثبت داشته و هم منفی. ولی واقعاً تغییرات منفیش خیلی بیشتر از مثبتش بوده. فوتبال مثل خیلی چیزای دیگه داره به سمت بدی کشیده میشه.
بازیکن متعصب کم پیدا میشه.
قیمت‌های عجیب غریب بازیکنا.
دستمزدهای نجومی که باعث گشادی و بی‌شخصیت شدن بازیکنا شده.
شیوع شدید و کنترل‌نشدنی لردها.
تیم‌های ریشه‌دار و باسابقه‌ای مثل یونایتد و میلان اوضاع‌شون خرابه.
مطمئنم تو سال‌های آینده اتفاقات بدتری قراره بیفته. شماها رو نمی‌دونم، ولی من مثل همین کریستین ویری و خیلیای دیگه، فوتبالو بعد از رونالدو و مسی می‌ذارم کنار و شاید نهایتش هروقت که حوصله‌م سر بره یه چند دقیقه‌ای نگاش کنم. حتی شاید دیگه به بارسا و یونایتد اهمیت ندم. چون کاملاً معلومه که طی چند سال آینده جفت‌شون قراره فقط یه اسم "بارسا" و "یونایتد" ازشون باقی بمونه.
در مورد صنعت گِیم هم جدیداً همینجوری شده. من همیشه بازی‌هایی رو که قراره برا PS4 منتشر بشه، دنبال می‌کنم و واقعاً بگم... اکثرشون اینجورین که اگه گرافیک رو ازشون بگیری، هیچی ندارن. هیچی! واقعاً بازی‌های جدید خیلی بی‌محتوا و بی‌عمق و بی‌شخصیت شدن. موسیقیاشونم که اکثراً محوه و انگار داره باد می‌وزه. واقعاً نمیشه باهاشون ارتباط برقرار کرد. PS2 و PS3 بازی‌های خیلی خیلی بهتری واسشون عرضه شده. اصلاً هم بحث نوستالژی نیستش. یه سری بازی PS2 هستن که همین تازگیا تجربه‌شون کردم و واقعاً اون حسی که بهم منتقل کردن، می‌ارزه به صدتا گرافیک PS4. بازیا هم دارن به سمت بدی کشیده میشن.
فوتبال هم اینجوریه. واقعاً نمیشه فوتبال رو بخاطر برناردسکی و اوزیل و ژسوس و فیرمینو و رشفورد و امباپه و سانچو و اینا دنبال کرد. اینا رو اگه یه‌کم بهشون دقت کنین، می‌بینین که در مقایسه با رونالدو و مسی و نسل‌های قبلی، همه‌شون یه چیزی کم دارن. یه چیزی که نمیشه توصیفش کرد. فقط میشه احساسش کرد!
شاید چند سال بعد دیگه فوتبالو نبینم، ولی مطمئنم همیشه PES یا FIFA رو بازی می‌کنم. اونم پچ قدیم!
