طرفداری- تا قبل از دیدار با بوشمن از اشپیگل، پینتو در فکر کنار رفتن از این پروژه بود. بعد از ایمیلهای لوبوزوف، لوکاس شرکتی امنیتی استخدام کرد تا بفهمد افراد پشتِ فوتبال لیکس چه کسانی هستند. مارس ۲۰۱۶، وب سایتی به اسم فوتبال لیکس ساخته شده بود که میگفت منبعش روی پینتو است و عکس پینتو را هم منتشر کرده بود. سایت سریعا بسته شد اما پینتو هنوز آشفته بود. هوای سرد بوداپست در زمستان به استخوانهای پینتو نفوذ کرده بود. همان پاییز، پینتو برای ۶ ماه فوتبال لیکس را کنار گذاشت تا روزنامهی اشپیگل وقت کافی برای بررسی تمام مدارک را داشته باشد. پینتو میگوید بار زیادی را روی دوشش احساس کرده است.
از سال ۲۰۱۱، اشپیگل در ساختمانی مشکی در هامبورگ کارش را جلو میبرد و مدارک فوتبال لیکس در طبقه دهم این ساختمان نگهداری میشد. در اتاقی به اسم اتاق تجهیزات. من در مارس امسال به دیدار آنها رفتم. نیکولا نابر، دیگر همکار بوشمن در این پروژه بود و از بهار ۲۰۱۶ مدارک پینتو را بررسی میکند. وقتی من به آنجا رفتم، آنها نمودارها و مدارک را پاک کرده بودند و تنها چند مدرک ساده روی میز بود.
اولین هارد دیسکی که پینتو به بوشمن داده بود ۱۸ میلیون پوشه داشت. اشپیگل سرور جدیدی خرید و از امنیت آن اطمینان حاصل کرد. تیم آی تی اشپیگل، پی دی افها و ایمیلها را تبدیل به مدارکی قابل جستجو کردند. همزمان نرم افزار مخصوصی که توسط پلیس برای دستگیری مفسدین سایبری استفاده میشود، بین مدارک و جرم اتفاق افتاده رابطه برقرار میکرد. وقتی من آنجا رفتم، کامپیوتر اطلاعات آنها به من ۱۶ میلیون ایمیل نشان داد، به همراه ۸۵ هزار متن گفتگو، ۶۰۸ هزار صفحه کاغذ و ۱۰۵ هزار قرارداد. همهی اینها در سرور فوتبال لیکس وجود داشت. وقتی اسم جوردن پیکفورد را جستجو کردم، ۲۴۰۰ نتیجه جستجو به من نشان داد. وقتی اسم مسوت اوزیل، بازیساز تیم محبوبم آرسنال را جستجو کردم، ۸۶۰۰ نتیجه جستجو وجود داشت.

یکی از اولین پروندههایی که اشپیگل آن را بررسی کرد پرونده مالیاتی کریستیانو رونالدو بود. برنده ۵ توپ طلا و بهترین بازیکن دنیا. رونالدو در پرتغال پرستیده میشود و بازیکن محبوب پینتو بود. پاییز ۲۰۱۶، پینتو کشف کرده بود شرکتی به اسم تولین در جزایر ویرجین بریتانیا وجود دارد که احتمالا رونالدو از آن برای فرار مالیاتی ۲۷ میلیون دلاری خود در سال ۲۰۱۵ از اسپانیا استفاده کرده است. برای هفتهها، نابر، همکار بوشمن در اشپیگل، درآمدهای رونالدو را با مدارک مالیاتی وی تطابق میداد و درآمد خارج از اسپانیای این بازیکن را حساب میکرد. همه چیز در مدارک وجود داشت. نابر میگوید: "آنجا که هستید با خودتان فکر میکنید به چه چیزی برای دانستن نیاز دارید؟ سپس میفهمید باید درآمد رونالدو در ایرلند را محاسبه کنم. جستجو میکنید و میبینید همه اعداد، آنجا هستند. دیوانهکننده است. ژوئن سال پیش، فرار مالیاتی رونالدو، آشکار شد و ۲ سال زندان به علاوه ۱۹ میلیون یورو جریمه برای او بریده شد. ۲ سال زنداِن وی به علت اینکه اولین بار است مرتکب این جرم میشود، قابل اجرا نیست.
چند کشف دیگر هم صورت گرفت. وولزینگر، همکار دیگر بوشمن در اشپیگل به من مدارک انتقال پل پوگبا را نشان داد. قهرمان تیم ملی فرانسه که از یوونتوس با مبلغ ۱۰۵ میلیون یورو در تابستان ۲۰۱۶، به منچستر یونایتد پیوسته بود. قراردادها به مدیربرنامههای پل پوگبا یعنی مینو رایولا، قول ۴۹ میلیون یورو داده بود که نمایندهی هر سه طرف داستان بود. با این حال، اشپیگل در دریایی از اطلاعات بود و تنها قطرهای از آن را بررسی کرده بود. وقتی یک شب در سال ۲۰۱۷، با بوشمن در رستورانی بازی فینال لیگ قهرمانان اروپا میان رئال مادرید و اتلتیکو مادرید را تماشا میکردیم، او در مورد آدمهای زیادی که وسط این ماجرا هستند صحبت کرد. وقتی ۲۰ دقیقه از بازی گذشته بود بوشمن به من گفت که در چند ماه اخیر دیگر نمیتواند فوتبال را به چشم سابق نگاه کند.
پینتو این مشکل را نداشت. در تابستان ۲۰۱۶، فینال جام ملتهای اروپا در فرانسه بود. پینتو تیم ملی پرتغال با کاپیتانی رونالدو را به شدت دنبال میکرد. پینتو به من گفت: "خیلیها نمیتوانند مسائل را از هم تفکیک کنند. من بیرون از زمین رونالدو را مانند درون زمین نمیبینم". پرتغال بر خلاف تمام پیشبینیها به فینال رفت و در پاریس باید جلوی فرانسهی میزبان قرار میگرفت. پینتو بازی را در میخانهای در بوداپست تماشا کرد. رونالدو به خاطر مصدومیت زانو تعویض شد و پرتغال در وقتهای اضافه فرانسه را برد. پینتو غرق در اشک شده بود.
خبرنگاران در ساختمان اشپیگل سعی میکردند فاصله خود را با پینتو حفظ کنند. هنوز ریسک این قضیه بود که پینتو هکر باشد. بوشمن به من گفت که وقتی منبعی دارد که ۱۰ تا ۱۵٪ احتمال هکر بودندش هست، هیچ مدرکی از او نخواهد خواست. با این حال گاهی اوقات به پینتو نیاز داشتند. پاییز ۲۰۱۶، اشپیگل با اتحادیه خبرنگاران اروپایی که با فوتبال لیکس همکاری میکرد هم تیم شد. در آن لحظه اشپیگل میخواست اولین گروه از خبرهایش را منتشر کند. اما مشکلی به وجود آمده بود. هزاران مدرک در برنامهی اطلاعاتی اشپیگل پیدا نمیشد و تیم آی تی اشپیگل هم نمیتوانست با وجود تحقیق چند هفتهای، آنها را پیدا کند.
در یکی از آخر هفتهها، پینتو به هامبورگ رفت. بعد از ظهر پینتو اصرار کرد بوشمن او را به دیدن یکی از بازیهای خانگی تیم هامبورگ آلمان ببرد. پینتو چند لیوان آبجو خورد و بوشمن به من گفت لحظات استرس آوری داشت. ورزشگاه پر از دوربین بود. سپس هر دو به ساختمان اشپیگل رفتند و مشکل را نشانش دادند. پینتو روی صندلی که کنار میز نزدیک به پنجره بود نشست. این اولین بار بود که با نرم افزار اطلاعاتی اشپیگل کار میکرد. بوشمن از اتاق بیرون رفت تا قهوه بیاورد. وقتی برگشت، مشکل حل شده بود.
دسامبر آن سال، اشپیگل اولین داستان خود از سری کشفیات فوتبال لیکس را منتشر کرد. مقاله اصلی، تصویری از قراردادهای مالی رونالدو، قراردادهای شخص سوم شرکت Doyen و شبکهای از مدیربرنامههای آرژانتینی را در بر میگرفت که افرادی در هلند داشتند که در فرار مالیاتی کمک میکردند. اولین داستان، جمعه شب، ساعت ۹ منتشر شد. پینتو در بوداپست، دیوانهوار توییتر را مرور می کرد. به بوشمن پیامک داد و گفت: "این مهمترین لحظهی زندگی من است".
اوایل ۲۰۱۷، پینتو پروندهای را کشف کرد که اسمش "لاس وگاس" بود. خودش میگفت کنجکاو بود که بداند چرا لاس وگاس. مدارک از گفتگوی وکلا و پلیس بر سر اتفاقی در هتل Palms Place خبر میداد. در شب ۱۲ ژوئن ۲۰۰۹. پینتو شگفت زده بود. پرونده در مورد تجاوز بود. مدارک، کاغذی را شامل میشد که توافقی دو طرف بودند. به تاریخ ۱۲ ژانویه ۲۰۱۰ و امضا شده توسط خانوم "پ" و آقای "د" . خانوم پ بابت امضایش، ۳۷۵ هزار دلار دریافت کرده بود. یک مدرک جانبی دیگر، خانوم پ را شناسایی کرد. کاترین مایورگا. مدل سابق که در یک مدرسه ابتدایی کار میکرد و آقای د هم کریستانو رونالدو بود.

پینتو سریعا بوشمن را باخبر کرد. بوشمن داشت با وولزینگر برای انتشار کتابِ فوتبال لیکس کار میکرد. باشگاهها و افرادی که در موج اول انتشار داستانها توسط اشپیگل متهم شده بودند، واکنشی جز سکوت نشان ندادند. اواخر دسامبر ۲۰۱۶، باشگاههای بزرگ اروپایی در نامهای به فیفا، درز کردن مدارک را گردن سیستم Transfer Matching System فیفا انداختند. این سیستم، مرکز اصلی فیفا برای بررسی نقل و انتقالات فوتبال است. شرکتهای امنیتی زیادی استخدام شدند تا بتوانند بفهمند این اطلاعات لو رفته از کجا منشا میگیرید.
یک شب که بوشمن وارد متروی هامبورگ شده بود، فهمید که در جایگاه اشتباهی ایستاده و باید به آن طرف مترو برود. همزمان با اینکه برای رسیدن به مترو میدوید، مردی شبیه کلینت ایستوود از کنارش گذشت. قبل از اینکه مرد سوار قطار شود، در مترو بسته شد. چند روز بعد، بوشمن در یک کتابفروشی متوجه این مرد شد و فهمید همان کلینت ایستوودِ مترو است. بوشمن به خودش گفته بود باید آرام باشد و حتما تصادفی است. وقتی این مرد ۳۰۰ کیلومتر آنطرف تر در رستورانی در برلین بغل دست بوشمن نشست، کاملا مشخص بود که اتفاق نیست. بقیه تیم اشپیگل هم فهمیده بودند که فعالیتهایشان زیر نظر است. وولزینگر میگوید از ما بیشتر میدانستند. وقتی بوشمن در مورد پروندهی تجاوز کریستیانو رونالدو به لاس وگاس رفت، فهمید که آن مرد در آن طرف خیابان از ماشین ولووی خود او را زیر نظر دارد.
وقتی واکنشهای دفاعی به مدارک اشپیگل به وجود آمد، پینتو دیگر شک داشت که واقعا مسئولان فوتبال به پاک شدن ورزش اهمیت میدهند. او خود را جان معرفی کرد و با مقامات فیفا و یوفا ارتباط برقرار کرد تا مدارک فوتبال لیکس را بررسی و در صورت تایید، گناهکاران را مجازات کنند. پینتو اکثر روزنامهنگاران ورزشی را افرادی محترم میداند، مخصوصا وقتی آنها را با اسپانسرها و شبکههای پخش کننده فوتبال مقایسه کنید. پینتو میگوید این اسپانسرها و شبکهها نمیخواهند واقعیت را به هواداران بگویند. پینتو از "هواداران واقعی" اسم میبرد. کسانی که دوست دارند مسائل اقتصادی و اخلاقی در فوتبال رعایت شود و فوتبال لیکس را دنبال میکنند اما معلوم نیست منظور پینتو دقیقا چه کسانی است و آیا گروه خاصی هستند یا نه.
آوریل ۲۰۱۷، اشپیگل بدون اسم بوردن از مایورگا به پروندهی تجاوز کریستیانو رونالدو پرداخت. زمان انتشار مناسب بود. رئال مادرید در یک چهارم نهایی اروپا مقابل بایرن مونیخ قرار میگرفت که بزرگترین باشگاه آلمان است. با این حال، داستان آنها واکنش کمی داشت. شرکت GestiFute که شرکتی پرتغالی است به ریاست ژرژ مندس، وکیل افرادی نظیر رونالدو و مورینیو، کل داستان را تکذیب و آن را "داستان ژورنالیستی تخیلی" نامید. در اولین بازی رونالدو دو گل به بایرن مونیخ زد و در بازی برگشت هم کریستیانو هتریک کرد. وولزینگر میگوید داستان آنها موشک باران شده بود. اذهان عمومی آن را جدی نگرفت.
در پرتغال هم علاقه به فوتبال لیکس کاهش یافت. بعد از پروندهی اولیه اسپورتینگ و پورتو، فوتبال لیکس بیشتر به لیگهای بزرگتر پرداخت. اما در یک بعد از ظهر سه شنبه در آوریل همان سال، فرانسیسکو مارکویش، مدیر روابط عمومی باشگاه پورتو، همزمان با بیرون آمدن از رستورانی در کنار ورزشگاه پورتو، پیامکی دریافت کرد که شامل ایمیلی رمزگذاری شده بود. به نظر میرسید صورت جلسه یک دیدار رسانهای میان پورتو و بنفیکا باشد. مارکویش از فرستنده پرسید از کجا میداند مدرک واقعی است. منبع جواب داد: "فکر میکنم عکسهای پیوست شده در ایمیل به اندازهی کافی گویا باشد."
عکسها اسکرین شاتی از صفحهی سه مسئول رسانهای بنفیکا بود. یکی از عکسها نیم ساعت قبل گرفته شده بود. چند روز بعد، مارکویش ۲۰ گیگا بایت اطلاعات از ایمیلهای خصوصی بنفیکا دریافت کرد.
ادامه دارد...
فوتبال لیکس چطور فساد فوتبالِ اروپا را فاش میکند؟ (۱)