Chris Jerichoدر 127 سال گذشته، در فوتبال لندن، چیز های زیادی دست خوش تغییر شده است و فقط همواره یک مسئله ثابت مانده است: آرسنال در جایگاه پادشاه لندن باقی مانده است.
از شروع خفیف آن ها به عنوان یک کارخانه مهمات در وولویچ تا این تیم بزرگ بین المللی که آن ها در حال حاضر هستند، نواوری های همیشگی و همینطور پایبندی به اصول اخلاقی که هربرت چاپمن آن ها را در دهه 30 در آرسنال وضع کرد، تیم آرسنال را بالا و بالاتر برده است.
علیرغم شکوه و عظمت هایبوری آن ها، با سالن های سنگ ها مرمر، قبل از زمان چاپمن یعنی قبل از سال 1925 این تیم هیچوقت به طور مداوم در زمین موفقیت کسب نکرد. در زمان هدایت چاپمن، آرسنال، دهه سی را به خود اختصاص داده بود و 7 جام را از آن خود کرد که البته چاپمن در سه جام آن ها قبل از مرگ زودهنگامش در 55 سالگی دست داشت.
این ثبات در پیروزی جام ها باعث شد آرسنال هم جزو مدعیان به حساب بیاید و در اصل این از ایده های خلاقانه و رویایی چاپمن بود که باشگاه را در حقیقت به سمت عظمت برد.
او هایبوری را بنا کرد که هنوز هم یکی از ورزشگاه هاییست که در خاطر دنیای فوتبال قرار دارد. که با توجهات او در آن نرده های گردان الکتریکی، سیستم صوتی و البته آن ساعت معروف که برای ده ها سال با افتخار در بالای ضلع جنوبی ورزشگاه نشسته بود، قرار گرفت.
چاپمن با استفاده از افراد محلی و لابی کردن، اسم ایستگاه مترو گیلسپی رود را به آرسنال تغییر داد (تنها ایستگاه مترو در دنیا که به نام یک باشگاه است) اما پیش بینی هم کرد که اسم باشگاه او شناخته شود و به مرزهایی خارج از شمال لندن هم نفوذ کند.
سال ها قبل از ایجاد مسابقات اروپایی، آرسنال به تور های اروپایی می رفت و چاپمن بازی هایی دوستانه با تیم هایی مانند راسینگ پاریس به صورت رفت و برگشت انجام می داد.
جنگ باعث شد که آرسنال تسلط خود بر فوتبال انگلیس را از دست بدهد و تیم های دیگر نیز به او برسند البته آن ها باز هم پرافتخار شناخته می شدند. در سال 1970 آرسنال دومین تیم لندنی بود که یک جام معتبر اروپایی برد و جام یوفا را در مقابل 50000 تماشاگر که آن روز در هایبوری حضور داشتند، به بالای سر برد.
سال بعد آن ها افتخار دیگری کسب کردند و آرسنال به سومین باشگاه در تاریخ انگلیس تبدیل شد که در یک فصل هم لیگ برتر و هم جام حذفی را به بالای سر می برد. چارلی جرج در آن روز یکی از خاطره برانگیز ترین تصاویر در تاریخ ویمبلی را با خوشحالی خود بعد از گل پیروزی بخش در برابر لیورپول رقم زد.
بعد از آن آن ها 18 سال برای فتح لیگ بعدی صبر کردند اما شرایط قهرمانی آن ها، این صبر را از یاد برد. آن ها به پیروزی برابر لیورپول در آنفیلد با اختلاف دو گل نیاز داشتند و مایکل توماس با گل خود در آخرین ضربه کل آن فصل لیگ و ارمغان آوردن قهرمانی برای آرسنال گزارشگر مشهرو برایان مور را این چنین به وجد آورد:" یک نقطه اوج باورنکردی برای این فصل لیگ برتر."
این موفقیت تقریبا توسط هیچ باشگاه لندنی دیگری کسب نشده است. آرسنال 40 جام معتبر برده است که فقط لیورپول و منچستریونایتد از آرسنال جام های بیشتری برده اند. این تقریبا دو برابر تعداد جام های چلسی و تاتنهام است حتی علیرغم این که آرسنال نه سال را بدون جام سپری کرد و در می توانست با گل دراماتیک آرون رمزی دوباره اف ای کاپ را فتح کند.
رومن آبراموویچ و پول ها و تیمش شاید بزرگترین خطر برای آرسنال باشند اما چلسی در دوره خاصی از موفقیت قرار دارد، آن ها به سادگی نمی توانند با ثبات و افتخارات آرسنال برابری کنند.
آرسن 13 لیگ و لیگ برتر دارد و چلسی چهار. همینطور آرسنال در جام حذفی با 11 قهرمانی بیشترین قهرمانی را در کنار منچستریونایتد دارد. این باشگاه همینطور در جدول بیشترین امتیازات تاریخ در سطح اول انگلیس در رده دوم است و رکورد دار بیشترین حضور در سطح اول انگلیس بدون سقوط است.
تحت هدایت آرسن ونگر در فصل 2004-2003 آرسنال توانست لیگ را با بازیکنان فوق العاده ای همچون تیری آنری، پاتریک ویرا و دنیس برگکمپ بدون شکست فتح کند. بازیکنانی که از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال جزیره بوده اند.
این باشگاه همینطور در اروپا هم ثبات داشته است و علیرغم مشکلات مالی که به دلیل نقل مکان به استادیوم فوق العاده و 60 هزار نفری امارات، دومین ورزشگاه بزرگ یک باشگاه در انگلیس، گریبان گیر آن ها شده است، باز هم برای 17 سال متوالی موفق به صعود به لیگ قهرمانان اروپا شده است.
برای اندازه گیری بزرگی آرسنال، در دوسال اول بازگشت این تیم به اروپا، بازی های خانگی آن ها به دلیل زیاد بودن جمعیت در ویمبلی با حضور 90 هزار نفر برگذار می شد و تیم هایی همچون بارسلونا و دیناموکیف نیز برای دیدن آن ها به ورزشگاه می آمدند-- یک دستاورد بزرگ وقتی شما می بینید که چلسی هر سال تلاش می کند که ورزشگاه خانگی خود، استمفورد بریج را برای بازی های اروپایی پر کند.
وسعت آرسنال در جهان با حضور هموراه آرسنال در لیگ قهرمانان اروپا و همچنین تعهد به بازی زیبا، سریع، آزاد و روان تحت آرسن ونگر روز به روز بیشتر می شود و آن ها تنها باشگاه لیگ برتری هستند که 25 میلیون لایک در فیسبوک و 4 میلیون فالوور در توئیتر دارند.
همینطور در جشن قهرمانی اف ای کاپ آرسنال در خیابان ها، 250 هزار نفر به خیابان های ایسلینگتون آمده و خیابان ها را به طور کامل بستند. چیزی که هنوز قلب این باشگاه بزرگ را به تپش وا می دارد
