سه سال از مرگ اسطوره بی تکرار تاريخ استقلال گذشت..فردی که اگر نبود شايد استقلالی هم نبود..اين متن رو پارسال با اکانت قبليم به اشتراک گذاشتم اما گفتم باز بذارم..خوندنش خالی از لطف نيست
اگر کمی فوتبالی باشید و فوتبال ایران را پیگیری کرده باشید, وقتی که نام پرسپولیس میاد ناخودآگاه نام علی پروين اسطوره و اولین نفر به ذهن میرسه که چهل هفت ساله با پرسپولیس بوده ..ستاره دهه پنجاه خط میانی پرسپولیس که بعد ها بعنوان مربی هم با پرسپولیس افتخار آفرینی کرد.. اما در این سو.. نام استقلال با یک فرد عجین شده.. مرد سیبیلو و عبوس منصور پورحيدری کسی که پنجاه یک سال در کنار استقلال بود .. منصور پورحيدرى شاید در دوران بازیگریش به اندازه ناصر حجازی..حسن روشن..زنده ياد غلامحسين مظلومی..سلطان علی جباری. ستاره استقلال نبود.. اما با خدماتی که به استقلال کرد نامش جلو تر از این بزرگان می آید.. منصور پورحيدری بعنوان دفاع راست فوتبالش را از دارایی شروع کرد و سپس به تاج پیوست و تا آخر بازیگریش در این تیم ماند.. با وجود ابراهيم آشتيانی دفاع راست پرسپولیس حضور در تیم ملی برای او تقریبا غیر ممکن بود.. اما در تاج تقریبا یار ثابت تیم رایکوف بود و گهگاه حسن نظری و اکبرکارگرجم(پست غيرتخصی) جای او را در ترکیب میگرفت مانند بازی شش
هیچ معروف دربی که پورحیدری از روی نیمکت کار را دنبال کرد.. پور حیدری بهمراه تاج توانست قهرمانی آسیا و جام تخت جمشید و قهرمانی جام باشگاههاى تهران را بدست آود.. اما او خیلی زود در سی سالگی فوتبال را کنار گذاشت و دستیار رايکوف و جکيچ شد... با وقوع انقلاب دو باشگاه استقلال و پرسپولیس تا آستانه انحلال پیش رفتن اما پور حیدری با چنگ و دندان مانع این کار شد.. حتی زمانی که دولت وقت مخالفت خود با نام تاج را اعلام کرد, پورحیدری بود که نام استقلال را پیشنهاد داد.. هر چه بود پور حیدری استقلال را از آن برهه حساس عبور داد و خود سرمربی استقلال دهه شصت شد... با بازیکنانی با استعداد ناب که به ناحق به خاطر جنگ تحمیلی سوخته شدن.. سبک بازی استقلال مانند قبل انقلاب با آن خط هافبک تکنیکی بی نظیرش شاهرخ بیانی, شاهرخ بيانی..بهتاش فريبا.رضا احدی..جعفر مختاری فر..امير قلعه نويی. مبتنی بر پاس های کوتاه و منظم بود, درست در مقابل فوتبال هیجانی پرسپولیس علی پروین که از راجرز انگلیسی به ارث برده بودن ..هرچقدر پرسپولیس مبتنی بر ستاره های تکنیکی خود بود.. استقلال مبتنی بر فوتبال منظم ... پورحیدری به نوعی ادامه دهنده سبک رایکوف بود...
هنوز که هنوزه دربی هایی که تقابل پروین و پورحیدری بود در خاطر فوتبال دوستان مانده.. بی خیالی های پروین و غرغر زدن های زیر لبش روی نیمکت در یک سو و در سوی دیگر چشم های پر از استرس پورحيدری و پک های کشنده اش به سيگار. . او در دهه هفتاد به خوبی توانست با تغییر نسل و آوردن بازیکنان جدیدی همچون, پاشازاده. .منصوريان..تقوی توانست خون تازه ای در رگ های استقلال بریزد
پورحیدری افتخارات آسیاییش از تمامی تیم های ایرانی و خیلی تیم های آسیایی بیشتر است و در 2 قهرمانی استقلال نقش پر رنگ و اساسی داشت اولی بعنوان بازيکن دومی به عنوان سرمربی. او به عنوان پر افتخارترين مربی تاريخ استقلال تمامی جام ها رو بدست آورد
پورحیدری چندین بار توسط باشگاه کنار گذاشته شد اما هیچ وقت هیچ مصاحبه جنجالی نکرد.. تعصبش به حدی بود که به خاطر استقلال سرمربی گری تيم ملی را رها کرد به استقلال پیوست.. او حتی همسرشم هم از تیم بانوان بسکتبال تاج انتخاب کرد.. نقل است دو دونگ از مغازه خودش به خاطر خرج استقلال فروخت.. وآخرین قرار داد خود را به استقلال بخشید به خاطر این که تمام کمال کنار تیم نبوده
پورحیدری برای استقلال فردی مانند سانتياگو برنابئو برای رئال..کرايوف برای بارسا..فرگوسن برای منچستر..مالدينی برای ميلان و..است
سرطان ستاره های فوتبال ما رو یک به یک از ما می گیرد
صفر ایرانپاک.. ناصر حجازی.. غلامحسین مظلومی و... اميدوارم باشگاه ها قدر اسطوره ها و بزرگان خود را بيشتر بدانن
یک نکته جالب توجه درمورد تاریخ مرگ پورحیدری مصادف شدن با سالگرد مرگ یکی از بنیان گذران تاج و استقلال علی دانایی فرد است..دانایی فر بعنوان مربی و بازيکن سال ها افتخار آفرينی کرد و توانست در دهه سی تاج را قطب فوتبال ايران بکند
روحشان شاد
افتخارات زنده ياد پورحيدری
دوران بازیکنی
سه عنوان قهرمانی جام باشگاههای تهران
قهرمانی جام باشگاههای ایران
قهرمان جام دوستی و اتحاد
سه دوره قهرمان جام میلز هند
قهرمان جام تخت جمشید
قهرمان جام باشگاههای آسیا ۱۳۴۹
مقام سومی جام باشگاههای آسیا
دوران مربیگری
سه دوره قهرمانی باشگاههای تهران با استقلال: ۱۳۶۲، ۱۳۶۴، ۱۳۷۰
دو دوره قهرمانی در رقابتهای لیگ ایران (لیگ قدس و لیگ آزادگان) با استقلال: ۱۳۶۹، ۱۳۸۰
قهرمانی در جام باشگاههای آسیا با استقلال: ۱۹۹۱
دو دوره قهرمانی جام حذفی ایران با استقلال: ۱۳۷۵، ۱۳۷۹
نایب قهرمانی و مقام سومی جام باشگاههای آسیا با استقلال: ۱۹۹۲، ۲۰۰۲
قهرمانی در بازیهای آسیایی ۱۹۹۸ به همراه تیم ملی فوتبال ایران