مطلب ارسالی کاربران
اینتر و آغاز یک عصر
راستش علاقه من به سبک مربی گری کنته درست از سال دوم حضورش تو یووه شکل گرفت. فارغ از یوونتوسی بودنش! صرفن اینجا صحبت از "سبک مربی گریه".
این علاقه رفته رفته بیشتر هم شد تا جایی که سرمربی آتزوری و حالا اینتر شد. حتا دوره ای که به چلسی اومد هم برام جالب بود که چطور با سیستم 343 انقدر فوتبال خوبی بازی میکنه. از اونجایی که یادمه اون با یووه تو اروپا به جای 352 بازی هایی رو با سیستم 442 بازی کرده پس نباید دل کندن از 352 ی مورد علاقش اونقدرها هم سخت باشه و اگر این سیستم تو اون لیگ جواب نداد پلن بعدیش چه باشه؟ که همین هم شد و رو آورد به سیستمی که هم بال داره و هم وینگر تا تو فوتبال سریع و سرعتی جزیره به بن بست نخوره و در حضور اون همه گرگ با اختلاف جزیره رو فتح کنه. اونجا بهم ثابت کرد که برعکس خیلی از مربی های خشک ایتالیایی اون به راحتی میتونه خودش رو با فوتبال مدرن وفق بده. کنته و والتر ماتزاری که اتفاقن اون هم سابقه نشستن رو نیمکت اینتر رو داره درست تو یه دوره وارد لیگ انگلیس شدند. کنته با چلسی موفق بود اما ماتزاری با واتفورد همون سبک رو اعصاب خودش رو ادامه داد. همون 352 ی همیشگی و خسته کننده که دیدیم کاری نتونست از پیش ببره. از اون زمان راستش بدم نمی اومد که کنته یه روزی سرمربی اینتر بشه. بی شک در حال حاضر بهترین انتخاب بود برای ساختن پایه هایی استوار اما اگر برگردیم به سال 2015 می بینیم ما یک شخص دیگه رو هم داشتیم برای ساختن پایه هایی استوارتر!
"روبرتو مانچینی" کسی که تو بدترین شرایط حاضر به قبول هدایت اینتر شد. یادمون نره ما با مانچو فصل 2015-2016 یک نیم فصل صدر جدول بودیم و اگه اون سال میشد تیم چهارم سهمیه لیگ قهرمانان بگیره ما تو چمپیونزلیگ بودیم و شرایط به کل از این رو به اون رو می شد!
تابستان 2016 از راه رسید ؛ حالا امیدوارتر از قبل با اومدن مالکانی ثروتمند.
وقتی سانینگ باشگاه رو خرید همه صحبت از بودجه 400 میلیون یورویی کردن بی آنکه تیغ تیز فیرپلی مالی رو به یاد بیارن. سانینگ یک گروه باتجربه در بیزنس اما با فوتبال و داستان های اون بیگانه!
اخراج مانچو درست یک سال ما رو از همه چیز عقب انداخت. پیشرفتی که میشد حالا با سرعت بیشتری ادامه پیدا کنه یک جا خیلی بد متوقف شد و تیم به سراشیبی رفت ...
تو فصلی که همه چیز محیا بود برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان، اخراج احمقانه ی مربی اون هم بخاطر یک باخت سنگین تو بازی های پیش فصل همه چیز رو خراب کرد. حالا باز هم کابوس دست به دست شدن نیمکت اینتر و انتخاب های متوسط و اخراج های پیاپی ...
بی شک احمقانه ترین نوع اخراجی بود که من تو کل سال هایی که فوتبال می بینم دیدم. اخراج بخاطر یک باخت تو یک بازی دوستانه که هنوز تیم تو شرایط بدنسازی بود!
نتیجه چی شد؟ دی بوئری که چندان دوام نیاورد و پیولی همیشه بازنده که جایگزین اون شد و اون فصل در نهایت چیزی بهتر از هشتمی لیگ نصیبمون نشد!
اخراج مانچو بدترین اتفاق فوتبالی من از سال 2010 به اینور بعد از باخت شوک آور به شالکه و حذف از مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا بود. چون عواقبش رو به خوبی پیشبینی می کردم ...
حالا با آنتونیو کنته درست جایی ایستاده ایم که باید دو سال پیش در اون جایگاه بودیم.
به هر حال ما هواداران اینتر که در دنیای فوتبال به داشتن صبر ایوب معروفیم این فصل هم مثل فصول آینده بازی به بازی با شور و هیجان همیشگیمون از تیممون حمایت می کنیم.
اما اینبار امیدوارتر و واقع گراتر
"به عصر نوین اینتر خوش آمدید!"
