طرفداری-
چرا به آنها آموزش نمی‌دهیم؟
تقریبا دقایقی بعد از اینکه اوله گونار سولسشر بعد از بازی با منچسترسیتی و در واکنش به رفتار نژادپرستانه هوادار منچسترسیتی برابر فرد و لینگارد چنین جمله‌ای گفت، آنتونی برک، هوادار مورد ظن، جواب قانع‌کننده‌ای به این مربی در چند پست فیسبوک داد. هوادار ۴۱ ساله منچسترسیتی زمانی که صدای میمون را برای توهین به فِرد تقلید می‌کرد، توسط دوربین‌ها شکار شد. وقتی بعد از بازی از این هوادار در مورد حرکتش سوال شد، جواب را پیچاند و حاضر به ارائه توضیح در مورد چنین مسئله مهمی نشد. وی در صفحه شخصی خود نوشت:
گوش کنید، من یک نژادپرست کثیف هستم فقط به این دلیل که دوربین روی من افتاد.
هوادار سیتی اینچنین در صفحات اجتماعی خود به این مسئله پاسخ داد:
من نژادپرست نیستم. بازی را ببینید. تقریبا نصف بازی دست‌هایم در جیب شلوارم بود.
هتریکِ فرار از جواب با مصاحبه معشوقه سابق وی تمام شد:
این رفتار اصلا شبیه شخصیت او نیست. خود او در خانواده‌اش افرادی رنگین پوست دارد
دینگ، دینگ، دینگ
پس چرا ما این هوادار مهندس عمران را که یکشنبه توسط پلیس منچستر بازداشت شد، آموزش نمی‌دهیم؟
به خاطر اینکه شما نمی‌توانید به کسی که در کار خودش اشتباهی نمی‌بیند آموزش دهید. مخصوصا اگر این فرد یک آدم بالغِ میانسال باشد. چه نیازی است به آموزش کسی است که هم پدر است و هم یک نظامی سابق؟ کسی که ۴ دهه با قضاوت کردن مردم بر اساس رنگ پوستشان زندگی کرده است. دقیقا چطور این آموزش می‌تواند مفید باشد. آموزش قطعا ابزاری قدرتمند برای کمک به تغییر دنیای پیرامون است اما آموزش دادن به کسانی که قرار نیست دایره دید خود را گشادتر کنند، عملا بی فایده است. چرا این آموزش را روی کسی صرف نکنیم که حداقل حاضر است قبول کند اشتباه کرده و راضی است آن را جبران کند.
قبل از این بی عقلی برک، روزنامه ایتالیایی کوریره دلو اسپورت هم درگیر یک اشتباه مغزی شد. وقتی قرار بود روز پنجشنبه این روزنامه پیش بازی حساس اینتر برابر رم را بررسی کند، تیتر یک آنها روملو لوکاکو در مقابل کریس اسمالینگ بود که حالا رقیب هم بودند. وسط صفحه نوشته شده بود: "جمعه سیاه". (black friday یا جمعه سیاه در آمریکا، یک روز بعد از روز شکرگزاری است که عملاً آخرین جمعه ماه نوامبر به‌شمار رفته و آغاز آیین خرید برای کریسمس حساب می‌شود- مترجم)
این روزنامه شاید هدف بدی هم نداشت اما تیتر آنها شدیدا بد انتخاب شده بود و رسانه‌ها به خوبی از آن انتقاد کردند. اسمالینگ این تیتر را "اشتباه و شدیدا بی ملاحظه" توصیف کرد و لوکاکو هم آن را یکی از "احمقانه‌ترین تیتر‌های دوران ورزشی‌اش" خواند. این روزنامه، با این حال خود را بیگناه خواند و گفت آنها تنها از "تنوع نژاد‌ها در سری آ" تمجید کرده‌اند و سمی شدن فضا به کسانی برمی‌گردد که قلبا مسموم هستند.
رم، میلان و اینتر هر سه این روزنامه را از محل تمرینات خود تا آخر سال جمع و بازیکنان را هم از مصاحبه با این رسانه منع کردند. کوریره دلو اسپورت به جای پذیرفتن اشتباه خود که بسیار نا به جا و بی ملاحظه بود، شروع به دفاع کورکورانه از کار خود کردند. آنها ادعا کردند بد نام شده‌اند و عملا گفتند هیچ اشتباهی صورت نگرفته است و چند مورد از برخورد خود با نژادپرستی را مطرح کردند. البته باید به کوریره دلو اسپورت یادآور شد که انتقاد از نژادپرستی یک وظیفه و ضرورت است نه یک عمل قهرمانانه.
اگرچه این بهانه‌ها کافی نبود. این روزنامه حتی روز بعد با یک تیتر دیگر با عنوان "سیاه‌ها و حرف‌های اشتباه" اصرار داشت که نباید در این زمینه به چنگال دو رویی افتاد.
توصیه من این است که این مسیر را ادامه ندهند. آن را اول بپذیرند، سپس عذرخواهی کنند و بعد بهتر شوند.
همزمان با این اتفاقات، اگر شما هم فکر میکنید شعار هواداران در مورد طول آلت لوکاکو (افسانه ۲۵ سانتیمتر) نژاد پرستانه است یا آن پوستر مشمزکننده در آنفیلد از دیووک اوریگی (واقعا غیر قابل انتشار-مترجم) تنها یک "کل کل" یا "تعریف" است یا فکر می کنید سیاه‌ها در طول تاریخ لایق برابری با سفیدپوستان نبودند، باید بگویم که شما هم بخشی از مشکل هستید. همچنین اگر شما از دست گری نویل عصبانی شدید چون به اظهارات نخست وزیر انگلستان در مورد آفریقایی‌ها و زنان مسلمان با برقع واکنش نشان داد، شما دارید به آتش این دعوا هیزم می‌ریزید (بوریس جانسون نخست وزیر انگلستان در اظهاراتی عجیب زنان مسلمانِ برقع دار را به صندوق‌های پستی تشبیه کرده بود-مترجم)
بهتر بگوییم، اگر مسائل و صحبت‌های نژادی محلی برای برد و باخت شما در بحث‌ها است تا در مقابل هواداران تیم حریف کم نیاورید، شما در حال بازی در زمین دانلد ترامپ هستید. به ساده‌ترین شکل ممکن بگویم این رفتار شمار تاسف بار است.
برک از شغلش فعلا کنار گذاشته شده است و در خطر محرومیت دائم از بازی‌های سیتی است اگر گناه‌کار شناخته شود. معشوقه سابق او گفته بود: "خیلی جالب است که کسی را به خاطر کار بدی که نکرده محاکمه کنند". حالا او تبدیل به آدم معروفی شده که توسط دوربین‌های تلویزیونی به دام افتاد. آن هم وقتی در حضور بازیکنان سیاه پوست در تیم خودش، با صدای میمون قصد تحقیر سیاه‌پوستان تیم حریف را داشت.
شما حماقت را نمی‌توانید درست کنید و این خطرناک است که تعداد زیادی از جمعیت کشور مشت‌های خود را در بازی‌ها گره کرده‌اند و با خیالی آسوده از بابت دوربین‌های تلویزیونی مشغول رفتار تبعیض آمیز هستند که شاید نهایتا یک یا دو روز گندش در بیاید.
نوشته ملیسا ردی در روزنامه ایندیپندنت