مطلب ارسالی کاربران
سالروز تولدت مبارک جیمی مورفی عزیز.........@
شنبه 18 مرداد 1393 - 07:56
بدون شک ما هواداران منچستر یونایتد همگی مدیون مورفی هستیم کسی که باعث شده این همه هوادار در دنیا با تیم محبوبشون زندگی کنن...واقعا در موفقیت های کنونی ما این مورفی خیلی نقش داشته.....
یکی از اهداف مورفی این بود روی بیس و پایه جوانان کار کنه.....و خیلی تلاش کرد.
بعد از حادثه که به مونیخ پرواز کرد، وحشت وجود مورفی را فرا گرفت. بیلی فولکس او را دید که روی پله های بیمارستان نشسته و برای پر پر شدن پسرهایی که با دست خودش پرورانده است، اشک می ریزد. ولی علی رغم این شوک بزرگ، باز هم روحیه ی شکست ناپذیری خاص خودش را بازیابی کرد، و درحالی که بازبی خیلی کند و آهسته دوران نقاحت جراحتهایش را پشت سر می گذاشت، تیم محنت زده ی یونایتد پس از حادثه ی مونیخ را به فینال اف ای کاپ هدایت کرد.
فراتر از همه ی این رویدادها، او موفق شد تیم ملی ولز را برای اولین و آخرین بار (تا به امروز) به دور نهایی جام جهانی برساند. در دور نهایی نیز هیچ کس کمترین شانسی برای ولز برای رسیدن به دور حذفی جام تصور نمی کرد، اما مورفی کاری با بازیکنانش از جمله جان و مِل چارلز کرد که احساس قهرمانان را داشته باشند. با تساوی در اولین بازیشان، آنها در یک بازی پلی آف مجارستان را بردند تا در یک چهارم نهایی برابر برزیل قرار بگیرند و در آنجا هم تنها با تک گل یک پسر هفده ساله به نام پله بازی را به برزیل واگذار کردند. جان چارلز خوب به یاد می آورد که چگونه مورفی از خط زمین رد شد و سر دفاعش برای کوتاهی در گرفتن این نوجوان برزیلی داد و فریاد می کرد
طبیعی بود که سیل پیشنهادات از باشگاههای دیگر من جمله آرسنال و چند باشگاه از برزیل و ایتالیا برای “سرمربیگری” به مورفی ارائه شود. ولی او همه را زمین زد و تصمیم گرفت که به اولدترافورد و دستیاری بازبی بازگردد، با بیان این جمله که “چگونه می توان قیمتی برای تعصب و وفاداری تعیین کرد؟”
مورفی نیز در سال 1972 به دنبال دوست صمیمیش بازبی بازنشسته شد تا بقیه ی عمرش را با همسر و فرزندانش بگذراند. ولی اعتیادش به کار برای باشگاه موجب شد تا در پشت صحنه مشغول کار باشد و حتی تا زمان مرگش یعنی 14 نوامبر 1989، مشغول استعداد یابی برای باشگاهی باشد که به آن عشق می ورزید. از بین ستاره هایی که در این روزهای بازنشستگی توسط او معرفی شدند، می توان به استوارت پیرسون، استیو کاپل و گوردون هیل اشاره کرد.
سربابی (چارلتون) در مورد مورفی گفت: “او معملی عالی بود، تأثیرگذارترین معلمی که در دوران ورزشیم دیدم.”