طرفداری- طی سال‌هایی که زیدان سرمربی سفیدهای مادریدی بود، آن‌ها هروقت از رقابت‌های دیگر کنار می‌رفتند، دلشان به لیگ قهرمانان اروپا خوش بود، جامی که گویا بردن آن در خون آن‌ها بود ولی این بار همه چیز فرق می‌کند. رئال مادرید شب گذشته درحالی که با یک گل از حریف خود جلو بود، در 5 دقیقه شکست را پذیرفت و حتی کاپیتان لوس بلانکوس نیز برای بازی برگشت محروم خواهد بود. در این یادداشت نگاهی به دلایل شکست رئال مادرید برابر منچسترسیتی انداخته ایم:
پرده اول؛ دفاعی که دیگر قابل اطمینان نیست
بیایید کمی رو راست باشیم و گذشته واران، راموس و کارواخال را فراموش کنیم. اگر بخواهیم عملکرد آن‌ها در دو فصل اخیر را بررسی کنیم، بدون شک چیزی برای دفاع کردن باقی نمی‌ماند. هیچکدام از آن‌ها در دو فصل اخیر در اوج نبوده اند و یکی از علل عدم موفقیت دو فصل اخیر کهکشانی‌ها بدون شک خط دفاع این تیم است. در این فصل در یک بازه زمانی رئال مادرید موفق به ثب کلین شیت‌های متوالی شد ولی دوباره روز از نو و روزی از نو! معلوم نبود اگر روز خوب تیبو کورتوا درون دروازه رئال مادرید نبود، چه اتفاقی رخ میداد.
حالا بیایید به سراغ آمار برویم چرا گویای همه چیز است:
| نام بازیکن |
تعداد قطع توپ |
تعداد تکل موفق |
نمره دریافتی از هواسکورد |
| دنی کارواخال |
0 |
2 |
6.19 |
| رافائل واران |
1 |
1 |
6.56 |
| سرخیو راموس |
3 |
0 |
5.64 |
| فرلاند مندی |
1 |
2 |
7.30 |
هیچکدام از مدافعان رئال مادرید شب موفقی را پشت سر نگذاشتند به جز مندی که در فاز هجومی موثر واقع شد و توی بازی خیلی کم جا موند تا فضای زیادی به بازیکنان سیتی ندهد. به همه این موارد عدم تمرکزی که موج می‌زد هم اضافه کنید. دنی کارواخال در دقایق پایانی یک دیدار حذفی در خانه آنچنان تکل می‌زند که گویا رئال مادرید 7 بر 0 جلو است. راموس دفاع کردن را فراموش کرده و بارها با وجود ضعف موجود در فاز دفاعی، آن را رها می‌کند و به جلو می‌رود تا گل بزند.
پرده دوم؛ تاکید بیش از حد زیدان به 3-3-4!
زیدان با وجود اینکه با سیستم 2-4-4 بارها در لالیگا و بازی‌های بزرگ نتیجه گرفته بود ولی در این مسابقه دوباره به 3-3-4 بازگشت و ایسکو را به سمت راست برده بود. بازیکنانی که معمولا در پست وینگر بازی می‌کنند، باید سرعت خوبی داشته باشند ولی زیدان تصمیم گرفت ایسکو را به سمت راست ببرد! گل ایسکو را فاکتور بگیرید و عملکرد او در سمت راست رئال را دوباره بررسی کنید. سرعت فوق العاده پایین بازیکن اسپانیایی عملا باعث شده بود مندی کاملا در مهار او موفق باشد. به جز لحظات محدودی که وی توانست با تکنیک فردی اش موثر واقع شود. زیدان در مسابقه حدود 10 تا 15 دقیقه ایسکو را یک خط عقب تر آورده بود و این دقیقا همان دقایقی بود که رئال کاملا توپ و میدان را به دست گرفته بود و با 2-4-4 بازی میکرد.
با این حال سوال اصلی اینجاست اصرار زیدان به استفاده از سیستمی که درحال حاضر در رئال مادرید به خوبی جواب نمی‌دهد، به چه علت است؟
پرده سوم؛ تعویض های اشتباه در دقایق اشتباه!
مرد فرانسوی احتمالا یکی از بدترین شب‌های مربیگری خود حداقل در زمینه بازی خوانی را پشت سر می‌گذاشت. با شروع نیمه دوم، بازی کاملا دست سیتیزن‌ها افتاده بود ولی رئال مادرید برخلاف جریان مسابقه توسط ایسکو به گل رسید. پس از آن انتظار به بازی آمدن بازیکنی مثل کروس به جای ایسکو را داشتیم که بتواند به کمربند میانی کهکشانی‌ها کمک کند. زیدان در عین ناباوری تا دقیقه 75 تعویض نکرد و کاملا بازی در دست شاگردان گواردیولا بود. دقیقه 75 هم تعویض عجیبی رخ داد؛ آمدن گرت بیل به جای وینیسیوس! با آمدن گرت بیل به بازی عملا زیدان لبخندی به پپ را هدیه کرد که خودش هم فکرش را نمی‌کرد. بازیکن ولزی که هیچ انگیزه ای ندارد به بازی آمد و حتی در کارهای دفاعی هم طبق معمول کمکی نمی‌کرد تا فشار روی رئالی‌ها افزایش پیدا کند. سه دقیقه بعد روی هوش بالای کوین دی بروین، سیتی بازی را به تساوی کاشند.
زیدان بعد از اینکه گل دوم را دریافت کرد، در تصمیمی احساسی دو هافبک خود را خارج کرد و یوویچ و وازکز را وارد بازی کرد ولی باز هم تفاوتی ایجاد نشد. زیدان وسط زمین را دو دستی تقدیم پپ کرده بود و آبی‌ها حتی می‌توانستند اختلاف را بیشتر کنند درحالی که اضافه شدن بازیکنان هجومی نه تنها باعث فشار آوردن رئال نشد، بلکه کاملا آن‌ها را فلج کرد.
