به پایان سال 98 و همینطور دهه نود داریم نزدیک میشیم...
دهه ای که استقلال با مدیر محبوبش فتح الله زاده , مربی محبوبش قلعه نویی , و جمع شدن کلی از بازیکنان محبوبش مثل : رحمتی منتظری حیدری جباری برهانی نکونام صادقی اندو و ... شروع کرد
قهرمانی در لیگ 91-92 و رسیدن به نیمه نهایی شاید اخرین روزهای خوشیه که هواداران استقلال بیاد دارن...
بعد از اون سال نمودار استقلال یه نمودار اکیدا نزولی شد :d
مدیریتی که بین افشارزاده و افتخاری و امثالهم چرخید
پنجم و ششمی که با امیر خان گرفتیم و از تیم سوم آسیا به تیمی رسیدیم که سهمیه هم نتونست بگیره
و از همه مهم تر تیم سالاری ای که جای خودشو به شخص سالاری داد
قلعه رفت و بین این همه بی تدبیری تو باشگاه یکسال هم تیم به مظلومی رسید
مظلومی با تیمی که تنها ستاره هاش امید ابراهیمی و شهباززاده بودن تونست استقلالو نایب قهرمانه حذفی کنه و سوم لیگ (که البته قهرمان شدن تو جفت جام ها کاملا در دسترس بود)
در حالیکه تیم ملی با کی روش و پرسپولیس با برانکو جواب داده بود و روند مثبتی داشت هواداران استقلال به سراغ منصوریان رفتند
اومدن منصوریان به اس اس مثلث قلعه مظلومی مرفاوی رو پس از ده سال شکست و ما مربیه ایرانی ای بجز این ها روی نیمکت دیدیم
دستاورد علی منصور برای استقلال برد دربی بود و دومی استقلال که با قهرمانی مقتدرانه پرسپولیس به چشم نیومد
ولی باز از ششم و پنجم و سوم به نایب قهرمانی رسیدن یک نوع پیشرفته -اونم با پنجره ی بسته-
در لیگ شانزدهم ولی جناب پندار تایم و رفقا در اقدامی عجیب به سراغ شفر رفتن , اگه صلاح این بود که مربی خارجی بیاریم پس چرا یک فصلو با علی منصور سوزوندیم؟اگه میخواستیم از تولید داخلی باشگاه حمایت کنیم پس چرا سراغ شفر رفتیم؟
هرچی که بود شفر یه تیم داغون رو تحویل گرفت و یه تیمی رو تحویل داد که قشنگ بازی میکرد و خوب نتیجه میگرفت (یاد کلیپ نود افتادم که اول فصل تیم رو با اخر فصل مقایسه کرد و اونجا تغییر کاملا احساس میشد)
هنوز داریم پیش خودمون میگیم چی میشد اگه تیام و جباروف و ابراهیمی میموندن...شاید ستاره سوم
نکته جالب اینجاس که این اتفاق چند بار تکرار شد و دیگه هوادار عادت کرده بود که به تیمش دل نبنده چون اخر فصل چیزی از اون تیمه باقی نمیمونه و کلا عوض میشه
بار اخر که داشتیم از تیم استرا لذت میبردیم هم اینبار بازیکنا موندن و مربی عوض شد
کلا داستان استقلال تو این سالها به حسرت بدشانسی و شاید اتفاق های خارج از زمین گره خورده بود ,
امیدوارم که این دهه با مدیر محبوبش فتح الله زاده , مربی محبوبش مجیدی و نسل جدید بازیکنا (در پست های آینده به این مورد بیشتر میپردازیم) پایان خوشی رو برامون رقم بزنه