Ariana Grandeبیلی (هرچند مغز متفکر آهنگهاش برادرشه) ولی از معدود افرادیه که دارن سبک های جدید رو امتحان میکنن و دنبال کننده ترند هایی که قبلا راه افتاده نیستن که کلا مردم خاور میانه که موسیقی پاپ رو کلا در سبک الکترونیک خلاصه میکنن و آهنگ "خوب" رو در آهنگ های لو تمپو و این مورد تو سال 2014 تموم شد ، حالا هرچقدر یکی مثل گاگا بیاد آهنگی که شبیه ریجکت های 2012 عه بده بیرون (Stupid Love) هیچکی نمیاد گوش بده ؛ بیلی با آلبوم اولش سبک جدیدی از آلترناتیو/پاپ رو به صنعت موسیقی وارد کرد و رکورد خیلی خوبی بود ، من فقط از آلبوم قبلیش به جز چند تا آهنگ راضی نبودم چون زیاد غرق این سبک شد و یکمی خراب کرد (مثلا آهنگی مثل you should see me in a crown یا my strange addiction) هرچند شاهکارایی مثل when the party's over, i love u و listen before i go داشت.
در کل طول میکشه سبکایی مثل سبکی که بیلی داره ، پاپ/ترپ ، پاپ/آراندبی مدرن توسط مردم هضم بشن مخصوصا مردم خاورمیانه که به old fashioned بودن وفاداران (البته آمریکایی ها هم بعضی وقتا از اونور بوم میافتن)
اینم بگم از نظر ارزش لیریکالی یه آلبوم یا آهنگ در اشتباهیم ، ارزش لیریکالی یه آلبوم به منسجم بودن (cohesiveness) هست یعنی یه خواننده یه موضوع کلی رو انتخاب کنه و در مورد شاخه های مختلف اون موضوع بنویسه که نهایتا تمام اون شاخه ها به ریشه یا موضوع کلی برگردن و ارزش لیریکالی یه آهنگ بیشتر به مفهوم برمیگرده تا ظاهرش ؛ بیشتر خواننده ها بهترین آهنگهایی که تو یه دوران ضبط میکنن رو به عنوان یه آلبوم میدن تا مربوط ترین آهنگ ها بهم ؛ تو این مورد هم بیلی و برادرش خوب عمل کردن
در مورد دیده شدن یه نفر هم زیاد اهمیت ندین چون دیده شده ترین آهنگ ها و آلبوم همون آهنگهایین و آلبومهایین که به بیشترین پلی لیست های پلتفرم های مختلف اد شدن و جلو چشم مردمن یا اونایی که بیشترین تبلیغات رو دارن
