به نام خدا
امروز میخوام راجع به ویرانگر ترین فول بک تاریخ فوتبال صحبت کنم ، مورچه ی اتمی .
برزیل از اواخر دهه ی ۵۰ به اینور همیشه تهاجمی ترین و ویرانگر ترین فول بک ها رو داشته و اولین فول بک چپ بزرگ برزیل نیلتون سانتوز بود ک خیلیا اونو مدعی جدی برای بهترین فول بک چپ قرن بیست فوتبال میدونن ، البته نیلتون سانتوز برای این عنوان رقیب های جدی ای مثل مالدینی ، فاکتی ، برایتنر ، بره مه ، شنلینگر ، کرول و ... رو داره .
اوایل دهه ی نود فوتبال برزیل دو فول بک / وینگ بک مرگبار به فوتبال معرفی کرد ، روبرتو کارلوس و کافو
ک کارلوس نسبت به کافو تهاجمی تر و بی باک تر و غیر قابل پیش بینی تر بود .
روبرتو کارلوس از اون دست بازیکنایی هست ک توی فوتبال ملی و باشگاهی به همه چیز رسیده و دوره ی اوج طولانی مدتی داشته .
توی این پست قصد ندارم ک توی آمار و عملکرد کارلوس ریز بشم و در مورد جام هاش صحبت کنم بلکه میخوام ذات فوتبالی روبرتو کارلوس رو شرح بدم ، اینکه این بازیکن چه ویژگی هایی داشته و چه چیزی اون رو منحصر بفرد کرده .
پست بازی :
روبرتو کارلوس یه وینگ بک / فول بک چپ بود ک اگه بخوایم راجع به بالانسش توی حمله و دفاع درصد بندی کنیم ۷۰ درصد هجومی و ۳۰ درصد تدافعی هست بخاطر همین برزیل توی عصر کافو و کارلوس زیاد از سیستم ۳ دفاعه استفاده میکرد ک پشتشون خالی نمونه . در کنار این سه دفاع برزیل همیشه یک یا دو هافبک تماما تخریبی مثل دونگا ، مائورو سیلوا ، گیلبرتو سیلوا و امرسون رو توی ترکیب داشت ، مثل رئال مادرید ک فضای پشت سر مارسلو رو با کاسیمیرو و راموس پر میکنه و وجود هافبک تخریبی توی رئال الزامیه .
وضعیت فیزیکی روبرتو کارلوس :
میشه از روبرتو کارلوس به عنوان یکی از فیزیکی ترین و قدرتمند ترین بازیکنای تاریخ فوتبال اسم برد
روبرتو کارلوس سرعت و شتاب وحشتناکی داشت ، سرعت و شتابی بیش از دوران اوج جوردی آلبا .
روبرتو کارلوس یکی از با استقامت ترین ها بود و تا روزهای آخرش مثل بنز میرفت و برمیگشت .
شوت های مرگبار :
رکورد سرعت شوت روبرتو کارلوس ۱۶۹ کیلومتر بر ساعت هست ک من اون شوت رو ندیدم ولی توی بازی مقابل رئال بتیس سال ۲۰۰۳ یه شوتی به سرعت ۱۴۴ کیلومتر زد ک اونو دیدم ، یه خطای دو ضرب توی محوطه ی بتیس شد و از قضا فردوسی پور گزارش گر اون بازی بود ، وقتی روبرتو کارلوس اون شوت رو زد فردوسی پور گفت خداروشکر به کسی نخورد وگرنه طرف سر از بیمارستان در میاورد 😂😅
روبرتو کارلوس به ندرت از بغل پا استفاده میکرد ، متخصص رو پا و بیرون پا بود ک گل های عجیب غریبش با بیرون پا رو همه دیدن ؛ گل عجیبش به فرانسه توی سال ۹۷ و گل ازون عجیب تر به رئال زاراگوزا ک دقیق نمیدونم چه سالی بود ولی احتمالا قبل از ۲۰۰۰ باشه
روبرتو کارلوس متخصص ضربات ازاد و شوت از راه دور بود ک گل های زیادی ام از این راه زده
روبرتو کارلوس پارسال توی ۴۶ سالگی توی تمرینات یه شوت ۱۲۹ کیلومتری زد ک فیلمش توی یوتیوب هست ، احتمال میدم ۹۰ درصد بازیکنای حال حاضر فوتبال توی بهترین دوران آمادگیشون هم نتونن چنین شوتی بزنن .
مهارت های هجومی :
روبرتو کارلوس متخصص اورلپ بود ، مدام نفوذ میکرد ، توی جاگذاشتن و دریبل زدن و دور زدن بازیکن های حریف استاد بود ، یه چیزی توی مایه های مارسلوی ۲۰۱۷ با تکنیک کمتر و فیزیک بهتر ، اما کارلوس سانترهای تیز و زمینی میفرستاد و کمتر از توپ بلند توی محوطه استفاده میکرد ؛ کارلوس توی تعویض منطقه ی بازی استاد بود ، سانتر های بلندش برای تعویض منطقه محکم و صاف و بدون کات بود و ضریب خطای کمی داشت .
کارلوس استپ های خوبی داشت ، توپ قشنگ رو سینش مینشست ، بازی تک ضربش حرف نداشت و سریع تصمیم میگرفت و اقدام میکرد .
کارلوس مثل مارسلو توی موقعیت سازی اینقد دقیق و خلاق نبود اما در کل توانایی های بالایی توی خلق موقعیت گلزنی برای مهاجما داشت .
مهارت های تدافعی :
کارلوس متخصص قطع توپ بود و عموما قبل از اینکه پاس به مهاجم های حریف برسه توپ رو میزد ، فیزیک قدرتمندی داشت و عموما توی کورس ها جا نمیموند ،نسبت به دفاعای اون زمان تکل زن بزرگی نبود اما از فول بکای امروزی قابلیت های تدافعی بهتری داشت .
کارلوس خیلی کوتاه بود و قدش ۱۶۸ سانتی متر بود اما پرش های نسبتا بلندی داشت و میتونست توی دفاع سر بزنه ، نسبت به دفاعای اون زمانی خیلی ریزه میزه و کوتاه بود اما از آلبا و مارسلو این دوره بسیار بهتر بود توی دفاع ، کارلوس شاید به کار تیم های ایتالیایی و سبک تدافعی و دفاع چند لایشون نمیومد اما توی تیم های هجومی ای مثل برزیل و رئال قطعا بهترین مهره ی ممکن بود و حتی مالدینی ک به عنوان بهترین فول بک چپ تاریخ محسوب میشه نمیتونست توی تیم های هجومی اینقد بدرد بخور باشه .
کارلوس در کل فول بک متعادل و بالانسی نبود ولی برای تیم های تهاجمی بهترین فول بک تاریخ بود ، هیچکس از کارلوس ویرانگر تر و مخوف تر نبود ، یه تهدید دائمی برای حریفا بود ، شخصیت محکم و جسوری داشت و هیچ وقت ترس رو توی چهرش نمیدیدی ، توی تورنومنت های بزرگ بهتر بازی میکرد .
پ.ن : ما آرژانتینیا یه فول بک همقد و اندازه ی کارلوس داشتیم ، خاویر زانتی . اما هیچ استفاده ای توی رده ی ملی ازش نبردیم ، زانتی توی جام جهانی ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ میتونست خیلی کارها واسه ما بکنه اما حیف ک مربی های لجبازی داشتیم ک ذخیرشو دعوت کردن اما خودش رو نه ، ای کاش روزی ک زانتی به جام جهانی دعوت نشد فدراسیون ارژانتین با تمام دست اندر کارانش میسوختن و خاکستر میشدن