Fantasy Aببین مشکل اقتصادی ما ریشه ایه تو این زمینه و از اونجا که تو ایران هیچ نمونه کار سیستماتیک اقتصادی نداریم اوضاع درست بشو نیست چون سیستم حاکمی رو اقتصاد نداریم و هیچ دولتی برنامه تغییر بلند مدت نداره و مردم هم حوصله این چیز ها رو ندارن فرضا در همین زمینه مثال محصول کشاورزی رو میزنم در بحث محصولات تولیدی از اقلام کشاورزی باید کارخونه های تولیدی کنار مزارع بزرگ باشن تا سیت دلال در مرحله اول قطع بشه اما ما با استفاده ناصحیح از مفهوم شهر صنعتی امروز کارخونه جات کشاورزی و انواع دیگر رو بردیم تو یه سری شهر خاص متمرکز کردیم که بعضی هاشون اصلا کشاورزی درست حسابی ندارن باقی هم که کل محصولات کشاورزی کشور در اقلیم های مختلف رو تولید نمیکنن همینجا اولین مرحله دلالی ایجاد میشه تو این مثال و حل نمیشه تا کارخانجات جابه جا شن که نیازمند برنامه بلند مدت دولت و ایتفاده از اهرم قانون و اجباره مرحله بعد بعد از تولید محصول کارخونس که باید توسط شرکت های ترابری معتبر با منابع و درآمد و مالیات و... مشخص جمع و ارسال بشه تا به ریز ترین پخش کننده های شهر ها و شهرستان ها و حتی روستانشین ها بره که خدا رو شکر با توجه به دولتی بودن اکثر شرکت های مذکور و مشخص نبودن منابع و ... و همین طور کنترل نشدن روش انتقال کارخونه ها توسط دولت که حاضرن بابت هزینه کم تر اول به دلال بفروشن جنسشون رو اینجا هم دلال برا بار دوم وارد میشه و قیمت محصول بالا تر میره که در مجموع برای این مثال محصول کشاورزی تو ۲ مرحله هر مرحله قیمت ۳ برابر میشه چیزی حدود نه برابر ارزش اصلی به دست مصرف کننده می رسه بگذریم از این که تو همین مثال دلال رو قیمت کود و سم و ... کشاورز و منابع دیگه اولیه کارخونه مثل قوطی هم تاثیر داره و شبکه تار عنکبوتی ایجاد کرده و درست شدن کل این مسیر فقط برا اقلام تولیدی از کشاورزی در نظر گرفتن خیلی فاکتور های دیگه رو هم میطلبه
