محمد رادبا توجه به تجربه ای که در این مورد دارم اینو میگم :
1- روغن و چربی دشمن خطوط فاضلابه ولی عمده دردسرشون برای همون واحدهای صنفی مثل رستورانهاست .
راه حلش هم جلوگیری از ورود چربیهای حیوانات به چاهه ، روغنهای سرخ کردنی هم که غالبا فرصت چندانی برای ورود به چاه ندارن ولی با همه این تفاسیر هر چند وقت یکبار نیاز داریم به فنر انداختن و یا سایر روشهای بازکردن لوله ها .
2- اغلب رستورانها روغنهای سوخته و استفاده شده رو یکجا جمع میکنن و میفروشن و سعی میکنن توی فاضلاب نره چون خیلی دردسر داره .
3- درمورد چینیای همه چیز خوار نظری ندارم ولی میدونم تو ایران روغنی که بره تو فاضلاب عملا از دست رفتست چون حتی اگر بخوان تصفیه کننش به هیچ وجه به صرفه نیست
4- در صنایع غذایی بزرگ با توجه به سیستم تصفیه جدا از سیستم فاضلاب شهری این روغنها توسط صافیهای مخصوص گرفته میشه . اینکه بعدا ازشون چه استفاده ای میشه رو خبر ندارم . البته تو اینجور صنایع غالبا سیستم فاضلاب صنایع غذایی از سیستم توالتها جداست.
در مورد روازاده هم چیزی نگم سنگینتره .