خودم پوچتینو رو ترجیح میدم
رگ و ریشه تورینی داره و خودشم یکی دوبار نخ داده
هم جوون و شجاعه هم تیماش خوب بازی میکنن
هم زبان انگلیسیش خوبه و راحت میتونه با دلیخت رمزی رابیو و رونالدو ارتباط برقرار کنه
هم آرژانتینیه و میتونه دیبالا رو تو اوج نگه داره تو تات هم خیلی دلش میخواست دیبالا رو ببره لندن
هم ۴۲۳۱ بازی میکنه و ماهم کاملا ابزارشو داریم
هم جوونگرایی میکنه و امثال خدیرا و متویدی باید گورشونو گم کنن
هم کلی شور و هیجان داره و مدام لب خط با بازیکناش حرف میزنه برعکس ساری که همش داره فیلتر سیگار میجوعه
هم سنش کمه و میتونه طرح رفاقت با بازیکنا بریزه این نکته ی مهمیه مثل چیزی که زیدان با شاگرداش انجام داد
با دست خالی تاتنهامو برد فینال سی ال،اگه سیسوکو اونجوری آماتور پنالتی زودهنگام نمیداد چه بسا قهرمانم میشدن
خواهشا گزینه های فضایی مثل کلوپ و پپ و کارلتو نگید که میدونیم اومدن این مدل مربیا در شرایط فعلی خیلی تخیلی و تقریبا محاله،از گزینه های در دسترس بگید!
خودم بعد پوچ نظرم رو سیمونه اینزاگیه
.
پ ن:فقط تیپ و کاریزما رو ببینید و مقایسه کنید با آلگری و ساری
