طناب کشی
اولین ورزش عجیب در المپیک طناب کشی بود. این ورزش از سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۲۶ جزئی از المپیک بود و به همین دلیل از سایر ورزش‌های این فهرست سابقه بیشتری دارد. دلیل حضور طناب کشی در المپیک این بود که این ورزش، هیجان‌انگیز و بی خطر است و سریع انجام می‌گیرد. همان‌طور که می‌دانید در این ورزش دو گروه باید دو طرف طناب را بکشند.
جالب اینجاست که کمیته المپیک برای تیم‌ها هیچ قانونی نداشت. افراد نژادهای مختلف می‌توانستند در تیم‌ها قرار بگیرند و قانون خاصی هم بر مسابقه حاکم نبود. به نظر می‌رسید که این ورزش تنها برای سرگرمی تماشاگران انجام می‌شد.
بالن هوای گرم
سال ۱۹۰۰ میلادی برای مسابقات المپیک یک سال عجیب بود. به نظر می‌رسد که برگزارکنندگان المپیک در آن سال تصمیم گرفتند به مسابقات خود روح تازه‌ای ببخشند و بنابراین فعالیت‌هایی را به آن اضافه کردند که بیشتر جنبه سرگرمی دارد. یکی از این فعالیت‌ها بالن هوای گرم بود که تنها در آن سال انجام گرفت. در سال ۱۹۰۰ میلادی، ۶۴ شرکت کننده بالن‌های خود را به هوا فرستاده و بر اساس فاصله پرواز و استقامت، داوری می‌شدند. تعجبی ندارد که این فعالیت با استقبال مخاطبین مواجه نشده و به همین دلیل دیگر تکرار نشد. احتمالاً دلیلش این است که تماشای رقابت این تعداد بالن برای تماشاگران خسته کننده بود.
.jpg)
بادبادک بازی
یکی دیگر از کارهای عجیب المپیک ۱۹۰۰، بادبادک بازی بود. در این سال، این سرگرمی جالب اما عجیب به مسابقات المپیک اضافه شد. اگرچه تمام افراد این کار را دوست دارند، اما انجام آن در المپیک کمی عجیب است. این مورد هم همانند موارد دیگر با استقبال مواجه نشد و کنار گذاشته شد. به همین دلیل پس از سال ۱۹۰۰ این فعالیت دیگر در المپیک تکرار نشد. مسلماً تماشای بادبادک بازی افراد نمی‌تواند هیجان چندانی داشته باشد.
شنا موزون
این مسابقه از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۲ بخشی از المپیک و یکی از عجیب‌ترین ورزش‌ها بود. شاید گروهی بودن این ورزش و رقص یکسان افراد تیم می‌توانست برای تماشاگران جذاب باشد، اما انجام این حرکات به تنهایی، زیاد سرگرم کننده به نظر نمی‌رسد.
مخاطبین از این ورزش که همانند انجام حرکات آکروباتیک بود استقبال نکردند؛ زیرا درک نمی‌کردند که چرا باید یک رقصنده انفرادی را در آب تماشا کنند، یا اینکه برایشان خسته کننده بود. شاید طرفداران آن بگویند که این حرکات با موسیقی همگام بود، اما باز هم خسته کننده به نظر می‌رسد. به همین دلیل این مورد هم پس از مدتی کنار گذاشته شد.
کروکت
کروکت یک ورزش انگلیسی است که شرکت کنندگان با مالت‌های چوبی خود به توپ‌های رنگی ضربه می‌زنند تا از چنبره‌های فرورفته در زمین رد شود. در صورتی که توپ آن‌ها از تمام چنبره‌ها به ترتیب رد شود برنده خواهند شد. به نظر می‌رسد که این ورزش نمی‌تواند برای المپیک چندان هیجان انگیز باشد.
این ورزش تنها در سال ۱۹۰۰ در المپیک برگزار شد. دلیلش این بود که شرکت کنندگان کمی داشت، افراد چندانی آن را دنبال نمی‌کردند و تماشای آن خسته کننده بود. این دلایل باعث شد که این ورزش به زودی از المپیک کنار گذاشته شود.
کرلینگ
اگرچه کرلینگ به عنوان یک ورزش به رسمیت شناخته می‌شود، اما افزودن آن به المپیک کمی عجیب است. این ورزش فعالیت فیزیکی چندانی نمی‌خواهد و آن‌قدر محبوب نیست که بخشی از المپیک باشد. همچنین قوانین بازی هم برای برخی عجیب به نظر می‌رسند.
در این ورزش سنگ‌های بزرگ گرانیتی توسط یکی از اعضای تیم از روی صفحات یخی به سمت یک دایره رنگی لغزانده می‌شود. شاید تا اینجای کار عجیب نباشد، اما عجیب این است که پس از لغزاندن سنگ، شرکت کنندگان دیگر با یک وسیله جارو مانند سنگ را آن قدر می‌لغزانند تا زمانی‌که سرانجام در داخل دایره رنگی بایستد. دلیلش مشخص نیست اما به نظر می‌رسد که اعضاء تیم از انجام آن لذت می‌برند!
این ورزش هنوز جز المپیک زمستانی است و با توجه به بقای آن پس از چند سال، بهتر است درباره تاریخچه‌اش بیشتر مطالعه کنید. این ورزش ریتم کندی هم دارد؛ بنابراین انتظار هیجان نداشته باشید. کرلینگ هنوز هم یکی از مسابقات عجیب المپیک محسوب می‌شود.
تیراندازی به کبوتران در حال پرواز
حقیقتاً عجیب است که این کار غیرانسانی جز المپیک باشد و به همین دلیل پس از یک بار مورد استقبال قرار نگرفتن کنار گذاشته شد. این اولین بار در تاریخ المپیک بود که حیوانات به دلیلی کشته شدند. در آن سال‌ها حتی با وجود اینکه سازمان‌های حمایت از حیوانات مانند امروز پیشرفته نبودند، باز هم بسیاری نمی‌توانستند این رشته را به عنوان یک ورزش یا حتی تفریح قبول کنند.
در طی این مسابقه در ۲۵ متری شرکت کنندگان کبوترهای زنده رها می‌شدند تا شرکت کننده هرچقدر کبوتر که می‌تواند شکار کند. برنده مسابقه جایزه ۲۰،۰۰۰ فرانکی را دریافت می‌کرد. میزان مرگ و میر کبوترهای بی گناه آن‌قدر زیاد بود که کمیته المپیک آن را کنار گذاشت.
اسکیتر هاکی
این ورزش در بازی‌های المپیک ۱۹۹۲ بارسلون حضور داشت، اما پس از آن کنار گذاشته شد. اگرچه ورزش اسکیتر هاکی در بسیاری از قسمت‌های جهان محبوب است، اما نمی‌توان آن را با سایر ورزش‌های المپیک برابر دانست.
این ورزش هیجان چندانی نداشت و تماشاگر از آن لذت نمی‌برد. اگرچه انجام آن برای شرکت‌کننده کمی دشوار بود، اما برای تماشاگران خطری نداشت. با این حال برخی از آن استقبال کردند، اما برای قرارگیری در المپیک پتانسیل کافی نداشت و به همین دلیل کنار گذاشته شد.
ژو دو پوم
ژو دو پوم (Jeu de paume)، یک ورزش عجیب است که قرارگیری آن در مسابقات المپیک سال ۱۹۰۸ بسیار عجیب به نظر می‌رسید. در این ورزش که نسخه فرانسوی تنیس محسوب می‌شود، شرکت کننده باید به جای استفاده از راکت با دست خود به توپ ضربه بزند. گفته می‌شود که تنیس مدرن از این بازی الهام گرفته شده است. اگرچه این ورزش در نوع خود هیجان انگیز به نظر می‌رسد، اما همانند ورزش‌های دیگر این لیست پس از مدت کوتاهی کنار گذاشته شد. شاید دلیلش عدم استفاده از راکت بود. تماشای اینکه یک مرد بالغ با کف دستش به توپ ضربه می زند نمی‌تواند برای همه جالب باشد.
گلایدر سواری
مسابقات المپیک سال ۱۹۳۶ یکی از عجیب‌ترین‌ها در تاریخ المپیک است. این مسابقات نه تنها در اوج فعالیت نازی در برلین روی داد (البته قطعاً پیش از جنگ جهانی دوم) بلکه گلایدر سواری هم جز آن بود. اگرچه این ورزش هم مانند بالن سواری انجام می‌شود، اما شاید آن‌قدر مهیج نباشد که به تماشای آن بنشینیم. عدم استقبال عموم باعث شد که این ورزش تنها یک سال جز المپیک باشد. البته در آن سال این ورزش به صورت فرمالیته انجام گرفت و مدالی در کار نبود، هدف این بود که در صورت استقبال مردم این ورزش را در المپیک سال‌های بعد ادامه دهند که این اتفاق رخ نداد.
تاریخچه مسابقات المپیک پر از ورزش‌های مختلف و عجیب است؛ اما ورزش‌هایی که نام بردیم از همه عجیب‌ترند. اگرچه اغلب ورزش‌های المپیک آشنا هستند، اما برخی از آن‌ها ممکن است سؤال برانگیز و مبهم باشند. به همین دلیل است که اغلب آن‌ها کنار گذاشته شدند.
