Master Interpretation ⭐
سحابی ها ابری متشکل از گازها، غبار و پلاسما هستند. این ابرهای زیبا محل تولد ستارگان هستند. اما سحابی ها چگونه تشکیل می شوند؟
سحابی در اثر گرانش مواد میان ستاره ای تشکیل می شود. این مواد در اثر گرانش در کنار هم قرار می گیرند و پس از مدتی در اثر در هم فشردگی مواد در اثر گرانش ستاره ها تشکیل می شوند. اکثر سحابی بسیار بزرگ هستند و گاهی اندازه شان به صدها سال نوری می رسد ولی چگالی بسیار کمی دارند.
معمولا سحابی ها به چهار دسته تقسیم می شوند:
1. سحابی های نشری: این سحابی هااز گازهای یونیزه شده، تشعشعات طیفی خطی منتشر میکنند و اکثر اوقات تحت عنوان منطقه اچ 2 از آنها یاد میشود چرا که بخشهای زیادی از آنها از هیدروژن یونیزهشده ساخته شده است.
2. سحابی بازتابی: این سحابی ها بازتابی چشمگیر از نور نمی کند ولی به دلیل نزدیکی به ستاره ای همچنان پرنور هستند.
3. سحابی تاریک: ابرهای کدر و ماتی که تشعشعات قابل رؤیت ندارند و نه تنها توسط ستارهها هم روشن نمیگردند بلکه مانع رسیدن نور اجرام درخشندهی پشتشان به ما نیز می شوند. مشابه سحابیهای نشری و بازتابی، سحابیهای تاریک هم منبع تشعشعات مادون قرمز میباشند که بطور عمده این تشعشعات بهدلیل حضور گرد و خاک درونشان میباشد.
4. سحابی سیاره ای:شکلی دیگر از سحابیها تحت عنوان سحابی سیارهنما شناخته میشود که از ورود یک ستاره کمجرم به مراحل آخر عمرش حاصل میگردد. در این سناریو، ستارهها به غول سرخ تبدیل شده و لایههای بیرونی خود را بهسبب تشعشعات هلیومی داخلشان از دست میدهند. زمانی که ستاره بقدر کافی جرم از دست داد، دمایش افزایش یافته و نور اشعهی فرابنفشی ساطع میکند که باعث یونش تمام مواد اطرافش، که خودش کمی قبلتر از دست داده بود میشود.
برخی سحابیها بدلیل انفجار ابرنواخترها پدید میآیند، و از این رو دستهی آنها سحابیهای بازمانده ابر نواختر نامگذاری شده است. در این موارد ستارههای کوتاه عمر دچار یک انفجار داخلی در هستههایشان شده و لایههای بیرونی خود را پوستاندازی میکنند. انفجار مذکور، باقیماندهای به شکل جسمی متراکم، یعنی ستارهی نوترونی بهجای میگذارد – همچنین ابری از گاز و گرد و غبار که توسط انرژی انفجار یونیزه میشود.
اکنون چندتا از سحابی ها را مورد بررسی قرار می دهیم:
سحابی دست خدا:
دست خدا همه ما را به یاد گل معروف مارادونا مقابل انگلیس می اندازد ولی این عبارت برای نجوم شناسان معنای دیگری نیز می دهد. تصویر تازه ی “دست خدا” یک سحابی را در فاصله ی ۱۷ هزار سال نوری از زمین نشان می دهد که به وسیله ی یک ستاره ی مرده و چرخان به نام PSR B1509-58 برانگیخته و روشن شده است و یکی از زیبا ترین عکس های ارسالی از تلسکوپهای فضایی میباشد. این ستارهی مرده یک تپ اختر است، بازمانده ی هسته ی یک ستاره که در انفجاری ابرنواختری از بین رفته است. قطر این تپ اختر تنها ۱۹ کیلومتر است و با نیروی بسیار زیاد در هر ثانیه تقریبا هفت بار به دور خود می چرخد و ذراتی را به سوی موادی که از مرگ خشونت بار ستاره بر جای مانده پرتاب می کند. این ذرات با میدان های مغناطیسی پیرامون آن مواد برهم کنش انجام می دهند و باعث برافروختگی مواد و گسیل پرتوهای ایکس از آن ها می شوند. دستاورد این فرآیندها پدید آمدن ابری است که در تصاویر پیشین، همانند یک دستِ گشوده دیده می شد.
سحابی بچه قورباغه:
این عکس، دو زیستگاه چشمگیر از گاز و غبار کیهانی را نشان میدهد. در زیر و سمت راست مرکز بچه قورباغههای IC 410 قرار دارند. این سحابی که بخشی از آن توسط غبار پیش زمینه پوشیده شده، خودش خوشۀ کیهانی جوان ستارگان بنام NGC 1893 را احاطه کرده است. این ستارگان خوشهای به شدت داغ و درخشان حدود چهار میلیون سال پیش در ابر میان ستارهای تشکیل شدهاند.این بچه قورباغهها که از گاز و غبار خنکتر و متراکمتر تشکیل شدهاند حدود 10 سال نوری طول دارند و مکانهای احتمالیِ تشکیل مداوم ستارگان هستند. آنها از بادها و تابش ستارهای تشکیل شدهاند و سرهایشان با لبههای درخشانِ گاز یونیزه تشکیل شده، در حالیکه دمهای آنها از ستارگان جوان مرکزیِ خوشه تشکیل شده است. این سحابی حدود 10 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و به سمت صورت فلکی غنی از سحابیِ ارابهران واقع شده است.
سحابی سر اسب:
سحابی اسب تاریک یا پادشاهی اسب تاریک یک سحابی تاریک بزرگ است که از زمین دیده میشود و در قسمت بالای برآمدگی مرکزی کهکشان راه شیری است. سحابی اسب تاریک نهفته در جنوب صورت فلکی مار افسای (حامل مار) است و در نزدیکی مرزهای خود با صورت فلکی «عقرب» و صورت فلکی «قوس» همسایه است.
سحابی نعل اسب:
این سحابی است بین ۵۰۰۰ و ۶۰۰۰ سال نوری از زمین و دهانه آن به اندازه ۱۵ سال نوری قطر دارد. این ابر میان ستاره ای مهم است که این سحابی بخشی از آن است که حدود ۴۰ سال نوری قطر دارد و دارای یک توده از ۳۰٬۰۰۰ خورشیدی تودهها است. مجموع جرم سحابی نعل اسب است حدود ۸۰۰ توده خورشیدی.
سحابی اسب تاریک:
سحابی اسب تاریک یا پادشاهی اسب تاریک یک سحابی تاریک بزرگ است که از زمین دیده میشود و در قسمت بالای برآمدگی مرکزی کهکشان راه شیری است. سحابی اسب تاریک نهفته در جنوب صورت فلکی مار افسای (حامل مار) است و در نزدیکی مرزهای خود با صورت فلکی «عقرب» و صورت فلکی «قوس» همسایه است.
سحابی شکارچی:
سحابی شکارچی که به نام عربی سحابی جبار هم معروف است تنها سحابی آسمان است که با چشم غیرمسلح هم دیده میشود. مکان این سحابی در جنوب کمربند شکارچی است. نام آن به انگلیسی سحابی اوریون است
سحابی عقاب:
سحابی عقاب یک خوشه ستارهای باز جوان در صورت فلکی مار است که توسط ژان فیلیپ دو شوزو (Jean-Philippe de Cheseaux) در ۶-۱۷۴۵ کشف گردید.نام آن از شکل مانند عقاب این سحابی گرفته شدهاست.
سحابی اسکیمو:
سحابی اسکیمو یا سحابی دلقک یک سحابی سیارهنما در صورت فلکیجوزا است که در سال ۱۷۸۷ توسط ویلیام هرشل اخترشناس آلمانی کشف شد و به دلیل شباهت به کلاه اسکیموها به سحابی اسکیمو شهرت پیدا کرد.
داخل این سحابی ستارگان و سیارکهای بسیار زیادی وجود دارند که بر درخشش سحابی افزودهاند.
در سال ۲۰۰۰ تلسکوپ فضایی هابل از سحابی اسکیمو در نور مرئی عکس برداری کرد و در سال ۲۰۰۷ توسطرصدخانه اشعه ایکس چاندارا از این سحابی در طیف ایکس عکس برداری شد. سحابی اسکیمو حدود ۱٫۳ سال نوری گسترده شده و در کهکشان راه شیری و در فاصله ۳۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد.