سهیل تهرانبلد نبود ادا اطوار دربیاره. موهاشو واکس نمی زد. صورتشو بند نمی انداخت. سولاریوم نمی رفت. اسمش م تو رو یاد قرن چهارم پنجم می انداخت. انگاری سی سال دیر بدنیا اومده بود. فوق ستاره که نبود. جابر یه معمولی خوب بود. گل هم می زد. حتی توی دربی. ولی نه تماشاگرا دوستش داشتن نه مربیا. بعضیا اینجورین. براش آرزوی موفقیت دارم.
