جوزپ ماریا بارتومئوی 57 ساله و کارآفرین اسپانیایی که در دو شرکت ADELTE (مهندسی فرودگاه) و EFS (گروهی از شرکتهای الکترومکانیکی) سهامدار و رئیس است، پس از استعفای ساندرو راسل در ژوئیه 2015، با کسب 54.6 درصد آرای اعضای باشگاه، در انتخابات پیروز و برای شش سال در سمت خود ابقا شد. او در دوران ریاست خوان لاپورتا عضو هیئت مدیره و مدیر بخش بسکتبال باشگاه بود. در انتخابات سال 2010 راسل را همراهی کرد و تا زمان استعفای وی در سال 2014 نایب رئیس بارسلونا بود.
اما مرد اسپانیایی پس از 6سال که سکان ریاست بلوگرانا را به دست داشت حالا با فشار های وحشتناک هواداران و اعضای باشگاه علی رغم این که بارها از علاقه ی خود برای ماندن سخن گفته بود مجبور به استعفا شده. او طی 24ساعت ابتدا اذعان داشت که نمی خواهد استعفا دهد و پس از پاسخ منفی دولت کاتالونیا مبنی بر به تعویق افتادن انتخابات عدم اعتماد طی مصاحبه ای خود و تمامی هیئت مدیره را مستعفی خواند.
اما دلیل منفوریت وحشتناک او چیست؟ بارسلونا که در دوره ریاست او 13جام اعم از 4لالیگا، 4کوپا دل ری، 1چمپیونزلیگ، سوپر کاپ اروپا و جام باشگاه های جهان به دست آورد و به تنها تیم تاریخ بدل شد که دومین سه گانه خود را جشن میگیرد.
به نظر نفرت هواداران از او فراتر از جام ها باشد. و گرنه او یکی از موفق ترین رؤسای تاریخ باشگاه بوده.
بی توجهی به لاماسیا
در راس همه ی دلایل به نظر بی توجهی به لاماسیا خط قرمز هواداران بلوگراناس. هواداران کاتالانِ بارسا که اِرق عجیبی روی بازیکنان این ایالت و پایه باشگاه دارند همواره خواهان ترکیبی غنی از بازیکنان کاتالان و رشد کرده در لاماسیا هستند اما باشگاه با مرداسپانیایی_ژاپنی طی این شش سال کمترین توجه را به جوانان لاماسیا داشته. او تیمی را تحویل گرفت که 17بازیکن از 24بازیکن آن ساخته لاماسیا بودند اما حالا پس از شش سال تنها 9بازیکن! که آن هم مسی، آلبا، بوسکتس، پیکه و سرخی روبرتو از گذشته در تیم بودند. این یعنی تنها پویچ، فاتی، آرائوخو و آلنیا از دوره ریاست او به تیم اصلی معرفی شده اند. واقعا دلیل این بی توجهی چیست؟ مگر نسل طلایی بارسا که لقب بهترین تیم تاریخ را گرفت و به تنها تیم تاریخ بدل شد که 6گانه دارد همگی از تیم های پایه به تیم اصلی نیامدند؟
خرید های گران و مضحک
در سال 2017 و پس از خروج وینگر چپِ برزیلی بارسا و پیوستنش به باشگاه فرانسوی پول خوبی به خزانه بارسا اضافه شد و هواداران انتظار داشتند با خرید حداکثر دو بازیکن جای خالی وینگر خود را پر کنند، اما بارتومئو طی خرید عجله ای به سراغ عثمان دمبله رفت و مبلغ غیر قابل باور 130میلیون را برای این بازیکن 20ساله پرداخت؛ بازیکنی که همواره درگیر حاشیه و مصدومیت بوده و نشان داده به هیچ عنوان ارزش این مبلغ را نداشته. پرداختنِ 145میلیون برای کوتینیو، 120میلیون برای گریزمان، 86میلیون برای دی یانگ، 60میلیون پیانیچ، 41میلیون مالکوم، 40میلیون پائولینیو، 37میلیون آندره گومز، 30میلیون پاکو آلکاسر، 30میلیون نلسون سمدو و 30میلیون لنگله هم گوشه ای دیگر از هنرنمایی های بارتومئو بودند. جز پیانیچ که هنوز خود را ثابت نکرده انگار هیچکدام ارزش مبلغ پرداختی را نداشتند! و شاید خرید لنگله و دی یونگ را بتوان صرفا خوب معرفی کرد.(دی یونگ در حال حاضر پس از چند برابر شدن ارزشش پس از پیوستن به بارسا در ترانسفر مارکت 70میلیون ارزش گذاری شده و علی رغم بازیهای نسبتا خوب اما به نظر خریدی گران قیمت بوده)
آنها حتی برای بازیکن ناشناخته و سطح پایینی مثل بریتویت هم 18 میلیون هزینه کردند! این قیمت های نجومی در حالیست که بایرن برای خرید لواندوفسکی و گنبری روی هم تنها 8میلیون پرداخت و لیورپول برای تیاگو 20میلیون و یونایتد برای فن دبیک 40میلیون پرداختند.
از نظر خرید های عجیب و غریب هم مثال های زیاد و جالبی داریم. از کوین پرینس بواتنگ و جیسون موریو گرفته تا سمدو و ژرمی متیو!
بی توجهی به استعداد های ناب درون باشگاه
در دوره ریاست جوزپ ماریا بازیکنانی نظیر آداما ترائوره، الکس گریمالدو، آلن هلیلوویچ، کپتوم، آبل رویز، کارلس پرز و خیلی های دیگر به فروش رفتند، بازیکنانی که از دل باشگاه بیرون آمدند و برای تیم اصلی و با این تدبیر پرورش یافتند، اما به سادگی از چنگ بلوگرانا پریدند.
از استعدادهای بزرگی صحبت می کنیم! مثلا آبل رویز بازیکنی که در 16سالگی در جام جهانی زیر 17ساله ها با بازیکنانی بزرگتر از خودش بازی کرد و در نهایت هم در ترکیب منتخب جام قرار گرفت و کفش نقره ای را از آن خود کرد، 2017 هم به عنوان کاپیتانِ اسپانیا در کرواسی یک قهرمانی دیگر را کسب کرد. در سال 2018 با 7گل در مدیترانه آقای گل شد. زیر18 و زیر19 ساله ها هم با اسپانیا قهرمان جهان شد.
"هیچ بازیکنی توانایی او را در تقابلهای یک به یک مقابل مدافعان را ندارد. او بهترین است و می تواند به تنهایی نتیجه یک بازی را تغییر دهد" بله نقل قول کاراسکو مربی سابق تیم فوتبال جوانان بارسلونا برای آداما ترائوره را خواندید، بگذارید از تمجید لوییس انریکه پس از بازی مقابل پرتغال هم برایتان بگوییم "آداما در نابترین شکل آداما ظاهر شد. حریف نمیتواند او را با یک بازیکن مهار کند و باید از دو بازیکن استفاده کند“. مدیریت بارسا اما او را به راحتی از دست داد. عجب!
گریمالدو دیگر بازیکنی بود که در دوره مدیریت بارتومئو از جمع آبی و اناری پوشان جدا شده. دفاع چپی که حالا نیمی از اروپا به دنبال او هستند اما خب از نظر دوستان در حوزه مدیریت بارسا حتی از جونیور فرپو هم کمتر بود!
ژاوی سیمونز نیز دیگر استعداد خالصی بود که مدیریت بلوگرانا به دلیل درخواست نا به جا برای افزایش قرارداد اجازه ی خروج رایگان به او داد.
اون ها اریک گارسیا رو هم رایگان در اختیار سیتی قرار دادند و حالا برای برگرداندن بازیکن سابق خود با برچسب 30میلیون یورویی سیتی مواجه شدند. کوکوریا رو رایگان به ختافه دادند و به سراغ فیرپو رفتند!
آخرین افتضاح هم در این قضیه الکس موری بود، دفاع راستی که خیلی ها روی او حساب کرده بودند به راحتی و رایگان به دورتموند رفت و حالا رسانه های آلمانی خیلی به روی او حساب می کنند و او را در نسل طلایی آینده دورتموند جا دادند.
عجب افتضاحی!!
بی توجهی به ستارگان نزدیک باشگاه
به گفته مدیران گذشته باشگاه ستاره هایی مثل امباپه، هالند، کورتوا و زانیولو و بارلا در این سالیان بسیار به نیوکمپ نزدیک بودند اما با بی عقلی، بارتومئو و دوستان دست رد به سینه آنها زدند. آریدو برائیدا و خاویر بورداس طی مصاحبه هایی اذعان داشتند ستارگانی نظیر فران تورس با قیمت هایی بسیار معقول در دسترس باشگاه بودند اما مدیریت به سراغ دمبله با مبلغ هنگفت و پرینس بواتنگ وبریتویت رفت!
حقوق های مافوق بشری!
ساموئل امتیتی و عثمان دمبله هر کدام حقوقی معادل 12 میلیون ناخالص از بارسا دریافت می کنند آن هم دو بازیکنی که شاید خیلی ها فراموششان کرده باشند، امتیتی که انگار مدل اینستاگرامی شده و در آن زمینه فعالیت می کند و دمبله که به ازای هر یک بازی پنج بازی را روی سکو می نشیند و این در حالیست که ویرجیل فندایک 9.36 و محمد صلاح 10.5میلیون در انفیلد می گیرند و در مادرید به فوق ستاره ای مثل تونی کروس 10.4 میلیون می دهند.
به نظر همین چند مثال کافیست تا به عمق فاجعه پی ببریم اما اجازه دهید قضیه را باز تر کنیم. بیشترین حقوقی که در مادرید داده می شود به ادن هازارد است؛ حقوقی معادل 20.8میلیون یورو، اَبَر ستاره ای به نام کوین دیبروینه از سیتی 23.5میلیون پوند می گیرد، دیبالا در یووه11میلیون و لواندوفسکی در مونیخ 16میلیون می گیرند اما در بارسا مسی 70میلیون، گریزمان45 میلیون و دی یونگ 20میلیون ناخالص به جیب می زنند. بازیکنان تاریخ مصرف گذشته ای مثل پیکه و بوسکتس هم 12 و 15میلیون دریافتی دارند!
عجیب و خنده دار است! انگار کسی از روی دشمنی در حال ضربه زدن بر پیکره ی بارساست.
اخیرا هم به علت همین قراردادهای عجیب باشگاه در حال ورشکستگی بود اما خب انگار با وساطت رونالد کومان بازیکنان حاضر به کاهش رقم دستمزد خود شدند تا وضع باشگاه فاجعه تر از این نشود و این در حالیست که در سال 2019 آنها با 840میلیون یورو بیشترین در آمدزایی را در اروپا داشتند.
_منبع حقوق بلوگرانا https://fcbarcelonalatestnews.com/fc...
انتقادات از بارتومئو
در تمام این سالیان انتقادات ریز و درشتی به نحوه مدیریت بارتومئو وارد بوده. مثلا مارک کروساس بازیکن سابق آکادمی بارسا 2سال پیش، پس از بازی بارسا_سلتاویگو که بلوگرانا بدون حتی یک بازیکن از لاماسیا بازی کردند در مصاحبه ای بیان کرد «6سال پیش وقتی بارسـا با 11 بازیکن لاماسیا در یک بازی رسمی به میدان رفت، به خود بالیدیم و امشب هیچ بازیکنی از لاماسیا در ترکیب بارسا نیست. غیر از این چه چیز می تواند بدترین انتقاد به سمت مدیریت باشگاه باشد؟»
جرارد پیکه که گویی زبان هواداران است و اکثریت علاقه به ریاست او در آینده نزدیک در باشگاه دارند به تازگی در مصاحبه ای به بارتومئو تاخته «رابطه من با بارتومئو رئیس باشگاه میتوانست بسیار صمیمانه باشد، اما این مایه شرمساری است که باشگاه مبالغ قابل توجهی را صرف انتقاد و تخریب بازیکنان فعلی و پیشین بارسا در شبکههای اجتماعی کرده است. خوام ماسفرر (مشاور بارتومئو) هنوز کارمند باشگاه است و این به بارسا ضربه میزند. روشی که باشگاه در زمینه کاهش دستمزدها در پیش گرفت، ایدهآل نبود و ما از رفتاری که صورت گرفت، خوشحال نیستیم. اخراج والورده در وسط فصل آن هم در شرایطی که دو فصل گذشته تیم را به قهرمانی لالیگا رساند و تیمش صدرنشین لیگ بود، تصمیم منطقی به نظر نمیرسید.»
خوآن لاپورتا رییس سابق باشگاه که همواره به دنبال فرصت بوده تا به بارتومئو و مدیریتش بتازد نیز در سالیان اخیر او را بزدل خوانده و پس از بستن قرارداد 36میلیونی با قطر اِیر وِیز(QATAR AIRWAYS) او را دروغگو خواند «او به همه دروغ گفته است. او پیش از این گفته بود که قراردادی 60 میلیون یورویی امضا خواهد کرد. من متوجه این موضوع نمی شوم که چرا همواره در مورد آن ها سوء ظن وجود دارد.»
ویکتور فونت که خود نیز یکی از کاندیدهای ریاست باشگاه کاتالانی است اخیرا گفته «شاید اون(بارتومئو) بدترین رییس تاریخ بارسا بود.»
لئو مسی هم اخیرا بارتومئو را دروغگو و فریبکار خواند. آلوز نیز پیشتر اورا دروغگو خطاب کرده بود.
نابلدی یا نامردی؟!
بارتومئو اما در کنفرانس مطبوعاتی خود نیز بی کفایتی خود را به اثبات رساند. چرا که در مصاحبه استعفای خود ادعا کرد که با شروط حضور در سوپرلیگ اروپا موافقت کرده و حالا شاید باشگاه و مدیر بعدی را به دردسر بیندازد.
شاید هم خواست ضربه آخر را سنگین تر بزند!
پولشویی، کلاهبرداری و همکاری با سایت های شرط بندی و... را هم به همه این ها اضافه کنید. بی شک در سالیان آینده او را بارها در دادگاه های کاتالونیا و اسپانیا خواهیم دید.
