خب تقریبا بعد از بازی با پاختاکور بود که سخت ترین دوران رو گذروندیم
و تلخترین روزها رو ... ولی بدون هیچ شکی تسلیم نشدیم و موندیم و جنگیدیم
اول از همه که با رفتن الکثیر بود ، الکثیری که حقیقتا بعد از طارمی بهترین مهاجمی بود که داشتیم توی این سالها _ ولی خب متاسفانه با اشتباهات خودش کار دست خودش و تیمش داد
و حقیقتا عبدی و رمضانی خوب نبودن متاسفانه هرچند عبدی نشون داده چارچوب شناسه خوبیه
با این همه وضع رفتیم فینال و اونجا عالی بودیم ولی خب چه کنیم که دو اشتباه کودکانه شکست خوردیم متاسفانه
از اون طرف به استقلال نگاه کنیم که نسبت به سالهای گذشته تیمشون رو حفظ کردن شاکله اش رو و یه مربی اوردن از جنس خودشون
ترکیبشون بهترین بود
و توی هر پستشون چندتا بازیکن خوب دارن
.
.
.
پرسپولیس اسیا رو باخته و روحیه اش به طور کامل صفر شده
ولی با همه این مشکلات میبینیم که پرسپولیس امروز کامبک زد و اگر نورالهی جاش فقط الکثیر بود بدون شک برنده بودیم
ولی جدای از همه اینا میبینیم که با بدترین وضع به مصاف بهترین استقلال رفتیم ولی چطوری بازی کردیم
و همه اینا به نبوغ یحیی برمیگرده
واقعا فکرشو نمیکردم بتونیم بازی رو برگردونیم با اینهمه وضع بد تیم
.
.
.
مرسی یحیی
امیدوارم تا نیم فصل دوم حداقل سوم بشیم چون مطمئنم با برگشتن الکثیر و چندتا خرید توی هافبکها یقیقنا خیلی حرف برای گفتن داریم
با احترام به استقلالی ها ولی فکری نشون داد مربی بی تاکتیکیه
تا الان مونده بالا فقط و فقط به خاطر خط حمله خوبشه نه چیزه دیگه ای
