باوجود بازی در نیوکمپ و نمایش ناموفق شاگردان سیمئونه برابر لوانته، بارسلونا نتوانست از فرصت خود استفاده کند و به یک تساوی دلسرد کننده مقابل کادیز رضایت داد. پس از یک نمایش بد مقابل حریف پاریسی این بازی می توانست یک فرصت مناسب باشد تا این تیم روحیه خود را کمی بهبود ببخشد؛ اما ان را از دست داد. هنوز بسیاری از بازی های این فصل باقی مانده است اما هیچ نشانه ای از بهبود عملکرد بلوگرانا دیده نمی شود.
تسلیم شدن برای تیمی که تا لحظه پایان جنگیدن را یاد گرفته است واژه ای غریب به نظر می رسد؛ اما بارسلونا هیچ تلاشی برای بهبود ضعف های خود نمی کند. به نظر می رسد دیگر نور امیدی برای بارسلونا باقی نمانده است.
با نگاهی به امار بازی اولین نقطه ای که به چشم می اید یک مالکیت بالا و تعداد شوت های بالاست. این امار نوید یک بازی هیجان انگیز با برتری بارسلونا را نشان می دهد اما مطمئنا این گونه نبوده است. گاهی امار گویای همه چیز نیست!
مشکل بارسونا در این بازی نبود یک برنامه ثابت برای حمله بود. تیک کومان در بازی های قبلی نشان داده بود که تمایل زیادی برای حمله از جناح چپ را دارد اما در این بازی نحوه حمله این تیم متفاوت بود. بارسلونا به دنبال حمله از سمت راست با دو عنصر هجومی خود یعنی سرجینیو دست وعثمان دمبله بود. برنامه ای که فرانسوی عملکردی متوسط در ان داشت و نتوانست موقعیت قابل توجهی ایجاد کند. حمله هایی که گاها از سمت چپ نیز ایجاد می شد نیز هممچنان بی ثمر بود.
مسئله دیگری که در این بازی مشهود بود تمایل نداشتن بارسلونا به بازی از مرکز بود. به جز پدری ومسی تقریبا هیچ حرکتی در مرکز یک سوم پایانی کادیز مشاهده نشد. با توجه به این کادیز بسیار فشرده بازی می کرد نیاز به یک بازیکن که بتواند در عمق این تیم نفوذ کند و بتواند ساختار دفاعی انها را خراب کند، حس می شد؛ اما بارسلونا عملا فاقد انگیزه و مهره لازم برای این کار بود.
علاوه بر این ها بارسلونا همیشه علاقه مند بوده است که بازی را دراختیار داشته باشد. بارسلونا اصرار داشت اما که مالکیت توپ را در بالا داشته باشد اما با داشتن مدافعانی که توانایی پوشش فضای پشت سر خود را نداشته باشند این کار یک خودکشی محض است. یک کار خطرناک که بارسلونا نتیجه ان را دربازی با پاریس سنت ژرمن مشاهده کرد.
| 2-لیونل مسی همچنان یک ارتش تک نفره است. |
مسی موقعیت خلق می کند. مسی گل می زند ودر نهایت مسی امتیاز می گرد. پادشاه آرژانتینی در بسیاری از بازی های این فصل یک عامل موفقیت بزرگ بوده است. هیچ بحثی در مورد نقش تعیین کننده مسی نیست؛ اما شما نمی توانید گذر زمان را نادیده بگیرید. لئو با گذشت رمان توانایی های خود را از دست می دهد و وابستگی بیش از حد بلوگرانا به مسی میتواند اسیب بزرگی به این تیم بزند.
هرچند بازیکنانی مانند دمبله وگریزمان می توانند با درخشش در یک بازی امتیاز یک بازی را به دست اورند اما این لئو است که درهمه بازی ها می درخشد. کاپیتان بلوگرانا اکنون یک بار سنگین را روی دوش خود دارد. یک بارسلونای بی انگیزه که بدون او عاجز از کسب موفقیت است.
| 3-ترکیب بحث برانگیز کومان برای بارسلونا هزینه هایی در پی داشت. |
همان ترکیبی که مقابل پاریس سنت ژرمن با 4 گل تحقیر شده بود حالا درخانه ی خود مقابل کادیز مورد تمسخر واقع شد. در چنین مواقعی، بعد از یک شکست غیر معمولی انتظار می رفت که رونالد کومان به دیگر جوانان تیم خود اعتماد کند اما این اتفاق نیفتاد. او با همان ترکیب قبلی خود مقابل کادیز قرار گرفت و نتیجه ان را دید.
با یافتن ترکیبی که بازیکنان تیم با ان راحت تر هستند حالا نوبت ان رسیده بود که هرکس به اندازه لیاقت خود مجوز حضور در ترکیب اصلی را پیدا کند اما این اتفاق به وقوع نپیوست. بازیکنانی مانند فرانسیسکو ترینکائو و ریکی پویگ ثابت کرده بودند که لیاقت حضور در ترکیب اصلی بلوگرانا را دارند اما کومان به انها اعتماد نکرد.
عثمان دمبله در بازی اخیر خود نشان داد که همچنان در زدن ضربات اخر مشکل دارد. در طرف دیگر ترینکائویی قرار داشت که توانسته بود در دوبازی اخیر لالیگایی خود سه گل به ثمر برساند. کومان اما ترجیح داد از فرانسوی استفاده کند. علاوه بران ریکی پویگ که در بازی با الاوز نشان داده بود می توانند روی اوحساب کنند کنار گذاشته شد. ریکی تمایل بسیار به حرکت در خطوط و پاس های عمقی دارد که می توانست به بلوگرانا در این بازی کمک کند. در اخر کلمنت لنگلت؛ او در بازی قبلی خود یکی از اصلی ترین دلایل تحقیر بارسلونا بود. نیمکت نشین کردن او کوچک ترین کاری بود که کومان می توانست انجام دهد اما این کار انجام نشد.
ظاهرا ، مربی هلندی به مفهوم فرصت دادن شایسته به بازیکنان پشت کرده بود؛ همانطور که در ترکیب مشخص بود.