بایرن با وجود قهرمانی ها و روزهای پرفروغش، نخستین سه گانه ی تاریخ خود را در سال 2013 با هدایت هینکس، و نخستین 6 گانه اش را در سال 2020 با هدایت فلیک کسب کرد.
هر دو تیم فلیک و هینکس دارای بازیکنان با کیفیت و متناسب با ساختار تاکتیکی مربی بودند که با اقتدار و بدون هیچ حرف و حدیثی دو عنوان غیر رسمی ولی مهم و با شکوه را برای باشگاه به ارمغان آوردند.
اما بایرن حدود 50 سال قبل نیز به گونه ای دیگر سه گانه کسب کرده بود. در دهه 1970 میلادی باواریایی ها با هدایت لاتک و کرامر موفق شدند 3 سال پیاپی قهرمان اروپا شوند تا آن تیم نیز به نوبه ی خودش فاتح سه گانه باشد.
بحث همواره بین بهتر بودن یکی از این تیم ها مطرح است. و اصلا اینکه بایرن در دهه ی دوم قرن 21 تیم بهتری بوده یا در دهه 1970؟
در ادامه تیم منتخب بایرن سال های 1973 تا 1976 (که موفق به 3 قهرمانی متوالی در اروپا شدند) و تیم منتخب بایرن 2013 و 2020 (که سه گانه و شش گانه را به ویترین باشگاه اضافه نموده اند) را خواهیم داشت. البته لازم به ذکر است که نفرات عمدتا بر اساس آمارهایشان در بایرن-خصوصا در دیدارهای لیگ قهرمانان در فصل های ذکر شده- انتخاب شده اند و کاملا قابل تغییر هستند!
تیم منتخب بایرن دهه 1970
سپ مایر
جانی هانسن- هانس گئورک شوارزنبرگ- فرانس بکن باور- پل برایتنر
برند دورنبرگر- فرانز راث
اولی هوینس- هانس جوزف کاپلمن- کارل هاینز رومینیگه
گرد مولر
تیم منتخب بایرن در سال 2013 و 2020
مانوئل نویر
فیلیپ لام- جرومه بواتنگ- دیوید آلابا- آلفونسو دیویس
جاشوآ کیمیش- باستین شواین اشتایگر
آرین روبن-توماس مولر- فرانک ریبری
رابرت لواندوفسکی
مقایسه
مقایسه نفر به نفر دو تیم منتخب به شکل زیر خواهد بود:
سپ مایر- مانوئل نویر
سخت ترین انتخاب ممکن در این مقایسه شاید برگزیدن یک نفر از بین نویر و مایر باشد. در زمینه افتخارات مایر یک یورو نسبت به نویر برتری دارد(در حال حاضر) اما نویر نیز بارها بعنوان گلر برتر دنیا انتخاب شده که البته جوایز در زمان مایر اهدا نمی شد. از بابت میانگین آماری نویر عملکرد بسیار بهتری از مایر دارد.
جانی هانسن - فیلیپ لام
هانسن از جمله بازیکنانی ست که در تاریخ پر ستاره بایرن نامش کمتر شنیده شده. اما این بازیکن در هر 3 قهرمانی و 4 فینال بایرن در دهه 1970 حضور داشته و بیش از 230 بازی برای مونیخی ها انجام داده است. با این حال لام دست بالا را خواهد داشت. کاپیتان تیمی که بایرن را بعد از حدود 10 سال به قله ی اروپا رساند و برای خود در تالار مشاهیر باشگاه جا رزرو کرد.
هانس گئورک شوارزنبرگ - جرومه بواتنگ
شوارزنبرگ در دوران پرفروغش کاملا در سایه درخشش های قیصر قرار داشت. اگرچه بواتنگ نیز در دوران اوجش مدافعی با کیفیت ، رونده و پاسور بوده اما همانند رقیبش نبوده که در طول 16 سال حضور در بایرن یک ریتم ثابت داشته باشد.
فرانس بکن باور- دیوید آلابا
تنها مقایسه ای که در این زمینه می توان انجام داد این است که آلابا برای مدتی در بین بایرن و بایرنی به بکن باور سیاهپوست ها شناخته شد...
پل برایتنر - آلفونسو دیویس
دیویس در مدتی حول و حوش 2 سال از یک مدافع گمنام به بهترین و گرانترین دفاع چپ دنیا بدل شد. آینده ی پیش روی دیویس قطعا درخشان و پر جام است. اما در زمان حاضر نمی توان او را با شخصی همانند برایتنر مقایسه کرد.
برند دورنبرگر- جاشوآ کیمیش
جذاب ترین مقایسه! دورنبرگر بازیکنی در خدمت تیم که نام او هم در زمان صحبت از افتخارات و دهه ی طلایی 70 کمتر شنیده می شود. اما علاوه بر حضور در 3 فینال دهه 70، در فینال ابتدایی دهه 1980 نیز در ترکیب بایرن حاضر بود و اگر کمی شانس می داشت، با 4 قهرمانی لیگ قهرمانان در تاریخ باشگاه جاودانه می شد.
فرانز راث- باستین شواین اشتایگر
فرانز راث با لقب گاو وحشی! متخصص در گلزنی در فینال ها که 3 گل در 5 دیدار فینال بایرن درلیگ قهرمانان و جام برندگان جام زده است. راث همانند شواینی-خدای فوتبال- در تالار مشاهیر جای دارد و انتخاب یکی از این دو هم کار مشکلی ست.
هانس جوزف کاپلمن- توماس مولر
شماره 11 بایرن در دهه 1970 که در بازه ی زمانی درست عضو باشگاه بود. کاپلمن 6 سال در بایرن توپ زد و آن 6 سال، بازه ای بود که بایرن به همه افتخارات ممکن رسید. رقیب کاپلمن توماس مولریست که اگر در گذشته فوتبالیست بود، احتمالا همانند دورنبرگر و راث و شوارزنبرگ کمتر نامی از او برده می شد. بازیکنی در خدمت تیم که با مهارت هایش بیشتر تیم را حلو می برد تا خودش. اما خوشبختانه در عصر امروزه در بایرن توپ می زند و همگان از مهارت هایش آگاه هستند.
اولی هوینس- آرین روبن
رئیس و بازیکن سابق بایرن، به سبب آسیب دیدگی نتوانست بیشتر از 28 سالگی در فوتبال بماند. اما در همان 8 سال حضور مفیدش در فوتبال به اندازه ای خوب بود که در اکثر نظر سنجی ها بعنوان یکی از نفرات برتر برگزیده شود. روبن نیز سرنوشت تقریبا مشابهی دارد. آسیب دیدگی ها نگذاشت تا ستاره هلندی بیشتر در خدمت بایرن باشد که اگر اینگونه بود، قطعا تاریخ بایرن و روبن متفاوت تر رقم می خورد. هوینس و روبن، هر دو با سابقه گلزنی در فینال لیگ قهرمانان.
کارل هاینز رومینیگه- فرانک ریبری
برنده ی سابق توپ طلا در مقابل شخصی که به ناحق یک توپ طلا را از دستانش ربودن. دو بازیکن با وظایف مشابه. ریبری سمبل و نقطه عطف تبدیل شدن بایرن از یک تیم درجه 2 اروپایی به تیمی تاپ در اواخر دهه اول قرن 21 است. در آن سو پس از خداحافظی بزرگان بایرن نظیر مایر، شوارزنبرگ، قیصر و گرد مولر، بار حفظ عظمت بایرن در اواخر دهه 1970 و دهه 1980 به دوش رومینیگه و البته برایتنر افتاد. ریبری در کنار روبن کلمه روبری را تشکیل دادند و صفحه ی مخصوص به خود را در تاریخ بایرن دارند. رومینیگه نیز با برایتنر کلمه برایتینیگه را تشکیل داد و تقریبا یک دهه از تاریخ بایرن، به نام این دوست.
گرد مولر- رابرت لواندوفسکی
و اصل مطلب! بمب افکنی با آمارهای گلزنیه وحشیانه، و لوایی که انگیزه اش در بایرن امروزی، رسیدن به رکورد گرد مولر است. بعداز هر بازی و هر گلزنی، نشریات مقایسه ای به روز شده از آمار لوا و مولر منتشر می کنند. گویی لوا جدای از یک وظیفه و انیگزه ی تیمی، یک انگیزه ی شخصی هم دارد و آن نزدیک تر شدن به رکورد های گرد مولر است.
نویسنده تیم 1970 را با نتیجه 7-4 برنده می داند. سپ مایر، شوارزنبرگ، بکن باور، برایتنر، فرانز راث، رومینیگه و گرد مولر از تیم دهه 70 و فیلیپ لام، جاشوا کیمیش، آرین روبن و توماس مولر از تیم قرن 21.
سپ مایر
فیلیپ لام، هانس گئورک شوارزنبرگ، فرانس بکن باور، پل برایتنر
فرانز راث- جاشوآ کیمیش
آرین روبن- توماس مولر- کارل هاینز رومینیگه
گرد مولر
منبع : کانون رسمی هواداران بایرن مونیخ در ایران
http://fcbavaria.ir/daily-news/bayer...