در دنیای فوتبال، اندک بازیکنانی می توان یافت که ثبات، رهبری و عملکرد درخشانی همچون کافو داشته باشند. کافو با حرکات انفجاری بیوقفه، سانترهای دقیق و اخلاق کاری بینظیرش متمایز شده و یکی از بزرگترین مدافعان راست تاریخ فوتبال به شمار میرود.
در اینجا به 7 مورد از مواردی اشاره می کنیم که میراث شگفتانگیز کافو افسانه ای ، را در اذهان ما جاودانه نمودند:
1. طی نمودن پله های ترقی در باشگاه سائو پائولو
فوتبال حرفهای کافو در باشگاه سائو پائولو آغاز شد، جایی که او به سرعت از رده جوانان عبور کرد و تا اوایل دهه ۱۹۹۰ به یک بازیکن ثابت تیم اصلی تبدیل شد.
او بخش جداییناپذیری از تیمی بود که تحت هدایت افسانهای تلِ سانتانا موفق به کسب عناوین متوالی کوپا لیبرتادورس در سالهای ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ شد. سرعت، استقامت و حرکات بیوقفهاش باعث شد از همان سنین پایین به بازیکنی برجسته تبدیل شود.
موفقیتهای اولیه کافو در برزیل، پایهای عالی برای یک دوران حرفهای برجسته جهانی فراهم کرد.
۲. درخشش در صحنه جهانی در سال ۱۹۹۴
کافو به عنوان عضو تیم برنده جام جهانی ۱۹۹۴ برزیل در ایالات متحده، به شهرت بینالمللی رسید.
اگرچه او در ابتدا مدافع راست ذخیره نبود، اما پس از مصدومیت ژورجینهو در فینال وارد زمین شد و به برزیل در برابر ایتالیا کمک کرد تا در ضربات پنالتی مقام قهرمانی را کسب نماید.
آن لحظه باعث آغاز یک دوران سرشار از موفقیت های فوتبالی در سطح بینالمللی شد و اشتیاق و حرفهایگری کافو به او جایگاهی دائمی در نسل طلایی برزیل بخشید.
۳. قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۲ به همراه برزیل به عنوان کاپیتان
یکی از بزرگترین دستاوردهای دوران حرفهای کافو زمانی بود که او تیم ملی برزیل را به پیروزی در جام جهانی ۲۰۰۲ هدایت کرد.
کافو که تنها بازیکن در تاریخ است که در سه فینال متوالی جام جهانی (۱۹۹۴، ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲) حضور داشته، رهبری، انگیزه و تلاشش نقش اساسی در موفقیت برزیل در کره جنوبی و ژاپن داشت.
زمانی که او به عنوان کاپیتان جام را بالا برد، مشهور است که بر سکوی قهرمانی ایستاد و فریاد زد: «این جام را به مردمم در ژاردیم تقدیم می کنم !» —که نشان می داد این پسر هرگز گذشته خود را فراموش نمی کند.
۴. محبوبیت در سرزمین گلادیاتورها
در سال ۱۹۹۷، کافو به آ اس رم منتقل شد، جایی که او به زودی به یکی از بازیکنان محبوب هواداران تبدیل شد، به لطف دویدن بیوقفه و قابلیتهای دفاعی مطمئنش.
او نقش حیاتی در قهرمانی آ اس رم در سری آ ۲۰۰۰–۰۱ داشت، قهرمانی که نخستین اسکودتو باشگاه در ۱۸ سال بود. معروف به «ایل پندولینو» (قطار سریع)، کافو با انرژی دائمی و حرکات جانبیاش، بالها و دفاع راست تیمهای حریف را آزار میداد.
عملکردهای او باعث شد تا به عنوان بهترین دفاع راست جهان ، در جهان نام آوازه گردد.
۵. درخشش در پیراهن روسونری
پس از ترک رم، کافو در سال ۲۰۰۳ به آث میلان پیوست و ثابت کرد که حتی در سی سالگی، همچنان یکی از بهترینهاست.
در میلان، او بر افتخارات خود افزود و سری آ، سوپرکاپ ایتالیا و مهمتر از همه لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۷ را با شکست لیورپول در فینال به دست آورد.
بهرغم سن نسبتا زیادش، کافو با همان انرژی و هوش سابق بازی میکرد و نشان داد که سن تاثیری بر آمادگی جسمانی او نداشته است.
۶. تنها مرد در تاریخ
کافو یک تمایز بینظیر و منحصر به فرد دارد — او تنها بازیکنی است که در سه فینال پیاپی جام جهانی فیفا (۱۹۹۴، ۱۹۹۸، ۲۰۰۲) حضور داشته است.
این سطح از پایداری، استقامت و عملکرد عالی در طول سه تورنمنت، گواه بر بزرگی اوست. هیچ بازیکن دیگری نتوانسته است چنین دوام و کیفیتی را در بزرگترین صحنه فوتبال حفظ کند.
این رکورد به تنهایی نام او را به عنوان یکی از بزرگان همیشگی تاریخ جام جهانی جاودانه ساخته است.
