محمدرضا داورزنی، رییس فدراسیون والیبال مقابل دوربین طرفداری قرار گرفت و در برنامه ملاقات با چهره ها پاسخگوی سوالات سامان خدایی بود.
به گزارش طرفداری، پیش از این دو قسمت از این برنامه تقدیم شما شد و حالا در بخش سوم داورزنی صحبت های جالبی را در خصوص الکنو، سرمربی جدید تیم ملی مطرح می کند. داورزنی در بخشی از صحبت هایش از بازی تاریخی روسیه و برزیل در المپیک 2012 و زمانی که الکنو هدایت روس ها را به عهده داشت می گوید.
بخش سوم گفتگوی محمدرضا داورزنی با رسانه طرفداری را می خوانید و می بینید:
برگردیم به مربی فعلی تیم ملی، آقای الکنو، فکر می کنید چه شناختی از ویژگی های ایشان داشتید و فکر می کنید همان تعاملی که با مربیان قبلی بود، همان ارتباط خوب، با ایشان نیز با همان شکل پیش خواهد رفت؟
سبک و سیاق رهبری تیم از سوی آقای الکنو با سایر مربیان کمی متفاوت است. نوع رهبری تیم، قدرت ریسک پذیری و قدرت رهبری اش را وقتی قیاس می کنید با هم، می بینید که تیم ملی چه چیزی را کم دارد؟ حالا عملکرد تیم ما در 2018 را وقتی بررسی می کنید، می بینید که ما مثلا رویداد هایی که در مسابقات جهانی داشتیم، خیلی از بازی ها را با 2-3 پوئن به آمریکا و برزیل و امثالهم واگذار کردیم. یعنی دیداری که می توانستیم برزیل را 3-1 ببریم را 3-2 باختیم. یک جاهایی قدرت رهبری تیم باید بیشتر می بود که ما می توانستیم از ظرفیت تیم مان بهتر استفاده کنیم که بتوانیم بازی را ببریم. خب طبیعتا شما وقتی بازی 3-1 برده را 3-2 می بازید، یک جایی احساس می کنید که نیاز به یک قدرت رهبری بهتری دارید. نیاز به کوچینگی دارید که به موقع تر تایم بگیرد، به موقع تر تعویض کند و خب یکی از ویژگی هایی که آقای الکنو داشت این بود که در المپیک 2012 اتفاقی را رقم زد که در طول تاریخ والیبال بی سابقه بود. در سطح المپیک بازی 3-0 باخته را 3 بر 2 برد. یک بازی که با برزیل در فینال داشتند، یک دیداری که گیم اول و دوم را برزیل برده بود و گیم سوم را هم داشت می برد با یک کار کاملا تکنیکال و با ریسک بالا آمد دو تعویض انجام داد که طبیعتا به نظر خود دوستان ما در فدراسیون جهانی والیبال، هنوز که هنوزه کابوس برزیلی هاست که در فینال المپیک بازی برده را به روسیه باختند. و ایضا عملکرد ایشان در باشگاه های اروپا و باشگاه های روسیه، شما در عملکرد ایشان در 4-5 سال گذشته با تیم زنیت که نگاه می کنید، می بینید که به لحاظ رهبری تیم، فوق العاده کار کرده است. نظم و انضباط و دیسیپلین یکی از بحث های جدی است که در مدل رهبری ایشان وجود دارد و قدرت اداره خوب تیم، یعنی شما این را بدانید که نتیجه بازی ها تا پوئن آخر خودش را نشان می دهد. پوئن به پوئن باید پیش بروی تا بتوانی نتیجه قابل قبولی بگیری. اینکه یک تیمی فکر کند که تمام است. دو گیم را برده است و گیم سوم را هم رسیده است به آخر های بازی و فکر می کند که با 4-5 پوئن دیگر 3-0 بازی را برده و دوباره یک تیم دیگر بیاید و تغییر دهد بازی را. گیم سوم را بگیرد و دو گیم دیگر را نیز ببرد و 3-2 برنده بازی شود. اینها برمی گردد به توانمندی و قدرت و خلاقیت ها و آن اعتماد به نفسی که یک مربی کنار زمین باید داشته باشد. یک مربی قدرتمند کنار زمین باید چند خاصیت داشته باشد. یکی اینکه اعتماد به نفس به خود تیم بدهد، تیمی که در زمین دارد بازی می کند، گوش به فرمان سرمربی است که بهشان بگوید کجا سرویس بزند، کجا دفاع کن، کجا را ببند، کجا را دریافت کن. این بازی خوانی که سرمربی باید داشته باشد و کادری که با او دارند کار می کنند. از طرف دیگر، داوری که دارد سوت می زند و مربی ای که در تیم مقابل دارد کار می کند و بازیکنانی که در تیم مقابل دارند بازی می کنند یک جورایی می شود گفت که سلب اعتماد به نفس می شوند از اینکه یک مربی کنار تیم ملی ایران است با آن سابقه ای که این مربی در المپیک و مسابقات قهرمانی جهان در لیگ های جهانی گذشته از این مربی سراغ دارند. خب طبیعتا از یک طرف اعتماد به نفس تیم خودتان را بالا می برد و از یک طرف هم اعتماد به نفس تیم مقابل پایین می رود. همه این ها عواملی است که در پوئن هایی که سایر تیم ها می گیرند، اثر گذار است. می شود گفت یک جورایی عامل موفقیت تیم ها نیز همین چیزها است. برای همین در جمع بندی که از مجموعه سوابق و کارهای آقای الکنو داشتیم در 7-8 سال گذشته، باعث شد که به جمع بندی برسیم و از ایشان استفاده کنیم و امیدوار هستیم که از این زمان و فرصتی که داریم برای تحقق اهدافی که در پیش داریم، بتوانیم ان شالله حداکثر استفاده را ببریم.
با بازگشت شما به فدراسیون والیبال، دوباره چرخ های والیبال ما شروع به حرکت پر شتاب کرده. همانطور که گفتید، رقابت مهمی را پیش روی داریم. المپیک را داریم و رقابت های مهم لیگ است. سال 1400 می تواند اوج والیبال ایران باشد؟
قطعا همینطوره. چون یک رویداد بسیار مهم المپیک را در دنیا داریم و المپیک نیز آمال و آرزوی همه کشورها است. محل بروز توانمندی ها است و نمایش توانمندی کشورها است. طبیعتا کشورهایی که قدرت برنامه ریزی بهتری دارند، قدرت مدیریت بهتری دارند، ثبات سیاسی-اقتصادی-اجتماعی بهتری دارند اینکه دولت ها و کشورها در المپیک به نمایش گذاشته می شوند. بعضی از کشورها هستند که می روند بازیکن استخدام می کنند و تابعیت آن ها را تغییر دهند که برای خودشان در المپیک ها هویت بگیرند. بعضی از کشورها مثل ما نیز با سابقه ای که در طول تاریخ خودش دارد، با توان فرزندان خودش، کشوری که در 4 دهه گذشته همواره با مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم می کرده است، توانسته است در مسیر رشد خودش، در رشته های خودش افتخار آفرینی کند و در والیبال نیز یکی از مقولاتی است که من فکر می کنم در المپیک، یکی از افتخارات کشور ما این است که تیم های گروهی خودش حضور دارند. امسال نیز خوشبختانه بسکتبال نیز در المپیک حضور دارد. والیبال و بسکتبال از کشور ایران حضور دارند و این برای دنیا خیلی حرف دارد که کشور ایران با آن شرایطی که دشمنان برایش به وجود آوردند توانسته است دو تیم قدرتمند گروهی خودش را به المپیک بیاورد. این نشانه قدرت برنامه ریزی است. استعداد جوانان آن کشور و برنامه ای که برایشان تنظیم شده است. ببینید موفقیت ها اتفاقی نیست این نیست که بگوییم 4 تا بازیکن خوب داریم پس موفق می شویم در دنیا. یا مربی خوب به خدمت بگیریم، موفق می شویم. یا یک منابع مالی را صرف می کنیم و یک موفقیتی را به دست می آوریم. همه این عوامل باید کنار هم باشد. آن چیزی که بعدا مغفول می شود در مجموعه بحث هایی که اتفاق می افتد، موضوع مدیریت است. اگه شما همه امکانات را داشته باشید اما مدیریت نداشته باشید نمی توانید نتیجه بگیرید. نتیجه گرفتن حاضل یک کار مدیریتی و فرایند برنامه ریزی است که باید اتفاق بیوفتد. همه این عوامل باید کنار هم باشد، ساختار مناسب داشته باشید، امکانات لجستیک داشته باشید، برنامه خوب داشته باشید. در یک فرایند 5 تا 10 ساله کار کرده باشید تا بتوانید در رشته گروهی به نتیجه برسید. این نیست که ما بگوییم امسال ما می خواهیم برنامه ریزی کنیم و سال آینده در المپیک نتیجه بگیریم. امسال می خواهیم برنامه ریزی کنیم و سال بعد می خواهیم در قهرمانی جهان به نتیجه برسیم. اگر می خواهیم در المپیک به نتیجه برسیم، باید بگوییم الان داریم برنامه ریزی می کنیم در 2024 و 2028 می خواهیم نتیجه بگیریم. این فرایند را باید طی کنیم. عوامل مختلفی را به خدمت بگیریم، کار کنیم، فرایند رشد را که طی کردی، آن وقت می شد توقع داشت که در سطح جهان نتیجه گرفت. خب طبیعتا المپیک نیز میدانی است که ما به دنبال این هستیم که بهترین نتیجه ممکن را بگیریم. قطعا آن چیزی که اتفاق خواهد افتاد این است که ما هر آن چه که در توان داریم بذاریم. بچه درس خوان هایی که درس مان را خوب می خوانیم و نگران شب امتحان نیستیم. کسی که درسش را خوب بخواند، از امتحانش نگرانی ندارد. آن را نیز می رود با موفقیت پاس می کند. البته آن بچه درس خوان هم دلهره و نگرانی دارد. ما هم برنامه ریزی انجام می دهیم و آن چیزی که باید انجام بدهیم به عنوان وظیفه خودمان در تهیه و تدارک انتخاب بازیکن ها در پرورش این بازیکن ها در اردوهای تدارکاتی شان، تجهیزات شان، امکانات شان، سفرهایی که در پیش دارند، همه این ها برنامه ریزی شده است. یعنی ما یک روزشمار داریم که از 7 فروردین برای بزرگسالان مان شروع می شود. ما از بهمن ماه نوجوانان مان کارشان را شروع کردند ولی برای بزرگسالان مان از 7 فروردین شروع می شود طی فرایندی که به المپیک و بعد بازی های قهرمانی آسیا ختم خواهد شد کارش دنبال می شود. دقیقا والیبال می داند چه روزی چه کاری باید انجام بدهد و چه پیش بینی از قبل باید انجام شود. طبیعتا انتظار ما از والیبال این است که برود در المپیک، در بازی های آسیایی، در قهرمانی جهان، در لیگ، نتیجه مناسب بگیرد. مردم توقع دارند که از تیم ملی بازی های خوب ببینند. شما خیلی وقت ها اتفاق می افتد که تیمت می برد، نه خودت راضی هستی و نه تماشاگرانی که نگاه می کنند. بعضی وقت ها نیز اتفاق می افتد که تیمت بازی اش را 3-2 واگذار می کند اما همه راضی هستند. می گویند تیم فوق العاده کار کرده، نمایش خوبی نشان داده است. تک تک پوئن ها را جنگیدند. ما دنبال این هستیم که بازیکنان تیم ملی والیبال در لیگ ملت ها در مسابقات المپیک بهترین نمایش را از خود به جا بگذارند. و امیدوار هستیم که نتیجه خوبی را هم بگیریم و بتوانیم به جمع 4 تیم برویم و روی سکو قرار بگیریم.
از نسل سازی صحبت کردید برای انتخاب والیبال، می خواهیم کمی بیشتر درخصوص آن صحبت کنیم. شما یک نسل فوق العاده طلایی را برای والیبال ساختید البته با احترام به همه تلاش هایی که آقای یزدانی خرم پیش از شما داشتند. اما این نگرانی بین جامعه والیبال و مردم وجود دارد که مثلا الان سعید معروف، موسوی از تیم ملی رفتند، والیبال ما جایگزین دارد برای آن ها؟
من یک فلش بک به عقب بزنم. ما در سال 2008-2009 تیم ملی مان هرجایی که می خواست برود، 5-6 تا بازیکن اصلی داشت، بقیه با فاصله بازیکن ذخیره اش بودند. ارتش ها را همین تیم می رفت، دانشجویی را همین تیم می رفت، قهرمانی آسیا را همین تیم می رفت. همه این ها یک تیم بودند. الان این افتخار را دارم که به مردم بگویم ما همزمان چند تیم ملی بزرگسالان داریم. و الان جوانانی در عرصه جهانی رونمایی کردیم که به مراتب از نسل گذشته قوی تر هستند. با فیزیک بدنی مناسب تر، با قد و قواره خوب و توان بازی بسیار عالی. ما الان در بین جوانان 19-20 ساله مان جوانانی داریم که در بهترین های جهان هستند. این ها پشتوانه آینده والیبال ما هستند. اگر یک روزی ما متوسط قد تیم ملی مان 1.95 بود، الان روی 2 متر داریم بحث می کنیم. الان تیم ملی نوجوانانی داریم که بلند قد ترین تیم قهرمانی جهان بوده است. تیم جوانان مان نیز همینطور. یکی از بهترین تیم های مسابقات قهرمانی جهان بوده است در 2019. و این را به عنوان پشتوانه آینده والیبال کشور خدمت شما می گویم. ما الان یک تیم نوجوانان داریم که برای امسال دارد آماده می شود و یک تیم نوجوانان دیگر داریم که 2 سال بعد رونمایی می شود. که آن تیم را به آقای وکیلی گفتیم که آن بحثی که قدرتمندترین تیم های آینده جهان باشیم. به لحاظ قدرت و فیزیک بدنی مناسب. شما وقتی که داعیه المپیک دارید، همه استاندارد هایت باید در سطح بهترین های جهان باشد. دریافت کننده و دفاع وسط و پاسور و لیبروت همه این ها. وقتی تیم های قدرتمند دنیا را نگاه می کنی و ما هم جزو این ها هستیم، وقتی تیمی را نگاه می کنی که به لحاظ قدرت بدنی، بازیکنان مثلا دریافت کننده، قدرتی، بلندزن هایش بالای 2 متر هستند، حتما باید بازیکنی داشته باشی که بتواند روی دست این بازیکنان بیاید اسپک بزند و دفاع کند و سرویسش را بزند. وقتی شما با قدرت بدنی که تیم مقابل شما دارد به لحاظ فیزیک بدنی، نمی توانی با تیمی بازی کنی که معدل قدش 10 سانتی متر پایین تر است. طبیعتا از کی باید برنامه ریزی کنی؟ از زمانی که داری از 14-16 سالگی بازیکن انتخاب می کنی. که بازیکن 14-15 ساله شما، 6-7 سال بعد باید در سطح جهان، جزو بهترین های جهان باشد. از آنجا که در بیس کار شما درست انتخاب کنی، آن وقت می توانی بگویی 6-7 سال دیگر یک جوانی را به جهان معرفی کنی، مثل بردیا سعادت. مثل صابر کاظمی که الان در تیم فولاد سیرجان است. یا مثلا میثم صالحی که در ارومیه است و امثالهم. این ها را به عنوان نمونه نام می برم. خیلی از بچه های دیگر مثل همین بازیکنان ما در این سطح دارند در دنیا خوب کار می کنند و جزو بهترین های دنیا هستند. این ها چیزهایی است که ما می بینیم در کشورمان این استعداد وجود دارد. به اتکای این استعدادها، ما برای آینده کشور داریم پشتوانه سازی می کنیم که اگر این المپیک که سپری شد، تعدادی از بازیکنانی که در المپیک قبلی بودند، قطعا برای المپیک بعدی دیگر نخواهند رسید. حتما نفراتی باید جایگزین این ها بشوند که به لحاظ فیزیک و قدرت بدنی، چیزی کمتر از بچه های موجود نباشند که بهتر هم باشند. نیاز به تجربه دارند که باید فرصت بدیم به آن ها که در این 4 سالی که بین دو المپیک فاصله داریم، این جوان های 19-20 ساله ما بتوانند وقتی به 24-25 سالگی برسند، جزو بهترین های جهان بشوند و بتوانند با تیم های قدرتمند دنیا مسابقات خوبی بدهند.
پایان بخش سوم
بخش چهارم و پایانی ساعت 17:30 منتشر می شود
بیشتر بخوانید:
محمدرضا داورزنی در طرفداری: اگر ولاسکو را هم مثل کی روش با وزیر طرف می کردیم، والیبال هم مثل فوتبال می شد
محمدرضا داورزنی در طرفداری: سعی کردیم برای المپیک 2024 و 2028 قدرتمندترین تیم جهان را بسازیم
