حیف که روند سلطه مون در فوتبال سرزمین چکمه ای ده ساله نشد، اما کم نیست 9 سال قهرمانی متوالی و هجده جام قهرمانی طی ده سال؛ افتخارات و شکوهی که برای ما و باشگاه مان تبدیل به عادت شد. پیروزی ها و روند صعودی یووه در این سال ها ما را هم در شرایطی قرار داده بود که حتی کسب یک تساوی برای مان راضی کننده نبود و با این روند راهی فصل ناخوشایند امسال شدیم و با عملکرد و نتایج ضعیف امسال یووه چنان بهم ریختیم که از دست رفتن دهمین اسکودتو را نتیجه کارنامه افتضاح مربیگری پیرلو دانستیم که مطمئنا دلیل غیرمنطقی و نادرستی نیز نیست، اما اگه به ده سال اخیر برگردیم می بینیم شکست اصلی را زمانی خوردیم که در این ده سال قدرت مان تنها مشغول گرفتن اسکودتو بودیم و جام بزرگ و اصلی اروپایی رو بالای سر نبردیم.
شاید اینجاست که ضعف اصلی و اشتباه بزرگ مدیریتی یووه خودنمایی می کند و نشا ن می دهد با وجود اینکه پروژه تولد یووه ای جدید همان طور که خوب و با قدرت شروع شده بود و آینده نگری بسیار قوی را نیز در خود داشت، خوب تداوم پیدا نکرد و در ادامه خوب به پایان نرسید.
یووه ده سال پیش و پس از پشت سر گذاشتن سال های ابتدایی بازیابی نخست اش، خیلی خوب و قوی شروع کرد، تبدیل به یک تیم یکدست و هماهنگ شد، تیمی باانگیزه با بازیکنان خاص جامعه یووه با همان دی ان ای همیشگی، با مربی ای پراز انگیزه برای به دست آوردن شهرت و نام در جامعه مربیگری همراه با ایده های خاص مبارزه طلبی که وجودش برای تیمی همانند یووه که با داشتن ابزارهای لازم خواهان بازگشت دوباره به سطح نخست فوتبال بود لازم و موثر شد، و اینگونه افتخارات یووه نوین آغاز شد و اسکودتوها از راه رسیدن و سلطه بیانکونری با مربیگری کونته و مدیریت انیلی موجب شد تا خواسته های پیروزی فراتر از ایتالیا دوباره در کالبد بانوی پیر زنده شوند؛ پس حالا نوبت به جام هایی بیشتر و موفقیت های بزرگ تر در سطح اروپا رسیده بود، کونته به راه خود همراه یووه پایان داده بود و تیم آماده تر، بازیکنان باتجربه تر و مربی ای به مراتب مطلع تر وحرفه ای تر هدایت تیم رو به عهده گرفته بود و انتظارات برای رسیدن به قهرمانی اروپایی بیشتر از همیشه شده بود اما این کامیابی حاصل نشد و شاید اینجا همان جایی باشد که بتوان گفت اگر مدیریت باشگاه کمی بهتر عمل کرده بود و در خرید چند بازیکنان خسیسی به خرج نمی کرد و شرایط کمی مهیاتر بود و البته مربی کمی شجاعت بیشتری داشت و تیم با امادگی ذهنی بیشتری راهی دیدارهای فینال لیگ قهرمانان شده بود این جام قهرمانی ارزشمند هم از راه می رسید و افسوسی به جا نمی ماند.
ولی در ادامه یک بار دیگر مدیریت خطا کرد و این بار هدایت یک تیم کم و بیش آماده با پایه های مطمئن و تشنه قهرمانی را به مربی ای با سابقه ضد یوونتوسی داد و تعادل به وجود آمده بعد از سال ها تلاش را برهم زد، ستاره های تیم در کنار باتجربه ها تمایلی زیادی به حرف شنوی از این مربی را نداشتن و در کنار بی علاقگی هواداران به این مربی و کم شدن قدرت و هماهنگی سیستم بازی یووه تقریبا شرایط تیمی رو به نزول شد و بعد از سال ها کفه ترازو نشان از قدرت یک دست و یک طرفه یووه در سری آ را نداشت اما همچنان در کسب اسکودتوهای متوالی موفق ظاهر شدند و توانستند نهمین اسکودتوی پی در پی را به نام یوونتوس ثبت کنند ولی پایه های قدرت سیاه و سفید متزلزل شده بود و در ادامه در حالی که باتجربه های تیم دیگر از سن و سال شادابی و قدرت شان دور شده بودند و جانشینان و یاران تازه وارد نیز چنان تجربه حضور در یک تیم بزرگ و بازی در رقابت های بزرگ را نداشتن و دیگر خبری از تشنگی و هیجان اولیه کسب قهرمانی و پیروزی های پی در پی نبود، انتخاب یک مربی بی تجربه و شاید بی روحیه که هیچ هیجان و انگیزه ای را برای به قدرت گرفتن یووه از خودش نشون نداد باعث شد تا تمام روند و پروژه ده ساله بدون رسیدن به جام قهرمانی اروپا نابود شود و رویای قهرمانی اروپا همچنان دست نیافتنی بماند.
این روند بانوی پیر در این سال ها ثابت کرد برای پیروزی های بزرگ نه تنها مدیریت قوی و برنامه های موثر آن، بلکه داشتن همزمان یک تیم باانگیزه و تشنه موفقیت با بازیکنان قدرتمند و خوش تکنیک در کنار بودن و داشتن یک مربی قوی و خوش فکر که نه تنها انگیزه، شجاعت، ایده و قدرت تشخیص و بازی خوانی بلکه فهم و درک درستی از محیط تیمی و توان بازیگیری از شاگردان و ستارهایش داشته باشد که نبود هر یک از این عوامل در سطوح مختلف باعث ناکامی بزرگ در پایان یک دوره طلایی و بی نظیر و البته فراموش نشدنی یووه شد و کاستی تمام این عوامل درکنار هم در یوونتوس امسال موجب شد تا سلطه ای که یووه با انتونیو کونته شروع کرده بود با قهرمانی اینتری که این بار همان مربی را روی نیمکت هدایت خود میدید، تمام شود. و بانوی پیر پس از سال ها قهرمانی و عادت به برپایی جشن های قهرمانی لیگ ایتالیا این بار شاهد خوشحالی رقیب دیرینه، اینتر باشد و ما هواداران نیز امیدوار باشیم این ناکامی تلنگری برای مجموعه یوونتوس باشد و از فصل آینده یکبار دیگر شاهد شکوفایی و درخشش بانوی سیاه و سفید ایتالیا باشیم، یووه ای که همیشه نشان داده هرگز در گرداب ناکامی متوقف نمیشود و همیشه راهی برای بلند شدن و دوباره اوج گرفته پیدا می کند، زیرا این ذات واقعی بیانکونری ست که هرگز تسلیم نمی شود و نخواهد شد.
و ما تیفوسی ها با تمام دلسردی و تلخی این فصل همچنان از تیم محبوب مان برای تمام این نه سال بزرگی و قدرت که همراه با جام ها و لحظات خوش و زیبایی که هرگز فراموش نخواهند شد و همواره باعث غرور و خوشحالی مان بود ممنونیم و با امید منتظر بازگشت زودهنگام و پرقدرت یوونتوس دوست داشتنی مان و آغاز و ثبت یک دوره طلایی و بی نظیر دیگر هستیم و می دانیم این تنها پایان یک دوره ده ساله و شروع دوره های فوق العاده باشکوه تر از قبل خواهد بود.
قلب لایک کامنت و فالو یادتون نره
Fino alle fine forza Juve
