توماس توخل دو شکست تیمش مقابل منچستر سیتی و یوونتوس را زنگ هشدار بزرگی یافت .
او که از خلاقیت و عطش پیروزی در تیمش ناامید شده بود ، تصمیم گرفت تغییرات زیادی را برای دیدار شنبه مقابل ساوتهمپتون ایجاد کند.
در سمت راست دفاع سه نفره ، چالوبا به جای آندرس کریستنسن وارد ترکیب شد و به سزار آزپی اجازه داد تا در پست دفاع کناری( wing back ) جلو بیاید ، و در پست مقابلش بازیکن فراموش شده بن چیلی جایگزین بازیکن پرمشغله آن پست مارکوس آلونسو شد .
جورجینیو استراحت کرد و روبن لوفتوس چیک جایگزین او شد ، در حالی که کالوم هادسون اودوی و تیمو ورنر در حمله به روملو لوکاکو پیوستند.
این ترکیب جدید با پیروزی قاطع به توخل ثابت کرد که جایگزین های درجه یک و مفیدی اند .
توخل ، که در طول این بازی بسیار پر شور بود ، با قاطعیت توانست تفکراتش را به حریف دیکته کند . او واکنش بازیکنانش را به دو باخت قبلی می خواست به همین دلیل تیم توخل از همان دقیقه یک بازی تیم حریف به لاک دفاعی فرو رفت .
آبی ها پس از آن عقب ننشستند و فشار را ادامه دادند. محور خط میانی ماتئو کوواچیچ و روبن لوفتوس چیک بسیار تاثیر گذار و فوق العاده بودند. - که البته بازی بی نقص روبن لوفتوس چیک بسیار چشمگیر بود -
فولبک های چپ و راست یعنی چیلول و آزپیلیکوئتا تشویق می شدند که بیشتر به داخل و مرکز میدان بازی کنند و پوشش بیشتری را برای هافبک های خود ارائه دهند ، همانطور که منچسترسیتی زیر نظر پپ گواردیولا به این شکل بازی می کند. این حمایت اضافی از طرف فولبک ها بسیار لازم و مهم بود .به دلیل عدم حضور انگولو کانته .
چلسی با بازی سراسر هجومی به میدان رفت . هادسون اودوی و ورنر ثابت کردند بازیکنان دونده و سرعتی کاملیند و آبی پوشان بدشانس بودند که تا وقت استراحت سه یا چهار بر صفر پیش نیوفتادند .
تغییر ساوتهمپتون به خط هافبک سه نفره پس از تایم استراحت ، اوضاع را برای چلسی ناخوشایند کرد و دست پاچگی و اشتباه بچگانه بن چیلولنتیجه را به تساوی کشاند ، اما چلسی موج شتاب را پیش گرفت و خود را دوباره به حریف دیکته کرد ، البته با کمک کارت قرمز جیمز وارد پراوز :)
پس از این اخراج ، سبک بازی و فشار حملات چلسی نکات مثبت زیادی داشت . آنگاه طعمه خود را تا اخرین لحظه تعقیب می کردند . مانند شیر جلوی پیرهنشان .
ورنر گلی را که شایسته آن بود به ثمر رساند و چیلول با یک والی عالی سه امتیاز چلسی را تضمین کرد .
از ابتدا بازی تا انتهای آن ، میل به پیروزی و بازی هجومی بیشتری در مورد این تیم چلسی نسبت به دو بازی قبلی وجود داشت. Loftus-Cheek ، Hudson-Odoi و Werner تفاوت های قابل توجهی با دو بازی قبل داشتند و جانشینان تعویضی آن - Mason Mount و Ross Barkley - نیز به افزایش سرعت کمک کردند.
هنوز چند مسئله برای حل وجود دارد : لوکاکو هنوز هم احساس می کرد که یک فرد بیگانه است .
اما چلسی سبک بازی خود را دوباره یافته بود و توخل به خاطر انتخاب بازیکنانی که می توانستند این کار را انجام دهند ، شایسته اعتبار است.
منبع : 90min
