کاپیتان کهنه کار جیالوروسی ها طی مصاحبه مفصلی که با پاناروما داشته، اذعان داشته طرفداران تیم های حریف هم علاقه ای مخفی نسبت به او دارند:
"خودم توجه چندانی به این مساله نداشتم، ولی وقتی یک بار وارد زمین می شدم، گروه کوچکی از طرفداران حریف به گرمی تشویق ام کردند. مساله واضح بود و این رفتارها به نوعی قدردانی آنها برای خدمات من در تیم ملی محسوب می شد، ولی با تمام این ها، از آن لذت بردم.
"چه کسی می داند؟ شاید آن بیرون هوادارانی از لاتزیو باشند که به طور مخفیانه مرا دوست داشته باشند و تشویق کنند. شاید آشکارا صورت نپذیرد، ولی می توانند وقتی وارد زمین می شوم، از درون شان، ابراز علاقه کنند. در مورد طرفداران رم هم باید بگویم شاید بیش از حد خوش شانس ام و به خودم اطمینان دارم. در پایان هر پیروزی، به همراه تیم به سمت Curva که به ما تعلق دارد، می دوم. این حرکت رضایت فوق العاده ای به من می بخشد. به آن به چشم یک هدیه می نگرم و شادی ام را با طرفدارانی که سکوها را پر می کنند، قسمت می کنم."
توتی سپس در مورد جاه طلبی هایش برای تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه ای و همچنین بزرگترین حسرت زندگی اش، صحبت کرد:
"هیچ گاه به انجام کار دیگری فکر نکرده ام، چون همان کاری را می کردم که همیشه می خواسته ام. علاوه بر این، به نوعی برای برداشت محصول هایی که کاشته بودم، اضافه کاری هم می کردم. به نظرم فرصت داشتن چنین شغلی، امتیاز بی نظیری است. نمی دانم هم که آیا فرزاندم همین کار مرا ادامه خواهند داد یا خیر.
"خوش شانس ام که بزرگترین حسرت زندگی ام در مسیر بزرگترین دستاوردهایم بوده است. زمانی که در دوران کودکی، از مدرسه به اصطلاح جیم می زدم تا در زمین کنار آن، چند ضربه به توپ بزنم، همیشه از اینکه یکی از معلمان مرا ببیند، می ترسیدم. می دانم که دیگر نمی توانم چنین چیزی را حس کنم.
"مسلما لذت بزرگتری را حس کرده ام، ولی هیچ گاه اندازه امید و قامت رویایی که با آن بزرگ شده ام را درک نکرده ام. اکنون حسرت می خورم که دیگر نمی توانم جمله 'وقتی بزرگ شوم، این کار را خواهم کرد' را استفاده کنم، چون دیگر بزرگ شده ام."
گفتنی است توتی اخیرا با گلزنی در جریان تساوی 1-1 رم مقابل سیتی، به مسن ترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان بدل شد.
