اختصاصی طرفداری - نگاه به آینده تنها امید و آرزوی هواداران منچستریونایتد در سراسر دنیا است. یکی از بزرگ ترین باشگاه های دنیا (اگر نگوییم بزرگ ترین) مدت هاست که دچار سوء مدیریت و تصمیمات غلط اندر غلط است که باعث شده رقیبان مستقیم و دشمنان دیرینه اش طی این سال ها فاصله خود را با این تیم از لحاظ تعداد افتخار کم کنند به طوری که بزرگ ترین دشمن و دشمن ابدی در آستانه رسیدن به تعداد قهرمانی های این تیم در لیگ برتر انگلیس قرار دارد.
اریک تن هاخ، جدیدترین سرمربی منچستریونایتد است. سرمربی مستعد و دارای ایده هلندی رزومه قابل بحثی دارد و این امید می رود که در صورت همکاری و استفاده از نظرات رالف رانگنیک، بتواند هر چه سریع تر کار فنی را در یونایتد آغاز کند. در این یادداشت به طور ویژه و مفصل به رویکرد تاکتیکی اریک تن هاخ به عنوان یک سرمربی مدرن می پردازیم و از این خواهیم گفت که در ذهن او چه می گذرد و منچستریونایتد ایده آل او قرار است به چه شکلی بازی کند. در ادامه از چالش های او با ابزار در دسترسش صحبت خواهیم کرد و خواهیم گفت که چرا از لحاظ فنی و غیر فنی در حال حاضر سرمربی گری یونایتد، سخت ترین شغل روی کره زمین محسوب می شود. به دلیل حجم زیاد مطالب، این یادداشت مفصل فنی را در سه قسمت روی خروجی وبسایت قرار می دهیم. در قسمت اول به رویکرد اریک تن هاخ بدون توپ پرداختیم (اینجا). در قسمت دوم رویکرد سرمربی مستعد هلندی را همراه با توپ مورد بررسی قرار دادیم (اینجا) و در قسمت آخر نیز در یادداشتی تحلیلی چالش های پیش روی تن هاخ در یونایتد را بررسی می کنیم و از وضع موجود این تیم صحبت خواهیم کرد. در سه بخش به تحلیل وضع موجود می پردازیم و از این خواهیم گفت که چرا منچستریونایتد سخت ترین تیم در دنیا است که اریک تن هاخ با توجه به رویکرد فنی اش می توانسته هدایت آن را عهده دار شود.
| تیم سازی اوله گونار سولسشر؛ بزرگ ترین کلاه برداری فوتبال مدرن |
پیش از این درباره اوله گونار سولسشر که با رزومه هدایت مولده و کاردیف در سن 45 سالگی سرمربی یکی از بزرگ ترین تیم های دنیا شد، به طور مفصل صحبت کرده ام. سرمربی نروژی سه سال به طور مطلق یونایتد را بدون کوچک ترین دستاوردی در کنار مافیای رسانه ایش در رسانه های بریتانیا، عقب انداخت و بانی اصلی وضع موجود در سه سال اخیر است. بانی فرعی نیز مجموعه مدیرانی هستند که تمام و کمال به جای حمایت از دیوید مویس، لوئیس فن خال و ژوزه مورینیو، از فردی حمایت کردند که در همان ابتدا حتی از کمترین پارامترهای لازم برای هدایت یونایتد نیز برخوردار نبود. یکی از بزرگ ترین کلاه برداری هایی که طی سه سال با دروغ های مافیای رسانه ای او از هواداران یونایتد در سراسر دنیا شد، واژه پوچ، توخالی و عاری از حقیقت "تیم سازی" توسط اوله گونار سولسشر و همچنین گزاره "سولسشر خوب خرید می کند" است که از اساس وجود خارجی ندارد (در یادداشت های پیشین درباره آن صحبت کرده ام).
حقیقت ماجرا اما حالا برای همه روشن شده (برای جامعه فنی فوتبال از همان ابتدا روشن بود). تیمی که اریک تن هاخ به ارث می برد، یکی از نامتوازن ترین، کاذب ترین و بی معنی ترین ترکیب هایی است که در فوتبال مدرن در یکی از بزرگ ترین تیم های دنیا وجود داشته است. ترکیب فعلی یونایتد در تمامی نقاط زمین دچار مشکل است و در بعضی از نقاط عملا، هیچ خروجی برای اریک تن هاخ وجود ندارد. نه تنها خروجی از لحاظ منابع انسانی وجود ندارد که حتی کار فنی هم نشده و عملا سرمربی هلندی باید همه چیز را از صفر مطلق شروع کند. به عنوان مثال به پست مدافعان کناری توجه کنید. پیش از این بارها و بارها از اهمیت فوق العاده زیاد مدافعان کناری در فوتبال مدرن و ایده های یک سرمربی مدرن صحبت کرده ام (اینجا و اینجا). همان طور که در قسمت قبلی این یادداشت نیز تاکید کرده بودم، هیچ سرمربی مدرنی بدون دو مدافع کناری با ویژگی های مشخص، نمی تواند فوتبال روز را ارائه دهد. وضع منچستریونایتد اما هم در پست مدافع راست و هم در پست مدافع چپ، عملا صفر مطلق است.
سولسشر در راستای تیم سازی محیر العقولش (!) 70 میلیون یورو پول بی زبان را خرج دو بازیکن در دو پست مدافع چپ و راست کرده اما اریک تن هاخ عملا چیزی در اختیار ندارد. درباره آرون ون بیساکا، می توان ساعت ها صحبت کرد. انتقال 55 میلیون یورویی او به عنوان یک مدافع راست، آیینه تمام نمای سرمربی است که عملکردش هر روز، ابعاد جدیدتری را به نمایش می گذارد. آرون ون بیساکا مدافع کناری است که با این ویژگی ها و آنچه سولسشر طی سه فصل از او به جای گذاشته، در فوتبال مدرن فقط و تنها فقط می تواند در سه تیم پایین جدول هر لیگی به آن تیم کمک کند (در این مورد هم شک های جدی وجود دارد). ون بیساکا از حیث پارامترهای تهاجمی به هیچ عنوان حتی نزدیک مدافعان کناری مدرن هم نیست و طی این سه سال نیز توسط اوله گونار سولسشر در این زمینه هیچ پیشرفتی نکرده است. به ترنت الکساندر آرنولد، رابرتسون و یا کانسلو نگاه کنید. مدافعان کناری که توسط دو سرمربی دارای ایده فنی طی سالیان مختلف پله پله پیشرفت داده شدند و این روزها به عنوان نماد مدافعان کناری در فوتبال مدرن شناخته می شوند.
الکس تلس بالقوه استعداد خوبی دارد اما او هم از روز پیوستن به یونایتد هیچ پیشرفتی نکرده و فاصله زیادی تا تبدیل شدن به یک مدافع کناری مدرن دارد. لوک شاو تنها یک فصل خوب را در یونایتد سپری کرده (زیر نظر سولسشر) و او هم علی رغم داشتن استعداد بالقوه، نه تنها پیشرفتی از لحاظ فنی نکرده که از لحاظ شخصیتی نیز زیر نظر سولسشر روز به روز بیشتر افت کرده است. نتیجه چیست؟ اریک تن هاخ تیمی را به ارث می برد که هم از لحاظ نیروی انسانی و هم از لحاظ کار فنی، در پست مدافعان کناری وضعیت بسیار بغرنجی دارد. او باید تلاش کند آرون ون بیساکا را پیشرفت دهد (یکی از سخت ترین کارهای دنیا)، شخصیت ضعیف لوک شاو را بازیابی کند و بییند می تواند از توانایی های الکس تلس بهره ببرد یا خیر. شما ببینید چه اندازه وضع در این پست خراب است که رالف رانگنیک حاضر است به دیوگو دالو (خرید ژوزه مورینیو برای نیمکت) که او هم مدافع راست ضعیفی است بازی دهد اما آرون ون بیساکا را در ترکیب قرار ندهد.
اوضاع در پست «Holding midfielder» (توضیح مفصل فنی) هم به همین شکل است. پس از سه فصل حمایت تمام و کمال و پول های بی زبانی که خرج شده، اریک تن هاخ دو بازیکن تحت نام های اسکات مک تومینای و فرد را برای بازی در این پست به ارث می برد که هیچ کدام دست پخت اوله گونار سولسشر نیستند. سرمربی نروژی در حالی دو تابستان پیاپی هواداران یونایتد را معطل جیدون سانچو کرد، که پس از سه فصل نتوانست یک بازیکن در پست «Holding midfielder» تحویل سرمربی بعدی دهد. فرد، هافبک برزیلی که از او تحت عنوان خرید ضعیف مورینیو یاد می شود، بهترین بازیکن سولسشر طی این سه فصل در این پست بوده که به اریک تن هاخ ارث خواهد رسید. این ها همه از برکات "تیم سازی" توسط اوله گونار سولسشر است.
مورد بعدی دیگر گیلاس روی کیک است. اد وودوارد، خائن بالطفره بزرگ، به بهانه اینکه ژوزه مورینیو بازیکنان پیر می خرد، به او خیانت کرد اما ببینید سرمربی بعدی در پست مهاجم نوک چه خریدهایی داشته. سولسشر روملو لوکاکو را در 25 سالگی فروخت و به ترتیب این مهاجمان نوک را جذب کرد: 1 - اودین ایگالو در 30 سالگی. 2 - ادینسون کاوانی در 33 سالگی. 3 - کریس رونالدو در 36 سالگی. نتیجه چیست؟ به جز کریس رونالدو که اصلا بحثش جداست، اریک تن هاخ عملا هیچ مهاجم نوکی در اختیار ندارد. باور نکردنی است که هواداران یونایتد چگونه تا یک سال پیش تصور می کردند سرمربی نروژیشان در حال تیم سازی و خوب خرید کردن است.
| شخصیت بازیکنان؛ حکایت حمایت کاذب |
دیگر مشکلی که اریک تن هاخ با آن رو به رو خواهد بود، مجموعه ای از بازیکنان بی شخصیت (منظور شخصیت حرفه ای است)، تن پرور، بدون مسئولیت و پر ادعا است. بازیکنانی که تاب تحمل تمرینات سنگین رالف رانگنیک را نداشتند، نسبت به طراحی پیچیده تمرینات معترض بودند، جلسات ویدیو آنالیز از زمان حضور رانگنیک به نظرشان بیش از اندازه زیاد بود و در نهایت نیز معتقد بودند که رالف رانگنیک رزومه مورد نظر این بازیکنان عزیز را برای هدایت یونایتد ندارد! اریک تن هاخ با چنین حقیقتی رو به رو خواهد بود. بازیکنانی که سه فصل زیر اوله گونار سولسشر "سالار" بودند، هر روز در کنفرانس های مطبوعاتی از آن ها تعاریف کاذب و بی معنی می شد و خیلی زود از همان روز اول بازوبند کاپیتانی به آن ها اهدا می شد، طبیعی است که پس از تغییر شرایط فیلشان یاد هندوستانِ نروژی را کند! هری مگوایر اصلا مشخص نیست طبق چه اصول و مبنایی کاپیتان باشگاه شد. برونو فرناندز اصلا مشخص نیست چگونه توانسته بازوبند ببندد. مارکوس رشفورد وقتی یک روز در میان در نشست های خبری در حد توپ طلا بالا برده می شد، طبیعی است که این روزها اصلا محلی از اعراب نداشته باشد. لوک شاو یک فصل، دقت کنید، فقط یک فصل قابل قبول داشت و در حد بهترین مدافع چپ لیگ برتر بالا برده شد اما در حال حاضر یکی از ضعیف ترین شخصیت های نیمکت است. مارسیال، لینگارد و پوگبا هم که سر جهازی ماجرا هستند.
اریک تن هاخ چنین رختکنی را به ارث می برد. رالف رانگنیک باید برای یونایتدی ها پیامبر باشد، فردی با اراده قوی و شخصیتی محکم که در همین چند ماه غبارهای موجود از یونایتد را کنار زد تا همه ببینند با چه شرایطی در این باشگاه طرف هستیم. شرایطی که سه فصل روی آن از طریق به به و چه چه های بی دلیل سرپوش گذاشته شد و مافیای رسانه ای بزرگ ترین خیانت را کردند، حالا صبح دولتش دمیده و مشخص شده چه کسی کجا قرار دارد. اریک تن هاخ در اولین گام باید وضعیت رختکن را سر و سامان دهد. رختکنی که هر فردی در آن ادعا دارد، می خواهد کاپیتان باشد، پنالتی اول بزند و هر زمان که صلاح دید در جلسه ویدیو آنالیز حاضر شود! در ادامه به شما خواهم گفت که این ضعف رختکن چگونه می تواند در مسائل فنی اریک تن هاخ نیز اثرگذار باشد.
| بازیکنان کم شخصیت؛ رویکرد تن هاخ |
در قسمت اول یادداشت به طور مفصل از رویکرد بازی بدون توپ اریک تن هاخ صحبت کردم. حالا به نظر شما چند بازیکن یونایتد از شخصیت، مسئولیت پذیری و تعهد لازم برای ارائه چنین رویکردی بهره مند هستند؟ برای ارائه فوتبال اریک تن هاخ، شما به یک رختکن مسئولیت پذیر و متعهد نیاز دارید. رختکنی که سنگین ترین تمرینات پیش فصل را از لحاظ فیزیکی و تاکتیکی سپری کند و در طول یک فصل فرسایشی و حضور در چهار جام، حاضر باشد خودش را برای کادر فنی فدا کند. به لیورپول، سیتی یا حتی چلسی نگاه کنید. آنتونی مارسیال قرار است چنین خصوصیتی داشته باشد یا جسی لینگارد؟ بازیکنانی که خودشان تشخیص دادند رالف رانگنیک سرمربی موقت است و دلیلی ندارد تن به تمرینات طاقت فرسا و جلسات متعدد ویدیو آنالیز او بدهند، می توانند به سرمربی بعدی که سخت گیری هایش از همان جنس است، متعهد باشند؟ پاسخ به این سوال بسیار دشوار است. برای همین هم هست که اریک تن هاخ عملا قرار است قدم در یک سیاه چاله بگذارد.
خبر خوب برای هواداران یونایتد اما این است که ویروس فرانسوی به احتمال زیاد باشگاه را ترک خواهد کرد. لینگارد و مارسیال نیز شاید چنین وضعیتی داشته باشند (یاد آن روزهایی که گفته می شد ژوزه مورینیو مانع کسب توپ طلای مارسیال شده، بخیر!). چالش اصلی تن هاخ نحوه برخورد با هری مگوایر، لوک شاو و برونو فرناندز است. بازیکنانی پر ادعا که البته از لحاظ فنی قابل قبول هستند اما مشخص نیست چه شخصیتی زیر نظر تن هاخ از خودشان بروز خواهند داد.
اریک تن هاخ در حالی پس از یک قهرمانی دیگر در لیگ هلند به زودی هدایت یونایتد را عهده دار می شود، که تیم پیش رویش، در دورترین فاصله ممکن نسبت به رویکرد تاکتیکی و روحی روانی او قرار دارد. از بین تیم های بزرگ در پنج لیگ معتبر اروپایی، یونایتد دورترین تیم مناسب برای اریک تن هاخ محسوب می شود و اتفاقا سرمربی مستعد هلندی، باید هدایت همین تیم را عهده دار شود. این سخت ترین شغل کره زمین برای تن هاخ خواهد بود و اگر تصور می کنید که بدون منابع، بدون زمان و بدون حمایت تمام و کمال ذره ای به هدف مورد نظر نزدیک خواهید شد، صد در صد دچار اشتباه هستید. این یونایتد به لطف بانیان وضع موجود، راه دور و درازی را برای رسیدن به موفقیت پیش رو دارد. خبر خوب این است که رالف رانگنیک، هویت این بازیکنان را از لحاظ فنی و روحی روانی آشکار کرده و حالا یک متخصص در فوتبال مدرن قرار است کار را به عهده گیرد. اما یونایتد پیش از این هم نشان داده که می تواند بهشت یک سرمربی بدون رزومه باشد و در عین حال تبدیل به جهنمی برای بزرگ ترین سرمربیان تاریخ شود. اریک تن هاخ، شاید تیر آخر در این ترکش باشد و اگر بلاهایی که بر سر دیوید مویس، لوئیس فن خال و ژوزه مورینیو آمد، سر او هم بیاید، دیگر بعید است سرمربی خوبی حاضر باشد روی دوران حرفه ایش در یونایتد قمار کند. البته تا دلتان بخواهد بازیکنان کلاس 92 برای پذیرفتن هدایت این باشگاه آماده خواهند بود تا ژن یونایتدی (این یکی دیگر از آن حرف هاست) را به تیم تزریق کنند. پل اسکولز، سرمربی سابق اولدهام اتلتیک و یا فیل نویل، سرمربی فعلی اینتر میامی، می توانند گزینه های بعدی باشند.
