Alireza .shهمه کامنتارو خوندم
ولی بنظر خودم تیمِ ملی بیشترین انسجام رو دوره کیروش داشت و واقعا با همه وجود بازی میکردن ولی از طرفی هیچ پلنِ حمله ی درست حسابی و پلی مِیکر هم نداشت و واقعا حس میکردم که باید امیدوار به اتفاق ها باشیم برای گل زدن و نتیجه گرفتن جلوی تیمای هم رده یا قوی تر و این ضعفه واقعا بخصوص که بقیه تیمای اسیایی توی ج.ج قدرت حمله هم داشتن و با بزرگنمایی ها و قهرمان ساختن هایی هم که قلعه نویی میگه موافقم
یه موردم اینکه کلا ما ایرانی ها به شدت جو گیریم و کافیه مثلا یه بازیکنمون تو اروپا گل بزنه میگیم مارادونا حقِ اینو خورد که شد مارادونا
و اینکه به شدت همه چی رو صفر و یک میبینیم واقعا میشه خوبی و بدی رو باهم دید و صرفا طرفداری نکرد قرار نیست کسی که ما طرفدارشیم بی ایراد باشه
باید سعی کنیم توی همه چی و همه کَس خوبی و بدی رو باهم ببینیم
یه مورد احمقانه ی دیگه هم اینِکه هرکس مخالفتی کنه باهامون بهش تهمت میزنیم که طرفدارِ فلانی هستی پول گرفتی،شارژت کردن،آدمِ فلان حزبی و این دقیقا سیاستِ ج.ا هستش که به مخالف هاش که مردم عادی هستن اینجوری تهمت میزنه
دیگه ببخشید طولانی شد