رئیس فدراسیون قایقرانی از مسئولان به‌ویژه در وزارت نیرو خواست اجازه تمرین ملی‌پوشان پشت سدها را صادر کنند.
به گزارش طرفداری، قایقرانی ایران بعد از هشت سال غیبت توانست رنگ مسابقات جهانی را ببیند و عملکرد نسبتاً خوبی نیز به نمایش بگذارد.
مسابقات روئینگ قهرمانی جهان در جمهوری چک برگزار شد. این رقابت‌ها نخستین دوره بعد از شیوع ویروس کرونا در جهان بود که قایقرانان بدون ماسک و تسهیل در رعایت پروتکل‌های بهداشتی به رقابت پرداختند.
هرچند دست پاروزنان ایران به مدال نرسید، ولی افشین فرزام سرمربی تیم ملی روئینگ، حضور در بالاترین سطح مسابقات جهانی و رقابت ملی‌پوشان ایران با حریفان تراز اول دنیا را اتفاقی مثبت و رو به جلو توصیف کرد.
البته فرزام به ضرورت تأمین پیست، امکانات استاندارد و البته قایق‌های بهتر برای افزایش کیفیت سطح ملی‌پوشان نیز اشاره داشت. یکی از معضلات جدی قایقرانان ایران، محل تمرین در طول سال بوده و متأسفانه هرازگاهی خبر ناگواری مبنی بر حادثه‌های شدید و بعضاً منجر به مرگ پاروزنان به دلیل تمرین در رودخانه‌ها شنیده می‌شود.
روز نهم شهریورماه سال جاری خبری منتشر شد مبنی بر اینکه هستی شفیقی قایقران جوان هنگام تمرین قایقرانی در رودخانه بابلرود با قایق موتوری مرزبانی برخورد کرد و به شدت مصدوم شد.
حالا رئیس فدراسیون قایقرانی درخواست کرده سدها برای تمرین در اختیار قایقرانان ملی‌پوش قرار بگیرد. در حال حاضر به غیر از دریاچه مجموعه ورزشی آزادی، مکان مناسب دیگری برای تمرین قایقرانان وجود ندارد، به همین دلیل قایقرانی مانند شفیقی ناگزیر از تمرین در یکی از رودخانه‌های بزرگ شمال ایران بود.
علیرضا سهرابیان در این باره اظهار داشت:
ما در ایران پیست استاندارد نداریم، اما ملی‌پوشان روئینگ در قهرمانی جهان خوب کار کردند و اکنون بدون درگیری و خونریزی اجازه دهند که پشت سدها تمرین کنند.
او ادامه داد:
مسئولان به‌خصوص وزارت نیرو باید به ما کمک کنند. فضای پشت سدهایی که در خارج تهران یا شهرهای دیگر است را در اختیار ملی‌پوشان ما بگذارند تا بتوانند در مسافت تمرین کنند. ما منابع داریم، اما افرادی که پای کار باشند را کم داریم.
رئیس فدراسیون قایقرانی در این باره به ایسنا گفت:
زمانی که مهسا جاور در فینال D اول شد و با فاصله زیاد نفرات دیگر را جا گذاشت، افرادی که در صحنه مسابقه حاضر بودند، ایستاده او را تشویق کردند. وقتی به جاور گفتم که کشورهای دیگر چگونه او را تشویق می کردند، باورش نمی‌شد. این یک نوع افتخار و غرور ملی است. برخی افراد باید متوجه شوند و درک کنند که ورزش کردن و کسب افتخار، یک نوع مبارزه در خاک کشور دیگر است. از این رو حداقل بدون درگیری و خونریزی اجازه دهند که ورزشکاران ما در پشت سدها تمرین کنند!
سهرابیان خاطرنشان کرد:
پارو زدن بچه‌های ما پشت سدها باعث دگرگونی زندگی آبزیان نیز می‌شود، اما برخی افراد اصلا این را نمی‌فهمند و تصور می‌کنند قایقرانی یعنی قایق موتوری و تزریق روغن و بنزین به آب و آلوده کردن آب. نمی‌دانند که قایقرانی یعنی توان خود فرد برای به حرکت درآوردن قایق.
